Ερνστ Κάλτενμπρουνερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
προσθήκες - τεκμηρίωση
Γραμμή 15:
===Καριέρα και ηγετικές θέσεις===
{{Ολοκαύτωμα}}
Το [[1937]] ο Κάλτενμπρουνερ ανέλαβε την ηγεσία των αυστριακών SS. Είχε συμμετοχή στην προσάρτηση της Αυστρίας στο Γερμανικό [[Ράιχ]] ([[Προσάρτηση της Αυστρίας|Άνσλους]]) το 1938 και για τη συμβολή του αυτή ο Χίτλερ τον προήγαγε σε ταξίαρχο (Brigadeführer) των SS. Την ίδια χρονιά ανέλαβε τη θέση του Ανώτερου Αρχηγού των SS και της Αστυνομίας (Höhere SS- und Polizeiführer - ''HSSPF'') στη [[Βιέννη]].<ref name="Black-3">[[#Black|Black (1984)]], σ. 3.</ref> Στις [[11 Σεπτεμβρίου]] [[1941]] προήχθη σε υποστράτηγο (Gruppenführer) των SS. Νέα προαγωγή τον Ιούνιο του [[1943]] του έδοσε το βαθμό του αντιστρατήγου.<ref name="ABR"/> Από το Άνσλους έως το 1940 διετέλεσε Υπουργός Ασφαλείας της προσαρτημένης Αυστρίας.<ref name="Enc"/> της προσαρτημένης Αυστρίας -ήταν{{efn|Ήταν όμως μια θέση με τυπικό χαρακτήρα, αφού η χώρα δεν υφίστατο πλέον.}}
 
Το μεγάλο άλμα στην καριέρα του ήλθε μετά τη δολοφονία του [[Ράινχαρντ Χάιντριχ]] το [[1942]], αρχηγού του RSHA, στο οποίο υπαγόταν και η [[Γκεστάπο]] και η Yπηρεσία Πληροφοριών των SS ([[Sicherheitsdienst]] - ''SD'').<ref name="Black-3"/> Για ένα μικρό χρονικό διάστημα την αρχηγία τoυ Κεντρικού Γραφείου είχε ανάβει προσωπικά ο [[Χάινριχ Χίμλερ]], τοτον Ιανουάριο του 1943 όμως διόρισε στηεπικεφαλής θέσητον αυτήΚάλτενμπρουνερ.{{efn|Υπάρχουν στονενδείξεις πως η επιλογή του Κάλτενμπρουνερ υπεδείχθη στον Χίμλερ από τον ίδιο τον Χίτλερ.<ref>[[#Black|Black Παράλληλα(1984)]], λόγωσ. της130.</ref>}} θέσηςΑπό του,αυτήν έγινετη προϊστάμενοςθέση τωνεπέβλεπε στρατοπέδωνόλες συγκέντρωσηςτις καιδραστηριότητες εξόντωσης,που σχετίζονταν με στενότερουςτις συνεργάτεςμεταγωγές τουστα τον Άιχμανστρατόπεδα και τοντην [[Ρούντολφεξόντωση Εςτων (Άουσβιτς)|ΡούντολφΕβραίων Ες]]και (Höss)των Τσιγγάνων, Διοικητήκαθώς τουκαι στρατοπέδουτις τουδολοφονίες [[Στρατόπεδοχιλιάδων συγκέντρωσηςπολιτών Άουσβιτς|Άουσβιτς-Μπίρκεναου]]στην κατεχόμενη Ευρώπη και αιχμαλώτων πολέμου.<ref name="Black-3"/> Επίσης, ονομάσθηκεως επικεφαλής του RSHA έγινε αυτόματα Πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής Αστυνομίας ΔίωξηςΕγκληματολογικής ΕγκλήματοςΑστυνομίας, ητης οποία μετά τον Πόλεμο μετονομάσθηκε σεμεταπολεμικής [[Ιντερπόλ]].<ref>{{cite book|last=Michael Newton|title=The FBI Encyclopedia|year=2003|publisher=McFarland|location=Τζέφερσον (Β. Καρολίνα)|isbn=978-0-7864-6620-7|pages=164|url=https://books.google.gr/books?id=74beCQAAQBAJ&pg=PA164&dq=interpol+kaltenbrunner&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwiYu8T1z6TJAhVE1iwKHWDhCB4Q6AEIITAB#v=onepage&q=interpol%20kaltenbrunner&f=false|accessdate=22.11.2015|chapter=INTERPOL}}</ref>
 
