|
[[Αρχείο:Münze 50 Denari - Gelimer - König der Vandalen.jpg|thumb|300px| [[Άργυρος|Αργυρό]] νόμισμα του Γελίμερου.]]
Ο '''Γελίμερ''' ή και '''Γελίμερος''' (''Gelimer'', αρχική μορφή ενδεχομένως ''Geilamir''-Γεϊλαμίρ<ref>Το όνομα αυτό μαρτυρείται σε νομίσματα και μια επιγραφή. Βλ. J.B. Bury, ''[http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/secondary/BURLAT/17*.html History of the Later Roman Empire]'' (Λονδίνο 1923), σ. 126, αρ. 9.</ref>, [[480]] - [[553]]), βασιλιάς των [[Βάνδαλοι|Βανδάλων]] και των [[Αλανοί|Αλανών]] ([[530]] - [[534]]), ήταν ο τελευταίος [[Γερμανικά φύλα|Γερμανικήςγερμανικής καταγωγής]] βασιλιάς του βορειοαφρικανικού βασιλείου των Βανδάλων, πριν αυτό καταλυθεί με την εκστρατεία του βυζαντινούΒυζαντινού στρατηγού [[Βελισάριος|ΒελισαρίουΒελισάριου]], επί αυτοκράτορα [[Ιουστινιανός Α'´|Ιουστινιανού]]. Πήρε την εξουσία τον Ιούνιο του [[530]] αφού εκθρόνισεκαθαίρεσε τον τρίτο ξάδελφοξάδελφό του, Χιλδέριχο, ο οποίος είχε εξοργίσει την αριστοκρατία των Βανδάλων με το να μεταστραφεί στον [[Καθολική Εκκλησία|Καθολικισμό]], τοενώ μεγαλύτεροοι μέροςπερισσότεροι τηςΒάνδαλοι οποίαςεκείνη όνταςτην φανατικοίεποχή ήταν φανατικά πιστοί στον [[Αρειανισμός|ΑρειανιστέςΑρειανισμό]]<ref>TheΗ introductionκαθιέρωση ofτου ArianΑρειανισμού Christianityστην toαριστοκρατία theτων VandalΒανδάλων nobilityαναλύεται isστο discussedβιβλίο inτου H.E. Gieseche 1939., ''Die Ostgermanen und Arianismus'', espσελ. pp 167-99;199 the(1939). notoriusΟι Vandalπεριβόητοι persecutionsδιωγμοί ofτων Catholicκαθολικών Christiansχριστιανών inστη NorthΒόρεια Africa,Αφρική recountedαπό byτους theΒανδάλους, Catholicαναφέρονται bishopσε Victorσχολιασμένη ofμετάφραση Vita,στο isβιβλίο translated byτου John R. C. Martyn, , 2008. ''Arians and Vandals of the 4th–6th centuries: annotated translations of the historical works by bishops Victor of Vita (''Historia persecutionis Africanae provinciae'') and Victor of Tonnena...'', (Cambridge (2008), reviewedόπως αναθεωρήθηκε στο in''The Journal of Ecclesiastical History'' '''τ. 61''',. pσελ. 579f.</ref>.
Ο [[Κατάλογος Βυζαντινών αυτοκρατόρων|ΑυτοκράτοραςΒυζαντινός της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίαςαυτοκράτορας]] [[[[Ιουστινιανός Α'|Ιουστινιανός´]], ο οποίος είχε υποστηρίξει τον Χιλδέριχο, κήρυξε σύντομα πόλεμο στους Βανδάλους, φαινομενικά για τοννα αποκαταστήσει τον Χιλδέριχο. Τον Ιούνιο το 533 ο Ιουστινιανός έστειλε εκστρατευτικό σώμα υπό τον [[Βελισάριος|Βελισάριο]], το οποίο έφτασε στην Αφρική στις αρχές Σεπτεμβρίου. Εν τω μεταξύ στην [[Σαρδηνία]] η οποία αποτελούσε μέρος του Βασιλείου των Βανδάλων, ο κυβερνήτης Γώδας (Godas), ένας [[Βησιγότθοι|Βησιγότθος]], επαναστάτησε εναντίον του Γελίμερου και άρχισε να συνδιαλέγεται με τον Ιουστινιανό σαν ανεξάρτητος ηγεμόνας. Ο Γελίμερ αγνοώντας ή περιφρονώντας τα σχέδια του Ιουστινιανού, έστειλε μεγάλο στρατό που αποτελούταν από τις περισσότερες δυνάμεις του στην Αφρική για να καταστείλει την επανάσταση υπό τον αδελφό του, Τζάζων (Tzazo), το οποίο σήμαινε ότι η απόβαση του Βελισάριου δεν συνάντησε καμία αντίσταση<ref>Hodgkin, III, 669.</ref>.
Με το που αποβιβάστηκε ο Βελισάριος βάδισε κατευθείαν στην [[Καρχηδόνα]], βρίσκοντας τελικά αντίσταση στις 13 Σεπτεμβρίου όταν και αντιμετώπισε τον Γελίμερο στην Μάχη του Δέκιμον (Ad Decimum), 16 χιλιόμετρα από την Καρχηδόνα. Παρά διαφορά στην δύναμη 11.000 έναντι 17.000, οι Βάνδαλοι πολέμησαν επί ίσοις όροις μέχρι που σκοτώθηκε ο αδελφός του Γελίμερου Αμμάτας, οπότε και αποκαρδιωμένος ο Γελίμερ υποχώρησε. Στις 14 Σεπτεμβρίου 533 ο Βελισάριος μπήκε στην Καρχηδόνα και έφαγε το γεύμα που είχε προετοιμαστεί για τον Γελίμερ στο παλάτι του. Αλλά είχε αργήσει για να σώσει τη ζωή του Χιλδέριχου, ο οποίος είχε δολοφονηθεί με εντολές του Γελίμερου αμέσως μόλις είχαν φτάσει τα νέα τις αποβίβασης του αυτοκρατορικού στρατού<ref>Procopius, ''De Bellus'' III.17.11. Translated by H. B. Dewing, (Cambridge: Loeb Classical Library, 1979), vol. 2 p. 153</ref>.
|
