Ελένη Βιτάλη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ →Καριέρα: εσωτ. σύνδεσμοι |
||
Γραμμή 3:
Γεννήθηκε στην [[Αθήνα]] στις 13 Σεπτεμβρίου του 1954 μέσα σε μουσική οικογένεια και μεγάλωσε ταξιδεύοντας από παιδί σε όλη την επικράτεια. Ο πατέρας της Τάκης (Δημήτρης) Λαβίδας έπαιζε [[σαντούρι]] και η μητέρα της Λούση (Χαρίκλεια) Καραγεωργίου ήταν τραγουδίστρια σε πανηγύρια. Έτσι, από μικρή μπαίνει και η ίδια στο χώρο των πανηγυριών, παρέα με [[Αθίγγανοι|τσιγγάνους]] μουσικούς και δημοτικούς οργανοπαίκτες. Αξιοσημείωτο στοιχείο είναι ότι ήδη από τις αρχές της [[Δεκαετία 1950|δεκαετίας του 1950]] το [[μπουζούκι]] είχε αρχίσει να διαδέχεται το [[σαντούρι]].
Συνέπεια αυτών είναι η πολυσχιδής μουσική προσωπικότητα που είχε όταν αποφάσισε να λάβει μέρος στο [[Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης|φεστιβάλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης]] (με το τραγούδι ''Χωρίς δεκάρα'') και να μπει στο χώρο της δισκογραφίας. Κάνει την πρώτη δισκογραφική της εμφάνιση το [[1973]], στο πλευρό της [[Σωτηρία Μπέλλου|Σωτηρίας Μπέλλου]] («Δεν περισσεύει υπομονή» [[Αργύρης Κουνάδης|Α. Κουνάδη]]-[[Βαγγέλης Γκούφας|Β. Γκούφα]]), και με το «Αϊ γαρούφαλό μου» ως καθοριστικό στοιχείο στην ταυτότητά της (και την παράλληλη συμμετοχή στο Φεστιβάλ με τον «Μανωλιό») γίνεται αμέσως γνωστή. Με το ξεκίνημά της, η Βιτάλη φανερώνει το βασικό χαρακτηριστικό, που θα καθορίσει, εξ αρχής, την πορεία της: την συνύπαρξη εντός της, δύο κόσμων, συμπληρωματικών αλλά και συχνά αντιφατικών. Χαρακτηριστική είναι η μεγάλη έκταση και η χροιά της φωνής της.
Στις αρχές της [[Δεκαετία 1980|δεκαετίας του 1980]], δραστηριοποιείται στο λαϊκό τραγούδι συνεργαζόμενη με τους καλύτερους του είδους ([[Χρήστος Νικολόπουλος]], Τ. Σούκας κ.ά.). Ταυτόχρονα συμμετέχει σε δουλειές έντεχνων συνθετών ([[Σταμάτης Σπανουδάκης]], [[Νότης Μαυρουδής]], [[Διονύσης Σαββόπουλος]], [[Γιώργος Ανδρέου]], [[Σταμάτης Κραουνάκης]], [[Γιώργος Σταυριανός]], [[Νίκος Πορτοκάλογλου]] κ.ά.) και ηχογραφεί επανεκτελέσεις [[Ρεμπέτικη μουσική|ρεμπέτικων]], παλιών λαϊκών και [[Δημοτικό τραγούδι|δημοτικών]].
| |||