Ρομπέρτο Ασσατζιόλι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Vagrand (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{μορφοποίηση}}
Ο '''Ρομπέρτο Ασσατζιόλι''' (Roberto Assagioli, [[Βενετία]], [[27 Φεβρουαρίου]] [[1888 ]][[Καπόλονα ντ'Αρέτσο]] [[23 Αυγούστου]] [[1974]]) ήταν [[Ιταλός]] [[ψυχίατρος]] και [[ψυχολόγος,]] ειδικευμένος στην ανθρωπιστική και διαπροσωπική ψυχολογία. Υπήρξε ο δημιουργός του κινήματος της ψυχοσύνθεσης και εξέτασε λεπτομερώς τη δυνατότητα της σταδιακής ολοκλήρωσης της προσωπικότητας μέσα από τη χρήση της Θέλησης.
 
Την εποχή που ο Ασσατζιόλι ολοκλήρωνε τις σπουδές του στον τομέα της ψυχιατρικής και της νευρολογίας στο Istituto di Studii Superiori Pratici e di Perfezionamento της Φλωρεντίας[[Φλωρεντία]], άρχισε να διαμορφώνει τη θεωρία του σχετικά με την ψυχανάλυση για την οποία πίστευε ότι υπήρχε η ανάγκη μιας περισσότερο ολιστικής προσέγγισης.
 
Ο Ασσατζιόλι θεωρείται ο πατέρας της [[Ψυχοσύνθεση|Ψυχοσύνθεσης]], μιας νέας πνευματικής και ολιστικής προσέγγισης στην ψυχολογία η οποία διαμορφώθηκε ως απόρροια της ψυχανάλυσης.
 
Επηρεασμένος από τις θεωρίες του [http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AF%CE%B3%CE%BA%CE%BC%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84_%CE%A6%CF%81%CF%8C%CF%85%CE%BD%CF%84[Σίγκμουντ Φρόυντ|Φρόυντ]] για τον καταπιεσμένο νου και του [http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%BB_%CE%93%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B3%CE%BA [Καρλ Γκούσταβ ΓιούνγκΓιουνγκ|Γιουνγκ]] για το συλλογικό ασυνείδητο, ο Ασσατζιόλι θεωρούσε ότι η αγάπη, η σοφία, η δημιουργικότητα και η θέληση πρέπει να αποτελούν βασικά συστατικά της ψυχανάλυσης.
 
Κατά τη θεωρία που σταδιακά αναπτύσσει,η ψυχανάλυση αποτελεί βασικό συστατικό για την ψυχοσύνθεση. Η διπλωματική του διατριβή, το [[1919]], με τον τίτλο “Ψυχοσύνθεση” (“La Psicosintesi”) περιγράφει μία νέα διαδικασία πέραν της Ψυχανάλυσης του Φρόυντ.
 
Κατά τη διάρκεια της εργασίας του στην ψυχιατρική κλινική του Μπούργκχελζλ στην [[Ελβετία]], και στο ιδρυθέν από τον ίδιο Ινστιτούτο Ψυχοσύνθεσης (Instituto di Psicosintesi) το πρώτο του είδους του στην Ιταλία, ο Ασσατζιόλι επιβεβαιώνει το συμπέρασμά του για το ανολοκλήρωτο της ψυχανάλυσης ως διαδικασίας.
 
Ο Ασσατζιόλι αναφέρει χαρακτηριστικά ότι “η ψυχοσύνθεση προϋποθέτει την ψυχανάλυση, ή μάλλον, την περιλαμβάνει ως πρώτο και απαραίτητο στάδιο”.
Γραμμή 20:
Ο Ασσατζιόλι διαφωνούσε με τον Φρόυντ κυρίως στο ζήτημα του αναγωγισμού και της άρνησης των θετικών διαστάσεων της προσωπικότητας.
 
Ο Ασσατζιόλι συνελήφθη και φυλακίστηκε από το [[Φασιστική Ιταλία|φασιστικό καθεστώς ]]<nowiki/>του [[Μπενίτο Μουσολίνι]], εξαιτίας της εβραϊκής καταγωγής του και των ανθρωπιστικών θεωριών του.
 
Με το τέλος του Β'[[Β΄ ΠαγκοσμίουΠαγκόσμιος ΠολέμουΠόλεμος|Β΄ Παγκόσμιου Πόλεμου]] αφιερώθηκε στην εξέλιξη της θεωρίας του για την Ψυχοσύνθεση, η οποία γνώρισε παγκόσμια απήχηση.
 
Ο Ασσατζιόλι θεωρεί επιστημονικές τις εμπειρικές παρατηρήσεις της ψυχολογίας σχετικά με την προσωπικότητα και την ψυχή, εφευρίσκοντας νέες θεραπευτικές μεθόδους πέραν της ψυχανάλυσης.