Μάης του '68: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ Άλλο νεότερη άλλο σύγχρονη· αισθητικές αλλαγές |
||
Γραμμή 17:
Τη Δευτέρα, [[6 Μαΐου]], η Εθνική Ένωση Σπουδαστών -η μεγαλύτερη φοιτητική ένωση στη [[Γαλλία]] ακόμα και σήμερα- και η Ένωση των Πανεπιστημιακών Καθηγητών κάλεσε σε πορεία όσους ήθελαν να διαμαρτυρηθούν για την εισβολή της αστυνομίας στη [[Σορβόννη]]. Στην πορεία κατέβηκαν περισσότεροι από 20.000 φοιτητές, καθηγητές και διάφοροι υποστηρικτές με κατεύθυνση τη Σορβόνη, που παρέμενε κλειστή από την αστυνομία, η οποία κινήθηκε εναντίον του πλήθους, που άρχισε να διαλύεται. Ακολούθησαν οδομαχίες, κατά τις οποίες οι διαδηλωτές έστηναν πρόχειρα οδοφράγματα και η αστυνομία απαντούσε με δακρυγόνα. Εκατοντάδες φοιτητές συνελήφθησαν.
Στις [[6 Μαΐου]] στην απεργία μπήκαν και οι μαθητές των λυκείων, οι οποίοι την επόμενη ημέρα ενώθηκαν με φοιτητές, καθηγητές και νέους εργάτες και συγκεντρώθηκαν στην [[Αψίδα του Θριάμβου]] απαιτώντας:
# την απόσυρση όλων των ποινικών κατηγοριών εναντίον των συλληφθέντων φοιτητών
# την απόσυρση της αστυνομίας από το Πανεπιστήμιο και
Γραμμή 32:
Όταν ξανάνοιξε η [[Σορβόνη]], οι σπουδαστές την κατέλαβαν και την ανακήρυξαν αυτόνομο «[[λαϊκό πανεπιστήμιο]]». Περίπου 401 λαϊκές «επιτροπές δράσης» συστάθηκαν στο [[Παρίσι]] και αλλού στις εβδομάδες που ακολούθησαν για να εκφράσουν τις διαμαρτυρίες ενάντια στην κυβέρνηση και τη [[Γαλλία|γαλλική]] κοινωνία.
Στις επόμενες ημέρες, οι εργαζόμενοι άρχισαν να κάνουν κατάληψη στα εργοστάσια, ξεκινώντας με μια καθιστική διαμαρτυρία στις αεροπορικές εγκαταστάσεις κοντά στη [[Ναντ]] στις [[14 Μαΐου]], κατόπιν με μια άλλη απεργία σε εργοστάσιο συναρμολόγησης της [[Renault]] κοντά στη [[Ρουέν]], η οποία επεκτάθηκε στα κατασκευαστικά εργοστάσια της [[Renault]] στην κοιλάδα του [[Σηκουάνας|Σηκουάνα]] και στο [[Παρίσι|παρισινό]] προάστιο Βoulogne-Billancourt.
Μέχρι τις [[16 Μαΐου]] οι εργαζόμενοι είχαν καταλάβει περίπου πενήντα εργοστάσια και μέχρι τις [[17 Μαΐου]] 200.000 εργαζόμενοι απεργούσαν. Ο αριθμός αυτός διογκώθηκε σε δύο εκατομμύρια εργαζομένους την επόμενη ημέρα και έπειτα δέκα εκατομμύρια. Κατά προσέγγιση δηλαδή τα δύο τρίτα του [[γαλλία|γαλλικού]] εργατικού δυναμικού βρίσκονταν σε απεργία την εβδομάδα που ακολούθησε.
Γραμμή 121:
{{DEFAULTSORT:Μαης 68}}
[[Κατηγορία:
[[Κατηγορία:Ιστορία της Γαλλίας]]
[[Κατηγορία:Ιστορία του Παρισιού]]
| |||