Αράμ Χατσατουριάν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}Ο '''Αράμ Ιλίτς Χατσατουριάν''' ([[αρμενική γλώσσα|αρμενικά]]: Արամ Խաչատրյան, Aram Xačatryan; [[ρωσική γλώσσα|ρώσικα]]: Аpaм Ильич Xaчaтypян, [[6 Ιουνίου]] [[1903]]-[[1 Μαΐου]] [[1978]]) ήταν [[Αρμενία|Αρμένιος]] [[συνθέτης]]. Γεννήθηκε το [[1903]] στην [[Τιφλίδα]] της τότε [[Ρωσική Αυτοκρατορία|Ρωσικής Αυτοκρατορίας]] και πέθανε στη [[Μόσχα]] το [[1978]]. Εγκαταστάθηκε στη [[Μόσχα]] από το 1920, όπου και μαθήτευσε σε διάφορους μουσικοδιδάσκαλους στη περίφημη σχολή Γκνέσιν. Σπούδασε βιολοντσέλο και σύνθεση και πολύ γρήγορα άρχισε να διακρίνεται. Στη συνέχεια φοίτησε στο Ωδείο Μόσχας (1929-1934) υπό τους Μιασκόφσκη και Λιτίνσκη. Οι συνθέσεις του «τρίο για φλάουτο, βιολί και πιάνο» και «Πρώτη συμφωνία» απέδειξαν την ιδιοφυΐα του και την ικανότητά του στην εκμετάλλευση λαϊκών μελωδιών. Από το 1934 σύνθεσε τρεις συμφωνίες για πιάνο, βιολοντσέλο και ορχήστρα, τη «Δεύτερη συμφωνία» (1943), μουσική για μπαλλέτο και το έργο για χορωδία και ορχήστρα «Ποίημα για τον Στάλιν», (για τη συμπλήρωση των 25 χρόνων από τη μπολσεβική επανάσταση), καθώς και μουσική για θεατρικά και κινηματογραφικά έργα.▼
▲Ο '''Αράμ Ιλίτς Χατσατουριάν''' ([[αρμενική γλώσσα|αρμενικά]]: Արամ Խաչատրյան, Aram Xačatryan; [[ρωσική γλώσσα|ρώσικα]]: Аpaм Ильич Xaчaтypян, [[6 Ιουνίου]] [[1903]]-[[1 Μαΐου]] [[1978]]) ήταν [[Αρμενία|Αρμένιος]] [[συνθέτης]]. Γεννήθηκε το [[1903]] στην [[Τιφλίδα]] της τότε [[Ρωσική Αυτοκρατορία|Ρωσικής Αυτοκρατορίας]] και πέθανε στη [[Μόσχα]] το [[1978]]. Εγκαταστάθηκε στη [[Μόσχα]] από το 1920, όπου και μαθήτευσε σε διάφορους μουσικοδιδάσκαλους στη περίφημη σχολή Γκνέσιν. Σπούδασε βιολοντσέλο και σύνθεση και πολύ γρήγορα άρχισε να διακρίνεται. Στη συνέχεια φοίτησε στο Ωδείο Μόσχας (1929-1934) υπό τους Μιασκόφσκη και Λιτίνσκη. Οι συνθέσεις του «τρίο για φλάουτο, βιολί και πιάνο» και «Πρώτη συμφωνία» απέδειξαν την ιδιοφυΐα του και την ικανότητά του στην εκμετάλλευση λαϊκών μελωδιών. Από το 1934 σύνθεσε τρεις συμφωνίες για πιάνο, βιολοντσέλο και ορχήστρα, τη «Δεύτερη συμφωνία» (1943), μουσική για μπαλλέτο και το έργο για χορωδία και ορχήστρα «Ποίημα για τον Στάλιν», (για τη συμπλήρωση των 25 χρόνων από τη μπολσεβική επανάσταση), καθώς και μουσική για θεατρικά και κινηματογραφικά έργα.
Ο Χατσατουριάν διετέλεσε αντιπρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής της Ένωσης των Σοβιετικών Συνθετών από το 1939 μέχρι το 1948. Από το 1951 άρχισε να διδάσκει στο [[Ωδείο της Μόσχας]] και να ασχολείται με τη διεύθυνση ορχήστρας. Είναι ίσως, μαζί με τον [[Σεργκέι Προκόφιεφ|Προκόφιεφ]] και τον [[Ντμίτρι Σοστακόβιτς|Σοστακόβιτς]], οι σημαντικότεροι συνθέτες της [[Σοβιετική Ένωση|Σοβιετικής Ένωσης]] στην σχεδόν εβδομηντάχρονη ιστορία της. Αφιερώθηκε ιδιαίτερα στην ανάπτυξη της αρμενικής μουσικής καθώς θεωρήθηκε αυθεντία της τουρκμενικής και αζερμπαϊτζανικής μουσικής. Τιμήθηκε με πολλά βραβεία ρωσικά (μεταξύ των οποίων δύο φορές με το [[βραβείο Στάλιν]]) καθώς και ευρωπαϊκά.
Γραμμή 19 ⟶ 18 :
* Μαρία Δημητριάδου (1998), «Παραδόσεις Ιστορίας Μουσικής», Εκδόσεις Ντορεμί, σελ. 109.
[[Κατηγορία:Κλασικοί συνθέτες του 20ου αιώνα]]
[[Κατηγορία:Αρμένιοι συνθέτες]]
| |||