Κλαύδιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→‎Σχέσεις με τη Σύγκλητο: ορθογραφικο λαθος το πολύ ηταν γραμενο "πολή"
ορθογραφικό αβλέπτημα
Γραμμή 28:
}}
 
Ο '''Τιβέριος Κλαύδιος Καίσαρας Αύγουστος Γερμανικός''' (''Tiberius Claudius Caesar Augustus Germanicus'', [[1 Αυγούστου]] [[10 π.Χ.]] – [[13 Οκτωβρίου]] [[54]]) ήταν [[Κατάλογος Ρωμαίων Αυτοκρατόρων|Ρωμαίος αυτοκράτoρας]] από το [[41]] έως το [[54]]. Μέλος της Ιουλιο-κλαυδιανής Δυναστείας, ήταν γιος του [[Νέρωνας Κλαύδιος Δρούσος Γερμανικός|Δρούσου]] και της [[Αντωνία η Νεότερη|Αντωνίας της Νεότερης]]. Γεννήθηκε στο Λούγδουνο της [[Γαλατία]]ς (σημ. Λυών της Γαλλίας) και ήταν ο πρώτος αυτοκράτoρας που γεννήθηκε εκτός [[Ιταλία]]ς. Υπέφερε από μικρή αναπηρία στο βάδισμα και μερική κώφωση λόγω παιδικής ασθένειας και γι’αυτό η οικογένειά του τον απέκλεισε από θέσεις εξουσίας, ώσπου τελικά έγινε συνύπατος του ανιψιού του [[Καλιγούλας|Καλιγούλα]] το [[37]]. Η αναπηρία αυτή πιθανώς τον έσωσε από τις εκκαθαρίσεις πολλών ευγενών κατά τη διάρκεια της θητείας των αυτοκρατόρων [[Τιβέριος Καίσαρας Αύγουστος|Τιβέριου]] και Καλιγούλα, καθώς ενδεχόμενοι εχθροί του τον θεώρησαν ασήμαντη απειλή. Επιβίωσε για να ανακηρυχθεί αυτοκράτoρας από την [[Πραιτοριανή Φρουρά|Πραιτωριανή Φρουρά]] αμέσως μετά το θάνατο του Καλιγούλα, όταν πια είχε μείνει ο τελευταίος ενήλικας άντρας της οικογένειας.
 
Παρά την έλλειψη εμπειρίας, ο Κλαύδιος απεδείχθη ικανός και αποτελεσματικός κυβερνήτης. Επίσης έφερε σε πέρας ένα φιλόδοξο οικοδομικό πρόγραμμα, με την κατασκευή πολλών δρόμων, υδραγωγείων και καναλιών σε ολόκληρη την επικράτεια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Επί θητείας του ενσωμάτωσε στην αυτοκρατορία τις επαρχίες της [[Θράκη]]ς, του [[Νωρικό|Νωρικού]], της [[Παμφυλία]]ς, της [[Λυκία]]ς και της [[Ιουδαία]]ς και ξεκίνησε την κατάκτηση της [[Βρετανία]]ς. Είχε ιδιαίτερο προσωπικό ενδιαφέρον για νομικά ζητήματα, προήδρευε σε δημόσιες δίκες και εξέδιδε έως και είκοσι διατάγματα την ημέρα. Παρά ταύτα, θεωρούνταν ευάλωτος κυβερνήτης, κυρίως από τα στρώματα των ευγενών, καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του. Έτσι, ο Κλαύδιος αναγκάστηκε να προστατεύει τη θέση του διαρκώς, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα τη δολοφονία αρκετών συγκλητικών. Τέτοια συμβάντα στιγμάτισαν τη φήμη του μεταξύ των αρχαίων συγγραφέων, αλλά οι σύγχρονοι ιστορικοί έχουν ανατρέψει αυτή την εικόνα. Μετά το θάνατό του το 54, στο θρόνο τον διαδέχτηκε ο θετός ανιψιός του [[Νέρων]]ας.