Σύνδρομο Άσπεργκερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 18:
Το '''Σύνδρομο Άσπεργκερ''' (AS), επίσης γνωστό ως διαταραχή Άσπεργκερ (AD) ή απλά Άσπεργκερ, είναι μια διαταραχή του φάσματος του αυτισμού (ASD), που χαρακτηρίζεται από σημαντικές δυσκολίες στην κοινωνική αλληλεπίδραση και στη λεκτική επικοινωνία, ενώ παράλληλα εκδηλώνεται με περιορισμένες και επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές και ενδιαφέροντα. Διαφέρει από τις άλλες διαταραχές του φάσματος του αυτισμού λόγω της σχετικής διατήρησης της γλωσσικής και γνωστικής ανάπτυξης. Η φυσική αδεξιότητα και η άτυπη (περίεργη, παράξενη) χρήση της γλώσσας αναφέρονται συχνά ως συμπτώματα, όμως δεν απαιτούνται για τη διάγνωση του συνδρόμου.<ref name="McPartland"/><ref name="Baskin"/>
 
Το σύνδρομο πήρε το όνομά του από τον Αυστριακό παιδίατρο [[Χανς Άσπεργκερ]], ο οποίος στην πρακτική του το 1944 μελέτησε και περιέγραψε παιδιά με μειωμένες ικανότητες μη λεκτικής επικοινωνίας και εμπάθειας με τους συνομηλίκους τους, τα οποία παράλληλα ήταν σωματικά αδέξια.<ref name=ha/> Η σύγχρονη αντίληψη για το σύνδρομο Άσπεργκερ διαμορφώθηκε το 1981,<ref name="Klin A, Pauls D, Schultz R, Volkmar F 2005 221–34">{{cite journal |author=Klin A, Pauls D, Schultz R, Volkmar F |title=Three diagnostic approaches to Asperger syndrome: Implications for research |journal=J of Autism and Dev Dis |volume=35 |issue=2 |pages=221–34 |year=2005 |pmid=15909408 |doi=10.1007/s10803-004-2001-y}}</ref> και πέρασε από μια περίοδο εκλαΐκευσης,<ref>{{cite book |title= Asperger syndrome or high-functioning autism? |editors= Schopler E, Mesibov GB, Kunce LJ |publisher= Plenum press |location= New York |year=1998 |chapter= The history of Asperger syndrome |author= Wing L |pages=11–25 |isbn= 0-306-45746-6 |url= http://books.google.com/?id=jz_xbeWgG9AC&printsec=frontcover&dq=Asperger+syndrome+or+high-functioning+autism#v=onepage&q=Asperger%20syndrome%20or%20high-functioning%20autism%3F&f=false}}</ref><ref>{{cite journal |title=Asperger's Syndrome: A Comparison of Clinical Diagnoses and Those Made According to the ICD-10 and DSM-IV |journal=J of Autism and Dev Disord. |volume=35 |issue=2 |pages=235–240 |year=2005 |pmid= 15909409 |author=Woodbury-Smith M, Klin A, Volkmar F |doi=10.1007/s10803-004-2002-x }}</ref> για να τυποποιηθεί ως διάγνωση στις αρχές του 1990. Πολλά ερωτήματα παραμένουν σχετικά με τις πτυχές της διαταραχής<ref name=Woodbury-Smith/><ref name="Klin"/>. Υπάρχει αμφιβολία κατά πόσον διαφέρει από τον αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας, γιαυτόγι' αυτό και εν μέρει η επικράτηση της δεν έχει εδραιωθεί<ref name=McPartland/> Η διάγνωση του συνδρόμου Άσπεργκερ εξαλείφθηκε το 2013 από την πέμπτη έκδοση του [[Διαγνωστικό_και_Στατιστικό_Εγχειρίδιο_Ψυχικών_Διαταραχών|Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου των Ψυχικών Διαταραχών]] (DSM - 5) και αντικαταστάθηκε από μια διάγνωση της διαταραχής του φάσματος του αυτισμού σε δυσχερή κλίμακα<ref name=DSMV/>.
 
Η ακριβής αιτία του συνδρόμου είναι άγνωστη. Πιθανολογείται ότι το σύνδρομο έχει γενετική βάση, όμως δεν υπάρχει καμία γνωστή γενετική αιτία<ref name=McPartland/<ref>{{cite book |chapter=Etiology and prevalence |year=2006 |publisher= Elsevier Science |title= Early intervention for autism spectrum disorders: a critical analysis |page= 33 |isbn= 0-08-044675-2 |location= Amsterdam |url= http://books.google.com/?id=XonQy12xCgEC&pg=PP2&dq=Early+intervention+for+autism+spectrum+disorders:+a+critical+analysis#v=onepage&q=Early%20intervention%20for%20autism%20spectrum%20disorders%3A%20a%20critical%20analysis&f=false |author= Matson JL, Minshawi NF}}</ref><ref>{{cite journal |author= Klauck SM |title= Genetics of autism spectrum disorder |journal= European Journal of Human Genetics |year=2006 |volume=14 |issue=6 |pages=714–720 |doi=10.1038/sj.ejhg.5201610 |url=http://www.nature.com/ejhg/journal/v14/n6/pdf/5201610a.pdf |format=PDF}}</ref> και οι τεχνικές απεικόνισης του εγκεφάλου δεν έχουν εντοπίσει μία σαφή κοινή παθολογία.<ref name=McPartland/> Δεν υπάρχει ενιαία αγωγή και η αποτελεσματικότητα συγκεκριμένων παρεμβάσεων υποστηρίζεται μόνο από περιορισμένα δεδομένα.<ref name=McPartland/> Οι παρεμβάσεις στοχεύουν στη βελτίωση των συμπτωμάτων και της λειτουργίας του οργανισμού. Η κύρια αντιμετώπιση είναι η συμπεριφορική θεραπεία, η οποία εστιάζει σε συγκεκριμένα ελλείμματα για την αντιμετώπιση των περιορισμένων δεξιοτήτων επικοινωνίας, των έμμονων ή επαναλαμβανόμενων ρουτινών και της φυσικής αδεξιότητας.<ref name=NINDS/> Η κατάσταση των περισσότερων παιδιών βελτιώνεται καθώς αυτά ωριμάζουν και μέχρι την ενηλικίωσή τους, αλλά κάποιες κοινωνικές και επικοινωνιακές δυσκολίες μπορεί να επιμείνουν.<ref name=Woodbury-Smith/> Μερικοί ερευνητές και τα ίδια τα άτομα με Άσπεργκερ έχουν υποστηρίξει μια μετατόπιση στις συμπεριφορές που πρόκειται για μια διαφορά, όχι μια αναπηρία που πρέπει να αντιμετωπιστεί ή να θεραπευτεί.<ref name=Clarke/><ref name=BaronCohen2002/>