Κάρολος Λινναίος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 164.215.8.18 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό [[Χρήστ... |
|||
Γραμμή 21:
Την επόμενη χρονιά, το 1736, επισκέφθηκε την [[Αγγλία]] και το [[πανεπιστήμιο της Οξφόρδης]], όπου γνωρίστηκε με πολλούς αξιόλογους επιστήμονες. Με την επιστροφή του στην Ολλανδία ολοκλήρωσε την έκδοση του έργου του ''Genera Plantarum''. Μέχρι την επόμενη χρονιά είχε εκδώσει το ''Hortus Cliffortianus'', μια περιγραφή της συλλογής φυτών και του διάσημου κήπου του εύπορου τραπεζίτη G. Clifford, αλλά και το ''Classes Plantarum'' (1738).
=== Επιστροφή στη
Επιστρέφοντας στη Σουηδία, τον Σεπτέμβριο το 1738, εξάσκησε την ιατρική και τον Ιούνιο της επόμενης χρονιάς πήρε για σύζυγό του την ''Σάρα Μορέα (Sara Morea)''. Το 1739 ήταν ένας από τους ιδρυτές της σουηδικής Βασιλικής Ακαδημίας των Επιστημών ''(Kungliga Vetenskapsakademin)''. Το 1741 του δόθηκε μία έδρα στην ιατρική της Ουψάλας, όμως σύντομα την αντάλλαξε με μια έδρα στην βοτανική. Την ίδια χρονιά ταξίδεψε στις νήσους ''[[Έλαντ]] (Öland)'' και ''[[Γκότλαντ]] (Gothland)'' με κρατική διαταγή και δημοσίευσε τα αποτελέσματα του ταξιδιού στο ''Öländska och Gothländska Resa'' (1745).
Όταν δεν ταξίδευε, εργαζόταν πάνω στην ταξινόμησή του, εκτείνοντας τη μελέτη του στα [[Βασίλειο (βιολογία)|βασίλεια]] των ζώων και των [[Ορυκτό|ορυκτών]]. Επιχειρούσε να κατηγοριοποιήσει τα στοιχεία του φυσικού κόσμου με τον κατάλληλο (και βολικό) τρόπο.
Το 1744 ο Λινναίος έφερε το [[θερμόμετρο]] στη σημερινή του μορφή, αντιστρέφοντας την κλίμακα που εφηύρε ο ''[[Άντερς Κέλσιος]] (Anders Celsius)'' - αρχικά το σημείο βρασμού του [[Νερό|νερού]] ήταν στους 0 βαθμούς και το σημείο τήξης του [[Πάγος|πάγου]] στους 100 <ref>[http://www.astro.uu.se/history/Celsius_eng.html Anders Celsius (1701-1744)<!-- Τίτλος που μπήκε από Bot -->]</ref>. Το 1745 εξέδωσε τα έργα του ''Flora Suecica'' και ''Fauna Suecica'', κατόπιν δύο τόμους με παρατηρήσεις που έκανε κατά τη διάρκεια ταξιδιών στη Σουηδία, ''Wästgöta Resa'' ([[Στοκχόλμη]] 1747) και ''Skanska Resa'' (Στοκχόλμη, 1751) αλλά και το ''Hortus Upsaliensis'' (1748). Το 1750 βγήκε το έργο του ''Philosophia Botanica'', που ήταν μια κριτική στα διάφορα αξιώματα που είχε εξεδώσει το 1735 στο ''Fundamenta Botanica''. Όμως το σημαντικότερο έργο αυτής της περιόδου ήταν το ''Species Plantarum'' (Στοκχόλμη, 1753), το οποίο είναι το σημείο εκκίνησης της σύγχρονης ονοματολογίας των φυτών. Την ίδια χρονιά του δόθηκε ο τίτλος του «ιππότη του πολικού αστέρα», που δόθηκε για πρώτη φορά σε άνδρα των επιστημών. Οι παραδόσεις του στο πανεπιστήμιο προσέλκυαν ανθρώπους από όλα τα μέρη του κόσμου. Είναι χαρακτηριστικό πως, ενώ ο αριθμός των φοιτητών στην Ουψάλα ήταν περίπου πεντακόσιοι, όταν κατείχε
=== Τα τελευταία χρόνια ===
Γραμμή 36:
Ο βοτανικός του κήπος υπάρχει ακόμη και σήμερα στην Ουψάλα και είναι επισκέψιμος.
== Το σύστημα ταξινόμησης του
Από τις παλαιότερες προσπάθειες συστηματοποίησης της ταξινόμησης, ο Λινναίος επηρεάστηκε περισσότερο από τις εργασίες των [[Γκασπάρ Μπάουχιν]] (Gaspard Bauhin, 1560-1624), [[Τζων Ραίη]] (John Ray, 1627–1705) και [[Ζοζέφ Πιτόν ντε Τουρνεφόρ]] (Joseph Pitton de Tournefort, 1656—1708). Ο Ελβετός Μπάουχιν ήταν ο πρώτος που εισήγαγε τη διάκριση του γένους και του είδους στη βοτανική και δημιούργησε μ' αυτόν τον τρόπο μία δυαδική ονοματολογία. Ο Άγγλος Τζων Ραίη εισήγαγε ένα πιο περιεκτικό σύστημα ταξινόμησης και μια νέα έννοια του είδους. Και ο Γάλλος βοτανολόγος Τουρνεφόρ δημιούργησε ένα σύστημα ταξινόμησης φυτών με ακριβείς ορισμούς των γενών.
| |||