Πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Έχοντας απορρίψει την καθηγητική έδρα στη Μπολόνια, μετέβη στη Ρώμη την εποχή που πάπας ήταν ο [[Πάπας Παύλος Γ΄|Παύλος Γ΄]] (1534–1549). Ο Ούγος μπήκε στην υπηρεσία του καρδιναλίου [[Πέτρος Παύλος Παρίσιος|Πέτρου Παύλου Παρίσιου]], επιφανούς εκκλησιαστικού νομικού, που είχε διατελέσει και καθηγητής στη Μπολόνια. Ο πάπας αναγόρευσε τον Ούγο μέλος της Συγκλήτου της Ρώμης (senatore del Campidoglio) και αργότερα [[Ρεφερενδάριος|ρεφερενδάριο]] (επί των αιτήσεων). Στη συνέχεια, ως ειδικός στη σύνταξη νομικών κειμένων εκκλησιαστικού δικαίου (abbreviator), έλαβε μέρος στη [[Σύνοδος του ΤριδέντουΤρέντο|Σύνοδο του Τριδέντου]]. Την περίοδο της παποσύνης του [[Πάπας Ιούλιος Γ΄|Ιουλίου Γ΄]] έπεσε σε δυσμένεια, αλλά επανήλθε υπό τον επόμενο πάπα [[Πάπας Παύλος Δ΄|πάπα Παύλο Δ΄]] (1555–1559), ο οποίος τον τοποθέτησε, ως νομικό και διπλωμάτη, στην υπηρεσία του ανιψιού του Κάρλο Καράφα, ο οποίος ήταν επικεφαλής μέρους της Παπικής Γραμματείας (Dataria). Το 1558 ο Ούγος έγινε μέλος του νέου Συμβουλίου του Κράτους, και την ίδια χρονιά αναγορεύθηκε επίσκοπος του Βιέτο, όπου εποίμανε επί διετία.

Στις 12 Μαρτίου 1565, με βούλα του πάπα [[Πάπας Πίος Δ΄|Πίουο Δ΄]] (1559–1565), αναγορεύθηκε καρδινάλιος ιερέας του Παλαιού Αγίου Σίξτου, και με αυτή την ιδιότητα συμετείχε στην καταληκτήρια φάση της [[Σύνοδος του Τρέντο|Συνόδου του Τριδέντου]]. Το φθινόπωρο του ίδιου έτους συμμετείχε ως ''λεγάτος'' (ειδικός απεσταλμένος) σε παπική αποστολή στην αυλή του βασιλιά [[Φίλιππος Β'Β΄ της Ισπανίας|Φιλίππου Β΄ της Ισπανίας]] , για να ερευνήσει κατηγορίες εναντίον του αρχιεπισκόπου του [[Tολέδο]]υ. Εκεί ήταν που δημιούργησε μια διαρκή και στενή σχέση με τον Ισπανό βασιλιά, η οποία επρόκειτο να γίνειαποβεί πολύ σημαντική κατά τηντη διάρκεια της εξωτερικής πολιτικής του ως πάπα.