Αέτωμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η αρχιτεκτονική των αετωμάτων συνδέθηκε με την ιστορία της [[γλυπτική|γλυπτικής]], όταν τα τύμπανα αυτών άρχισαν να κοσμούνται με ανάγλυφες παραστάσεις που σχετίζονται με θεότητες από την [[ελληνική μυθολογία]] και ιδιαίτερα σ΄ εκείνες που ήταν αφιερωμένοι οι ναοί.

 

 

Το αέτωμα αργότερα εισήλθε και στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ως αυτόνομη ρυθμική μορφή, ανεξάρτητα δηλαδή του ρυθμού του οικοδομήματος που άλλοτε αποτελούσε οργανικό μέλος, με συνέπεια να υποστεί διάφορες παραλλαγές και νέες διακοσμητικές μεταχειρίσεις. Έτσι στην [[Αναγέννηση]] και αργότερα στην [[Αντιμεταρρύθμιση]] εμφανίσθηκε το «καμπύλο αέτωμα», όπου οι γραμμές έπαψαν να είναι ευθείες και αντικαταστάθηκαν με κυρτές. Συνέχεια παραλλαγή ήταν και το «τεθλασμένο αέτωμα», εναντίον του οποίου είχε διαμαρτυρηθεί έντονα ο αρχιτέκτονας του [[16ος αιώνας|16ου αιώνα]] [[Αντρέας Παλάντιο]]. Στην περίοδο εκείνη το αέτωμα έπαψε να αποτελεί το κορυφαίο αρχιτεκτονικό τριγωνικό σχήμα ελληνόρρυθμης πρόσοψης. Έτσι άρχισε να γενικεύεται ως απλό κόσμημα πρόσοψης, π.χ. γείσο παραθύρου ή κόγχης.