{{πληροφορίες προσώπου}}Ο '''Δημήτρης Δραγατάκης''' ([[22 Ιανουαρίου]] [[1914]], [[Πλατανούσσα Ιωαννίνων]] - [[18 Δεκεμβρίου]] [[2001]], Αθήνα) ήταν Έλληνας [[συνθέτης]] της [[Κλασική μουσική|κλασικής μουσικής]] και μια από τις εξέχουσες προσωπικότητες της ελληνικής έντεχνης μουσικής του 20ού αιώνα. Σπούδασε στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών [[βιολί]] και ανώτερα θεωρητικά. Συμμετείχε επί σειρά ετών στην ορχήστρα της [[Εθνική Λυρική Σκηνή|Εθνικής Λυρικής Σκηνής]] (1951-1969) και δίδαξε Ανώτερα Θεωρητικά στο Εθνικό Ωδείο, όπου διετέλεσε επίσης μέλος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής και του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος (1977-2001). Ένα μεγάλο μέρος της νεώτερης γενιάς Ελλήνων συνθετών υπήρξαν μαθητές του (Φ. Τσαλαχούρης,Ι. Κονιτόπουλος, Αλ. Μούζας).
Διακρίθηκε σε πολλούς διαγωνισμούς σύνθεσης, ενώ για το σύνολο του έργου του βραβεύτηκε με το Βραβείο "Μαρία ΚάλΛας" από το Γ΄ Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και με το Βραβείο "Γ.Α.Παπαϊωάννου" της Ακαδημίας Αθηνών. Το μουσικό του ιδίωμα είναι αρκετά προσωπικό και αξιοποιεί στοιχεία της μουσικής πρωτοπορίας της εποχής του και της παραδοσιακής μουσικής της Ηπείρου. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του έχει εκδοθεί και δισκογραφηθεί.
