Παλαιοχώρα Χανίων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κατά την αρχαιότητα βόρεια της Παλαιοχώρας υπήρχε η αρχαία πόλη [[Καλαμύδη]], για την οποία λίγα είναι γνωστά. Πιθανότατα ήταν επινείο της αρχαίας [[Κάνδανος|Καντάνου]]. Η στρατηγική θέση της περιοχής ώθησε τους Βενετούς και το στρατηγό Μαρίνο Γκραντενίγκο να κατασκευάσουν ένα οχυρό το 1282, το οποίο ονόμασαν Καστέλλο Σέλινο, αναφορά σε παλαιότερο όνομα της περιοχής,<ref name=Karponidi1995>{{cite book|title = Κάστρα και Φορτέτσες της Κρήτης| publisher = Εκδόσεις Αδάμ| author = Έφη Καρπονίδη-Δημητριάδη|year = 1995|page = 209-210| isbn =960-500-000-8}}</ref> το οποίο ίσως αναφέρεται στα σέλινα που φύτρωναν στην περιοχή. Το φρούριο έδωσε το όνομά του σε ολόκληρη την περιοχή, η οποία σήμερα είναι γνωστή ως Σέλινο. Το οχυρό καταστράφηκε κατά τη διάρκεια μιας επανάστασης ενάντια των Βενετών το 1332 από το Βάρδα Καλλέργη και τους άντρες του. Το φρούριο ξανακατασκευάστηκε το 1334. Το 1536, το φρούριο καταστράφηκε από τον [[Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα]]. Το φρούριο ανακατασκευάστηκε το 1595.<ref name=explorecrete-hist>[http://www.explorecrete.com/crete-west/GR-Paleochora-istoria.html Η Παλιόχωρα από την αρχαία Καλαμύδη μέχρι σήμερα] www.explorecrete.com</ref>

Το φρούριο καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς Τούρκους το 1653, οι οποίοι πραγματοποιήσαν σε αυτό κάποιες τροποποιήσεις, και δημιούργησαν ένα οικισμό στο εσωτερικό του, αλλά στη συνέχεια, μετά από συνεχείς καταστροφές λόγω συγκρούσεων,<ref name=Karponidi1995/> εγκατέλειψαν την περιοχή. Όταν ο Άγγλος περιηγητής Ρόμπερτ Πάσλεϊ επισκεύτηκε το 1834 και βρήκε μόνο ερείπια. Πριν το 1866 στην περιοχή υπήρχαν μόνο προσωρινές κατασκευές για την διαμονή των γεωργών και την αποθήκευση προμηθειών και εργαλείων και σταύλοι. Η περιοχή άρχισε να κατοικείται ξανά από εμπόρους ελαιολάδου, καθώς η Παλαιοχώρα άρχισε να χρησιμοποιείται ως λιμάνι για την εξαγωγή του ελαιόλαδου της επαρχίας Κανδάνου, καθώς ήταν πιο εύκολο να μεταφερθεί εκεί παρά μέχρι τα Χανιά. Ανάφερεται ως οικισμός για πρώτη φορά στην απογραφή του 1881.<ref name=Spanakis>{{cite book|title = Πόλεις και χωριά της Κρήτης στο πέρασμα των αιώνων, τόμος Β| first = Στέργιος |last= Σπανάκης| publisher = Γραφικές Τέχνες Γ. Δετοράκης|year = 1993| location = Ηράκλειο |pages = 602-603}}</ref> Το 1897, κατά τη διάρκεια της [[Κρητική Επανάσταση (1895-1898)|Κρητικής Επανάστασης του 1895-1898]], ο τουρκικός στρατός έσφαξε τους Χριστιανούς της Παλαιοχώρας και στη συνέχεια κατέφυγε στο κάστρο της Παλαιοχώρας, από όπου αποχώρησαν με πλοία των Μεγάλων Δυνάμεων. Μετά την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα το λιμάνι της Παλαιοχώρας γνώρισε μεγάλη άνθηση χάρις στην ακτοπλοιική σύνδεση με τον Πειραιά. Το 1941, κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχή, οι Γερμανοί μετά από μάχες συνέλαβαν τους υπόπτους για αντίσταση, τους φυλάκισαν και εκτέλεσαν 29.<ref name=explorecrete-hist/> Μετά την Κατοχή, η Παλαιοχώρα άρχισε να αναπτύσσεται ως τουριστικό κέντρο, ένα από τα σημαντικότερα μάζι με την [[Ιεράπετρα]] στη νότια Κρήτη, λόγω του κλίματος, των παραλιών και των μνημείων της περιοχής. Πέρα από τον τουρισμό, σημαντικοί οικονομικοί τομείς είναι η γεωργία και η αλιεία.<ref name=Spanakis/>