Κοράνιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τον καιρό του θανάτου του Προφήτη Μωάμεθ, πολλές απο τις αποκαλύψεις του Θεού προς το πρόσωπό του βρίσκονταν ήδη καταγεγραμμένες. Οι αποκαλύψεις γράφονταν σε διάφορα υλικά, που βρίσκονταν πρόχειρα εκεί γύρω, κυρίως σε φοινικόφυλλα, σε δέρματα, και σε κόκκαλα. Επί χαλιφείας του [[Αμπού Μπακρ]] και κατά τη διάρκεια των [[Αμπού Μπακρ|πολέμων κατά των Αποστατών]], η μάχη στους Κήπους του Θανάτου στη κοιλάδα Γιαμαμάχ, ανάμεσα σε μουσουλμάνους και αποστάτες απο το Ισλάμ, -κόστισε τη ζωή των περισσοτέρων από τους πιστούς του Μωάμεθ, που είχαν ακούσει τις αποκαλύψεις του Θεού και τη διδασκαλία του Προφήτη τους. Ο κίνδυνος να χαθεί για πάντα ο Λόγος του Θεού ήταν άμεσος. Ο πρώτος που συνειδητοποίησε τον κίνδυνο ήταν ο επόμενος, μετά τον Αμπού Μπακρ, χαλίφης, ο [[Ουμάρ ιμπν αλ-Χαττάμπ]].

Ο Αμπού Μπακρ, τότε, επιφόρτισε τον 21χρονο Ζαγίντ ιμπν Θααμπίτ, έναν από τους [[Ανσάρ (Ισλάμ)|ανσάρ]], και έναν από τους τέσσερειςτέσσερις που κατέγραφαν τα λεγόμενα του προφήτη κατά τη διάρκεια της ζωής του, να καταγράψει και να συγκεντρώσει αυτά που θυμόντουσαν οι Κουράα (έτσι λέγονταν αυτοί που είχαν απομνημονεύσει ολόκληρο το Κοράνι) και οτιδήποτε είχε γραφεί αποσπασματικά, σε ένα βιβλίο.

Ο Ζαγίντ αναφέρει:'' «… έτσι άρχισα να ψάχνω να βρω τα διάφορα κομμάτια του Κορανίου που ήταν γραμμένα σε φοινικόφυλλα, στην επιφάνεια επίπεδων πετρών, σε κομμάτια δέρματος, στις καρδιές των ανθρώπων, και στα κόκκαλα (συνήθιζαν να γράφουν στα κόκκαλα της ωμοπλάτης των καμήλων και των προβάτων). Συνέχισα να ψάχνω μέχρι που ανακάλυψα και το τελευταίο κομμάτι (κεφάλαιο) του Κορανίου που ήταν τελείως εξαφανισμένο.»''.

Μετά, κατέγραψε τις διηγήσεις των ανθρώπων που είχαν απομνημονεύσει κομμάτια ή και ολόκληρο το Κοράνι. Όπως γράφει ο Πέρσης θεολόγουςθεολόγος Al Baghawee στο βιβλίο του Sharh as –Sunnah-Sunnah (4/522), οι άνθρωποι που τα υπαγόρευαν ήταν τόσο έντιμοι και τόσο θρήσκοι που δεν τόλμησαν να αλλάξουν ή να ξεχάσουν ούτε τελεία από το Λόγο του Θεού.

Ο Ζαγίντ έκανε πολλά αντίγραφα από το κείμενο που τελικά έφτιαξε, αλλά, συν τω χρόνω, καινούριακαινούργια, διαφορετικά και μερικές φορές αλληλοσυγκρουόμενα, αποσπάσματα μπήκαν στα αντίγραφα, που κυκλοφορούσαν σε μια ευρεία επικράτεια πια.

Τελικά, διαφορετικά κείμενα διάβαζαν οι μουσουλμάνοι της Μεδίνας, διαφορετικά οι της Συρίας και διαφορετικά του Ιράκ,.

Έτσι, κατά τη διάρκεια της χαλιφείας του [[Οθμάν ιμπν Αφφάν]], το αυθεντικό κείμενο που ήταν στη φύλαξη της Χάφσα, διασταυρώθηκε με τα κείμενα που επικρατούσαν σε όλη τηντη μουσουλμανική επικράτεια. Αυτά, ταΤα αντίγραφα, που ετοιμάστηκαν πάλι από τηντον Ζαγίντ και με τη βοήθεια ενός συμβουλίου στη Μεδίνα, μοιράστηκαν πάλι σε όλες τις πόλεις, φέρνοντας τη σφραγίδα της αυθεντικότητας και της έγκρισης των αρχών, καιενώ τα άλλαυπόλοιπα κείμενα διαταχτηκεδιατάχτηκε να καταστραφούν.

Από το τότε αυτό, το κείμενο διαφυλάχτηκε απολύτως, ώστε να είμαστε βέβαιοι ότι ακόμα και σήμερα έχουμε μπροστά μας, το κείμενο της εποχής του Οθμάν.<ref>Γουίλλιαμ Μουίρ: Η ζωή του Μωάμεθ, έκδοση του 1923 σελ.23 της εισαγωγής</ref>

Το Κοράνιο έχει μεταφραστεί σήμερα σε όλες σχεδόν τις γλώσσες του κόσμου όπως και στην ελληνική. Σημειώνεται ότι στην ελληνική μεταφράσθηκε και εκδόθηκε πρώτη φορά από τον Γ. Πεντάκη το [[1886]] μετά από έγκριση του [[Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας|Βασιλέως Γεωργίου του Α]]΄. ΕκείνηςΕκείνη τηςτην έκδοσηςέκδοση ακολούθησε η δεύτερη τοτου [[1928]].