Πολιορκία των Μαλλών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 13:
| αρχηγός2= Διάφοροι, άγνωστοι προς το παρόν.
| σθένος1= Ο [[Μέμνων ο Μακεδών|Μέμνων]] έδωσε ενισχύσεις ιππικού, με 6.000 ιππείς, από τη Θράκη και 7.000 πεζικό.<ref name=curtius321>Curtius, Σελ. 321.</ref> Οι ενισχύσεις έφεραν μαζί τους και 25.000 πανοπλίες,<ref name=curtius321>Curtius, Σελ. 321.</ref> προφανώς για το υπάρχον εκστρατευτικό σώμα, άρα συνολικά οι πεζοί πρέπει να ήταν τουλάχιστον 32.000.
| σθένος2= [[Μαλλοί]] και [[Οξυδράκες]] μαζί πρέπει να είχαν συνολικά 90.000 πεζούς, 10.000 ιππείς και 900 άρματα.<ref name=p592>Dodge 1890, Σελ. 592.</ref><ref name=
| απώλειες1= άγνωστες
| απώλειες2= άγνωστες
Γραμμή 66:
Πολεμοκράτους ἔλεξε τοιάδε». [http://el.wikisource.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%85_%CE%91%CE%BD%CE%AC%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%82/%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF_%CE%95].</ref> για λογαριασμό των στρατευμάτων και παρακάλεσε τον Αλέξανδρο να τους επιτρέψει να επιστρέψουν. Ο Αλέξανδρος τελικά συμφώνησε.
* Αμέσως μετά από αυτό το συμβάν, ο [[Μέμνων ο Μακεδών|Μέμνων]]<ref>Ο [[Μέμνων ο Μακεδών]] ήταν [[Μακεδόνας ]]στρατηγός, τον οποίο ο Αλέξανδρος διόρισε υπεύθυνο της [[Θράκη|Θράκης]] το 335 π.Χ.. Το 330 π.Χ. αποστάτησε και ο [[Αντίπατρος]] κινήθηκε εναντίον του με ισχυρές δυνάμεις. Τότε βρήκε την ευκαιρία ο [[Άγις]] να ξεσηκώσει τους Πελοπονήσιους κατά της Μακεδονικής Ηγεμονίας, υποχρεώνοντας τον Αντίπατρο να κλείσει εσπευσμένα το μέτωπο κατά του Μέμνονα και να στραφεί κατά των Σπαρτιατών.</ref> έδωσε ενισχύσεις ιππικού, με 6.000 ιππείς, από τη Θράκη, και 7.000 πεζικό.<ref name=curtius321>Curtius, Σελ. 321.</ref> Οι ενισχύσεις έφεραν μαζί τους και είκοσι πέντε χιλιάδες πανοπλίες,<ref name=curtius321>Curtius, Σελ. 321.</ref> προφανώς για τους υπάρχοντες στρατιώτες. Αν αυτές οι ενισχύσεις είχαν έρθει νωρίτερα, ο Αλέξανδρος θα μπορούσε να πείσει τους στρατιώτες του να προελάσουν ανατολικά. Τελικά, όμως, ο Αλέξανδρος αποφάσισε να κατηφορίσει νότια, ακολουθώντας τον ποταμό Υδάσπη, αφού οι οιωνοί φαινομενικά, όπως δήλωσε, ήταν δυσμενείς για πορεία προς τα ανατολικά. Αρχικά, ο στόλος έπλευσε προς τα κάτω τον ποταμό και σε μικρές αποστάσεις ο στρατός προχωρούσε βαδίζοντας στην ενδοχώρα.<ref name=wheeler456>Wheeler 1900, Σελ. 456.</ref> Πολύ μικρή μερίδα του στρατού ήταν πλέον γνώστες της περιοχής.<ref name=wheeler456>Wheeler 1900, Σελ. 456.</ref>
* Ο Αλέξανδρος έλαβε αναφορά ότι οι [[Μαλλοί]] και οι [[Οξυδράκες]] είχαν αποφασίσει να ανταλλάξουν ομήρους μεταξύ τους, ότι μεταφέρουν όλα τους τα τιμαλφή στις οχυρωμένες πόλεις τους.<ref name=p592>Dodge 1890, Σελ. 592.</ref><ref name=curtius327>Curtius, Σελ. 327.</ref> και ότι αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους, προκειμένου να τον εμποδίσουν να προελάσει μέσα από το έδαφός τους. Άλλες πληροφορίες επίσης του αναφέρουν ότι είχαν συνολικά 90.000 πεζούς, 10.000 ιππείς και 900 άρματα.<ref name=p592>Dodge 1890, Σελ. 592.</ref><ref name=curtius327>Curtius, Σελ. 327.</ref>
* Παρά το γεγονός ότι οι δύο αυτοί λαοί ήταν ανέκαθεν εχθροί, αναφέρθηκε ότι είχε θέσει κατά μέρος τις διαφορές τους για να πολεμήσουν τους Μακεδόνες. Ο Αλέξανδρος τελικά αποφάσισε να τους αποτρέψει, από το να ενώσουν τις δυνάμεις τους.
* Ήταν συνήθεια του Αλεξάνδρου, όπως και του πατέρα του [[Φίλιππος Β΄ της Μακεδονίας|Φιλίππου Β’]], να κάνει εκστρατεία σε όλες τις εποχές του χρόνου. <ref name="autogenerated1990">Delbruck Hans, The History of the Art of War, volume One, Lincoln, University of Nebraska, isbn=0-8032-6584-0 - [[Χανς Ντελμπρούκ]] «Η Ιστορία της Τέχνης του Πολέμου», Λίνκολν, Πανεπιστήμιο της Νεμπράσκα, έκδοση του 1990.</ref> Στην Ελλάδα, αυτό σήμαινε το χειμώνα, αλλά στην Ινδία, αυτό σήμαινε την εποχή των βροχών (μουσώνων) ή ακόμη και του ψύχους.
| |||