[[file:Bundesarchiv Bild 151-17-03, Volksgerichtshof, Dr. Ernst Kaltenbrunner.jpg|thumb|left|O Κάλτενμπρουνερ παρακολουθεί την ποινική διαδικασία εναντίον ενός συνωμότη της απόπειρας της 20ής Ιουλίου 1944]]
Η εξουσία του Κάλτενμπρουνερ ενισχύθηκε ιδιαίτερα προς το τέλος του Πολέμου και ιδιαίτερακυρίως μετάέπειτα από την απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ στις [[20 Ιουλίου]] [[1944]], οπότε και απέκτησε άμεση πρόσβαση στον Φύρερ.<ref>[[#Houston|Houston (1972)]], σ. 134 ''κ.εξ.''</ref> Η επιρροή του στον Χίτλερ ήταν τόση, ώστε λέγεται ότι ακόμη και ο Χίμλερ τον φοβόταν. Πράγματι, είχε εξελιχθεί σε τρομακτική φυσιογνωμία, καθώς σε αυτό συνέβαλαν το ύψος του (2,01 μ.) και το "ξερακιανό" και "γεμάτο ουλές"<ref name="Γκολντ-107">[[#Γκολντ|Γκόλντενσον (2004)]], σ. 107.</ref> πρόσωπό του{{efn|Σύμφωνα (αποτέλεσμαμε κατ'τον άλλουςίδιο αποτέλεσμα μονομαχίαςξιφομαχίας στα φοιτητικά του χρόνια, κατ' άλλους τροχαίουαπό ατυχήματοςτροχαίο καθώςατύχημα ενώ οδηγούσε μεθυσμένος).}} και ο άστατος, κυκλοθυμικός του χαρακτήρας του.
 
===Το τέλος===
ΜεΤο την1945, κατάρρευσηενώ τηςη [[Ναζιστική Γερμανία|Ναζιστικής Γερμανίας]] κατέρρε, ο Κάλτενμπρουνερ έδωσεπροσπάθησε μάταια να εντολήέρθει σε όλουςσυνεννόηση με τους διοικητέςΣυμμάχους, στρατοπέδωνόπως ναάλλωστε εκτελέσουνκαι τουςάλλοι κρατουμένουςναζιστές καιηγέτες. στηΗ συνέχειαστάση νατου, φύγουνωστόσο, χαρακτηριζόταν από τααντιφατικότητα: την ίδια στιγμή που "πρόσφερε" στην άλλη πλευρά εγγυήσεις για τη ζωή των κρατουμένων στα στρατόπεδα, έδινε εντολές να τους εκτελέσουν και να εξαφανίσουν όλα τα ίχνη. ΟΕντέλει, ο ίδιος πήρε ένα αναγνωριστικό αεροσκάφος και πέταξε προς νότο.<ref>[[#Houston|Houston (1972)]], σ. 156 ''κ.εξ.''</ref> Αναγκάσθηκε, όμως, να προσγειωθεί και συνελήφθη από τουςτις Συμμάχουςσυμμαχικές δυνάμεις.
 
[[File:Dead ernstkaltenbrunner.jpg|thumb|200px|Η σορός του Κάλτενμπουερ μετά την εκτέλεση]]
Δικάστηκε στη Δίκη της Νυρεμβέργης, εκπροσωπώντας στο εδώλιο τα SS, δεδομένης της απουσίας των Χάιντριχ και Χίμλερ.<ref name="Black-3"/> Υποστήριξε πως ήταν αθώος για τα εγκλήματα που τον κατηγορούσαν. Ισχυρίστηκε πως δε γνώριζε τις "φρικαλεότητες" που διαπράττονταν "κάτω από τις διαταγές του Χίμλερ", διότι αυτός εργαζόταν "κλεισμένος στο γραφείο [του] στο Βερολίνο".<ref>[[#Γκολντ|Γκόλντενσον (2004)]], σ. 108.</ref> Κατά τη διάρκεια της κράτησής του, υπέστη δυο επεισόδια υπαραχνοειδούς αιμορραγίας.<ref name="Γκολντ-107"/> Κρίθηκε ένοχος για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και καταδικάστηκε σε θάνατο με απαγχονισμό. Η ποινή εκτελέστηκε στις 16 Οκτωβρίου 1946.
 
 
==Σημειώσεις==
{{παραπομπές|group=lower-greek}}
 
==Παραπομπές==
{{παραπομπές|2}}
 
 
==Βιβλιογραφία==