Αρετή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

ΗΜε πλέον διαδεδομένη αξία –όχι όμως και αρτιωμένη όπως θα θέλαμε να πιστεύουμε- στις διαφορετικές εκφάνσεις του [[Ελλάδα|ελληνικού]], του [[Ευρώπη|ευρωπαϊκού]] και του παγκόσμιου [[πολιτισμός|πολιτισμού]] είναι πιθανώς η σύμπλοκητην έννοια της λέξης '''αρετήςαρετή''', εννοούμε την ηθική αριστεία. Ο [[Όμηρος]] εφαρμόζει τον όρο αδιάκριτα για τους Έλληνες και Τρώες ήρωες, θεμελιωμένο στον ηρωικό εθιμικό κώδικα, όπως και για γυναίκες (βλ. Πηνελόπη), θεμελιωμένο σε έναν άλλο εθιμικό κώδικα, αυτόν του οίκου. Τον χρησιμοποιεί, επίσης, για να αποδώσει την έννοια της ευημερίας, τις θεϊκές ιδιότητες ή την ποιότητα συγκεκριμένων πράξεων. Για τον [[Ηρόδοτος|Ηρόδοτο]] η έννοια συνδέεται με την ηρωική δράση. Φαίνεται πως ενάρετος γυναίκα ή άνδρας στον ομηρικό κόσμο είναι εκείνη ή εκείνος που χρησιμοποιεί όλες τις ικανότητές του, προκειμένου να επιτύχει το σκοπό του.

H αρετή, ως έννοια, περιλαμβάνει αρκετές από τις διαθέσιμες δυνατότητες της ανθρώπινης φύσης. Στην κλασική περίοδο ο [[Πλάτων]] επανειλημμένα επέστρεφε στο θέμα και τα στοιχεία της πρώιμης γραφής του δείχνουν ότι ο [[Σωκράτης]], ο δάσκαλός του, βασανίστηκε εξίσου με το ζήτημα της αρετής. Η συστηματοποίηση των περιφερειακών ιδιοτήτων της έννοιας αρετή επιχειρήθηκε από τον [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]], τον μαθητή του Πλάτωνα, κυρίως στα ''Ηθικά Νικομάχεια'', όσο και στα ''Ηθικά Ευδήμια'' και τα ''Ηθικά μεγάλα'', χωρίς ωστόσο να γίνει δυνατή η προσέγγιση μιας αμετάβλητης ουσίας της έννοιας, η οποία θα μπορούσε να λειτουργήσει ως αδιαμφισβήτητη δογματική θέση.