Ζιμπάμπουε: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Yobot (συζήτηση | συνεισφορές) μ WPCleaner v1.36b - Fixed using Βικιπαίδεια:WikiProject Check Wikipedia (Ετικέτα χωρίς περιεχόμενο) |
CHE (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 73:
== Ιστορία ==
Στις [[11 Νοεμβρίου]] του [[1965]], παγκόσμια Ημέρα Μνήμης για τα θύματα των δύο παγκοσμίων πολέμων, ο πρωθυπουργός της Ροδεσίας Ίαν Σμιθ υπέγραψε τη Μονομερή Διακήρυξη Ανεξαρτησίας της τελευταίας [[Μεγάλη Βρετανία|βρετανικής]] αποικίας στην [[Αφρική]]. Με τη συμβολική του αυτή κίνηση ο Σμιθ, πιλότος της βρετανικής αποικίας στο [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκόσμιο Πόλεμο]], ήθελε να υπενθυμίσει τις υπηρεσίες που προσέφερε η λευκή μειοψηφία, η οποία αριθμούσε μόλις 220.000 αποίκους, στο [[Αγγλία|αγγλικό]] στέμμα σε όλες τις κρίσιμες στιγμές της πρόσφατης Ιστορίας. Ήλπιζε έτσι να μετριάσει τις αντιδράσεις του [[Λονδίνο|Λονδίνου]], που τον είχε προειδοποιήσει με βαρύτατες κυρώσεις, επιμένοντας στην αρχή της πλειοψηφίας, πράγμα που σήμαινε μεταβίβαση της εξουσίας στα 4.000.000 των μαύρων. Για να ενισχύσει τη θέση του, ο Σμιθ ισχυρίστηκε ότι η βασίλισσα [[Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου]] συμβούλευσε τον πρωθυπουργό [[Χάρολντ Ουίλσον]] "να μην πουλήσει τους λευκούς", προς επίρρωση δε των ισχυρισμών του έδωσε στη δημοσιότητα ιδιόχειρη επιστολή της βασίλισσας, που ευχόταν αίσιο διακανονισμό της διαμάχης Λονδίνου-Σαλίσμπουρι. Οι ελιγμοί αυτοί δεν έσωσαν τον Ίαν Σμιθ ούτε από τις βαριές κυρώσεις της Αγγλίας, ούτε από την κατακραυγή της διεθνούς κοινότητας, ούτε από τη μοιραία εξέγερση της μαύρης πλειοψηφίας<ref>''Ο Σμιθ ανακηρύσσει ανεξάρτητη τη Ροδεσία'', Ιστορικό Λεύκωμα 1965, σελ. 120-121, Καθημερινή (1997)</ref>.
Από το [[1964]] υπό την ηγεσία του [[Ίαν Σμιθ]], η Ροδεσία ανακήρυξε, μονομερώς την πλήρη ανεξαρτησία της το [[1965]]. Η [[Κοινοπολιτεία των Εθνών|Βρετανική Κοινοπολιτεία]] αλλά και η ίδια η [[Βρετανία]] δεν την αναγνώρισαν. Το καθεστώς του Σμιθ διατήρησε διπλωματικές επαφές με τη [[Νότια Αφρική]] και την [[Πορτογαλία|πορτογαλική]] κτήση της [[Μοζαμβίκη|Μοζαμβίκης]]. Το [[1975]] η διεθνής θέση της επιδεινώθηκε μετά και την ανεξαρτησία της Μοζαμβίκης, ενώ καταγγελόταν από τα πιο πολλά μέλη της [[Κοινοπολιτεία των Εθνών|Βρετανικής Κοινοπολιτείας]] για το ρατσιστικό καθεστώς της. Άλλα εσωτερικά προβλήματα (ανταρτοπόλεμος) που αντιμετώπιζε, αλλά και συγκρούσεις με γειτονικά κράτη της, δυσχέραιναν τη θέση της. Ο Ίαν Σμιθ θα προωθήσει έναν μετριοπαθή εκδημοκρατισμό του καθεστώτος με ταυτόχρονη διατήρηση των προνομίων της λευκής μειονότητας. Τελικά το [[1979]] σε διάσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο [[Λονδίνο]] θα επέλθει συμβιβασμός ανάμεσα στον Σμιθ και τους μαύρους Ροδεσιανούς ηγέτες για τη σύσταση πλειοψηφικής κυβέρνησης και με ένα πολυφυλετικό κοινοβούλιο. Τον [[Απρίλιος|Απρίλιο]] του [[1980]] κατέληξαν σε συμφωνία που οδήγησε στη δημιουργία νέου καθεστώτος και τη σύσταση του κράτους της Ζιμπάμπουε.<ref>Ευάνθης Χατζηβασιλείου, Εισαγωγή στην ιστορία του μεταπολεμικού κόσμου, εκδ. Πατάκης, Αθήνα, 2004, σελ.379-380</ref>▼
▲
=== Απόπειρα πραξικοπήματος 2007 ===
Η κυβέρνηση της Ζιμπάμπουε απέτρεψε φερόμενη ως απόπειρα πραξικοπήματος, η οποία θα εκδηλωνόταν στις [[2 Ιουνίου|2]] ή στις [[15 Ιουνίου]] [[2007]]. Στην απόπειρα έλαβαν μέρος σχεδόν 400 στρατιώτες και υψηλά ιστάμενα στελέχη του στρατού. Όλοι οι φερόμενοι ως επικεφαλής του εγχειρήματος συνελήφθησαν και παραπέμφθηκαν σε δίκη, με την κατηγορία της προδοσίας. Οι συλληφθέντες είναι ο απόστρατος Άλμπερτ Ματάπο, ο εκπρόσωπος του στρατού, Μπεν Ενκιούμπ, ο ταγματάρχης Ένγκελμπερτ Ρουγκέτζε και ο αξιωματικός της αεροπορίας, Έλσον Μόγιο.
| |||