Πέτρα στα νεφρά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι '''πέτρες στα νεφρά''' είναι στέρεες μάζες που σχηματίζονται στα [[νεφρά]] από άλατα των ούρων.<ref name=NIH2013/> Συνήθως αποβάλλονται από το ουροποιητικό σύστημα μέσω της ούρησης, και εάν η πέτρα είναι μικρή μπορεί να μην παρουσιαστούν συμπτώματα<ref name=NIH2013/>. Σε περίπτωση που η πέτρα γίνει αρκετά μεγάλη (συνήθως τουλάχιστον 3 [[Χιλιοστό|mm]]) μπορεί να προκαλέσει απόφραξη του ουρητήρα. Κάτι τέτοιο προκαλεί πόνο συνήθως στα πλευρά ή στο κάτω μέρος της πλάτης. Ο πόνος συχνά αντανακλά στη βουβωνική περιοχή και στους όρχεις. Αυτός ο πόνος ονομάζεται κολικός του νεφρού και συνήθως εμφανίζεται σε κύματα διάρκειας 20 έως 60 λεπτών. Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν: ναυτία, εμετό, πυρετό, αίμα στα ούρα και επώδυνη διούρηση. Απόφραξη του ουρητήρα μπορεί να μειώσει τη νεφρική λειτουργία και να προκαλέσει υδρονέφρωση.

Τις περισσότερες φορές η δημιουργία πετρών στους νεφρούς οφείλεται σε συνδυασμό γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων<ref name=NIH2013/>. Παράγοντες κινδύνου αποτελούν η παχυσαρκία, κάποια τρόφιμα, φάρμακα καθώς και η μειωμένη πρόσληψη υγρών<ref name=NIH2013/>. Η διάγνωση συνήθως βασίζεται στα συμπτώματα, σε τεστ ούρησης και κάποιες διαγνωστικές απεικονιστικές μεθόδους<ref name=NIH2013/>. Οι εξετάσεις αίματος μπορεί επίσης να χρησιμεύσουν<ref name=NIH2013/>. Οι πέτρες του ουροποιητικού μπορούν να ταξινομηθούν ανάλογα με την τοποθεσία τους στο νεφρό (νεφρολιθίαση) στον ουρητήρα (ουρητηρολιθίαση) ή στην ουροδόχο κύστη (κυστολιθίαση). Η ταξινόμηση μπορεί ακόμη να γίνει με βάση τη χημική τους σύσταση (με ασβέστιο, εναμμώνιο φωσφορικού μαγνησίου, ουρικό οξύ, ή άλλες ενώσεις).

Σε άτομα που είχαν παρουσιάσει λίθο στο παρελθόν, προς αποφυγήν σχηματισμού νέων λίθων, συνιστάται λήψη αρκετών υγρών ώστε να παράγονται πάνω από δύο λίτρα ούρα ημερησίως. Εάν αυτό δεν είναι αρκετό, μπορεί να χρειαστεί η λήψη θειαζιδικών διουρητικών, κιτρικού άλατος ή αλλοπουρινόλης. Προτείνεται η αποφυγή κατανάλωσης αναψυκτικών που περιέχουν φωσφορικό οξύ (όπως οι κόλες).<ref name=Qa2014/> Εάν μια πέτρα δεν παρουσιάζει συμπτώματα, δεν χρειάζεται θεραπεία. Εάν αντιθέτως παρουσιάζονται συμπτώματα, τότε το πρώτο μέτρο είναι συνήθως η χρήση αναλγητικών φαρμάκων όπως μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη ή οπιοειδή.<ref name=Af2015/> Πιο σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να χρειαστούν κάποια επιπλέον διαδικασία όπως τον θρυμματισμό του λίθου σε μικρότερα θραύσματα με τη χρήση εξωσωματικής λιθοτριψίας ESWL. Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να χρειάζονται κυστεοσοπικές διαδικασίες.

Στις ΗΠΑ περίπου 9% του πληθυσμού είχε κάποια στιγμή πέτρα στο νεφρό,.<ref μεname=NIH2013/> τηΗ συχνότητα εμφάνισης να είναι λίγο μεγαλύτερη στους άντρες.<ref name=Johri2010/> Το 2013 πέτρες στο νεφρό ήταν αιτία θανάτου περίπου 15.000 ανθρώπων παγκοσμίως.<ref name=GDB2013/>

Το πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα μιας πέτρας που αποφράσσει τον ουρητήρα είναι ο ανυπόφορος, διακοπτόμενος πόνος στα πλευρά που αντανακλά στη βουβωνική χώρα ή στην έσω επιφάνεια του μηρού.<ref name=Cutler2007/> Ο πόνος αυτός, γνωστός ως κολικός του νεφρού, συχνά περιγράφεται ως ένας από τους πιο δυνατούς πόνους.<ref name=Wolf2011b/> Ο κολικός του νεφρού που προκαλείται από λίθους συχνά συνοδεύεται από έπειξη για ούρηση, ανησυχία, αιματουρία, εφίδρωση, ναυτία και εμετούς. Συχνά έρχεται σε κύματα διάρκειας 20 έως 60 λεπτών, και προκαλείται από τις περισταλτικές συστολές του ουρητήρα στην προσπάθειά του να αποβάλλει την πέτρα.<ref name=Cutler2007/> Η εμβρυολογική συσχέτιση μεταξύ της ουροποιητικής οδού, του γενετικού συστήματος και του γαστρεντερικού σωλήνα εξηγεί την αντανάκλαση του πόνου στις γονάδες, καθώς και τη ναυτία και τους εμέτους που επίσης παρουσιάζονται συχνά σε ουρολιθίαση.<ref name=Pearle2007/> Μετανεφρική αζωθαιμία και υδρονέφρωση μπορεί να παρατηρηθούν μετά από απόφραξη της ροής των ούρων από τον έναν ή και τους δύο ουρητήρες.<ref name=Cavendish2008/> Πόνος στο κατώτερο αριστερό τεταρτημόριο μπορεί μερικές φορές να δώσει λανθασμένα την εντύπωση εκκολπωματίτιδας επειδή το σιγμοειδές κόλον επικαλύπτει τον ουρητήρα και η ακριβής τοποθεσία του πόνου μπορεί να είναι δύσκολο να εντοπιστεί επειδή οι δύο αυτές δομές είναι κοντά.