[[Αρχείο:Robert guiscard.jpg|thumb|150px|Απεικόνιση του Γυϊσκάρδου σε χειρόγραφο του 14ου αιώνα]]
Ο '''Ροβέρτος Γυϊσκάρδος''' (εξελληνισμένη μορφή του ''Robert Guiscard'', π. 1015 - 17 Ιουλίου 1085) ήταν [[Νορμανδός]] τυχοδιώκτης και κατακτητής, γνωστός για την κατάκτηση της νότιας Ιταλίας[[Ιταλία]]ς και της Σικελίας[[Σικελία]]ς.
Μέλος του [[Οίκος της Ωτβίλ|Οίκου της Ωτβίλ]], διακρίθηκε στη μάχη του Τσιβιτάτε το 1053 ενάντια στον Πάπα [[Πάπας Λέων Θ΄|Λέοντα τον Θ΄]] και στη συνέχεια μαζί με τον αδελφό του [[Ρογήρος Α΄ της Σικελίας|Ρογήρο]] κατέκτησαν στηντην [[Απουλία]] και την Καλαμβρία[[Καλαβρία]] και το 1059 ορίστηκε δούκας της Καλαβρίας και της Σικελίας. Κατέλαβε το [[Ρέτζιο Ντι Καλάμπρια|Ρέτζο]], τον [[Τάραντας|Τάραντα]] και το [[ΜπρίντισιΜπρίντιζι]]. Το 1061 εισέβαλε και κατέλαβε μαζί με τον Ρογήρο τη [[Σικελία]]. Το 1071 κατέλαβε το [[Μπάρι]], το τελευταίο έδαφος της [[βυζαντινή αυτοκρατορία|Βυζαντινής Αυτοκρατορίας]] στην Ιταλική χερσόνησο. Στην τελευταία εκστρατεία του, ο Γυϊσκάρδος επιτέθηκε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, νικώντας τον αυτοκράτορα [[Αλέξιος Α΄ Κομνηνός|Αλέξιο Α΄ Κομνηνό]] στη [[μάχη του Δυρραχίου]] το 1081 και μέχρι το 1082 είχε καταλάβει το [[Δυρράχιο]] και την [[Κέρκυρα]], αλλά αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Ιταλία για να βοηθήσει τον [[πάπας Γρηγόριος Ζ΄|Πάπα Γρηγόριο Ζ΄]] τον οποίο πολιορκούσε ο αυτοκράτορας [[Ερρίκος Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Ερρίκος Δ΄]]. Το 1085 επέστρεψε για να ανακαταλάβει τα εδάφη που είχε απολέσει ο γιος του [[Βοϊμόνδος Α΄ της Αντιόχειας|Βοημόνδος Α΄]], καταλαμβάνοντας την Κέρκυρα και την [[Κεφαλλονιά]], όπου πέθανε στις 17 Ιουλίου 1085, στην παραλία του [[Αθέρας Κεφαλονιάς|Αθέρα]].
