Βόρειες Νήσοι Σολομώντα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στις [[17 Φεβρουαρίου]] 1568 το αρχιπέλαγος ανακαλύφθηκε από τον ισπανικό εξερευνητή [[Αλβάρο ντε Νεντάρα]] (Alvaro de Mendaña y Neyra) ο οποίος και τα ονόμασε [[Νησιά του Σολομώντα]] (Islas του de Salomon). Τον Απρίλιο του 1885 έγιναν μέρος του γερμανικού προτεκτορίου που περιείχε τα νησιά Μπουνγκεβίλ, [[Μπούκα]], Choiseul, [[Σάντα Ιζαμπέλ]], και Ιάβα . Το 1893 καταλήφθησαν απο τους Βρετανούς και δημιουργήθηκε το βρετανικό προτεκτοράτο των νήσων του Σολομώντος, το οποίο περιέλαβε τη [[Νέα Γεωργία]], Γκουαντακανάλ, Μαλάιτα, και το Σαν Κριστομπάλ. Το 1898 η Μεγάλη Βρετανία προσάρτησε τα νησιά Σάντα Κρούζ, Ρενέλ και Μπελόνα .τις 14 Νοεμβρίου 1899 η [[Γερμανία]] μετέφερεέδωσε τα νησιά Choiseul, Σάντα ιζαμπέλ, το Shortlands και τα νησιά Ιάβα στις βρετανικές νήσους του Σολομώντος, αλλά διατήρησε την Μπουνγκεβίλ και τα περιβάλλοντα νησιά της ως τμήμα της Συνθήκης του Βερολίνου (1899). Η Γερμανία χορήγησε την αξίωση σε αντάλλαγμα οι Βρετανοί να σταματήσουν όλες τις αξιώσεις στη Σαμόα. Το ρωμαιοκαθολικό διαμέρισμα των βόρειων νήσων του Σολομώντος καθιερώθηκε σε 23 Μάιου 1898, συμπεριλαμβανομένων των νησιών Ysabel, Choiseul, Bougainville, και όλων των νησιών κάτω από το γερμανικό προτεκτοράτο. Το 1897 τα νησιά τέθηκαν κάτω από την αρμοδιότητα Mgr Broyer, εφημέριου της [[Σαμόα]]. Το 1911 η αποστολή περιείχε: 3 εκκλησίες, 3 σταθμοί, 2 Σαμοανικοί κατηχητές, 5 Καθολικά σχολεία, με 140 μαθητές, 2 ορφανοτροφεία και μερικές εκατοντάδες Καθολικοί.