Δασμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Δασμόςδασμός''' είναι ειδικός [[κράτος|κρατικός]] [[φόρος]], έμμεσος, που επιβάλλεται στα διάφορα εμπορεύματα κατά την εισαγωγή ή εξαγωγή τους. Συνεπώς ο δασμός διακρίνεται σε εισαγωγικό και σε εξαγωγικό δασμό.

Ο Εισαγωγικός δασμός επιβάλλεται από μία χώρα στα εμπορεύματα που εισάγονται από άλλη χώρα ή συνασπισμό χωρών (όπως π.χ. [[Ευρωπαϊκή Ένωση|Ε.Ε.)]], ενώ ο εξαγωγικός δασμός επιβάλλεται από μια χώρα στα εξαγόμενα προϊόντα της, είτε προς άλλη ή άλλες χώρες, είτε σε συνασπισμένες χώρες. Η βεβαίωση των δασμών γίνεται κατά τον εκτελωνισμό των εμπορευμάτων στις επίσημες εισόδους εξόδους της χώρας, όπου εδρεύουν τελωνειακές αρχές, (μεθοριακοί οδικοί και σιδηροδρομικοί σταθμοί, λιμένες και αεροδρόμια).

Ειδικότερα οι δασμοί διακρίνονται σε διάφορες κατηγορίες ανάλογα του σκοπού που εξυπηρετεί η επιβολή τους, ή και με τον τρόπο που θεσπίζονται. Η επιβολή τους εκτός του ότι επιφέρουν έσοδα στο κράτος ταυτόχρονα προστατεύουν την εγχώρια παραγωγή ενώ παράλληλα επιφέρουν μείωση στη κατανάλωση του δασμολογημένου αγαθού. Έτσι ανάλογα του κύριου επιδιωκόμενου σκοπού, γιατί ουσιαστικά υφίστανται όλοι, ο δασμός διακρίνεται σε "ταμιευτικό" και σε "προστατευτικό" (της εγχώριας παραγωγής), η "μειωτικό" (κατανάλωσης[[κατανάλωση]]ς) που μπορεί να αποβλέπει ακόμα και σε βελτίωση του ισοζυγίου εξωτερικών πληρωμών.<br />

Ο ταμιευτικός δασμός εμφανίζεται από την [[αρχαιότητα]]. Οι πρώτοι δασμοί που εμφανίζονται στην ιστορία τόσο στην [[αρχαία Ελλάδα]] όσο και στηστην [[αρχαία Ρώμη]] επιβάλλονταν με αποκλειστικό σκοπό τον προσπορισμό εσόδων για τις ανάγκες των διαφόρων πόλεων-κρατών. Οι ταμιευτικοί δασμοί παρουσιάζουν τρία πλεονεκτήματα: α) παραγωγή εσόδων, β) προτιμότερη φορολογία αυτών ως ευκολότερη αποδεκτή, παρά τη φορολόγηση της εγχώριας παραγωγής και γ) ευκολότερη φορολόγηση αγαθών ειδικότερα σε υπανάπτυκτες χώρες που δεν έχουν αναπτύξει μηχανισμούς ελέγχου εσωτερικής παραγωγής.