Μοίρες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Πρόσθεση υλικού, συμπλήρωμα πληροφοριών, διόρθωση σύνταξης (ρήματα στον ενεστώτα κτλ.)
Γραμμή 5:
[[Αρχείο:The Triumph of Death, or The Three Fates.jpg|thumb|right|250px|Οι τρεις Μοίρες σε φλαμανδικό χαλί τοίχου του 16ου αιώνα]]
 
Οι '''τρεις Μοίρες''', οντότητεςθεότητες της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, παριστάνοντανπαριστάνονται συνήθως ως τρεις γυναικείες μορφές που κλώθουνγνέθουν. ΗΤο κλωστήνήμα που κρατούν στα χέρια τους, συμβολίζει την ανθρώπινη ζωή, δεικνύοντας τοδειχνοντας πόσο μικρή και αδύναμη μπορεί αυτή να είναι.
 
Η πρώτη Μοίρα, η '''[[Κλωθώ]]''', (συμβολίζει"αυτή καιπου το παρόν)κλώθει", γνέθει το νήμα της ζωής, (συμβολίζει το παρόν), η δεύτερη, η [[Λάχεση|'''Λάχεσις''']] (το παρελθόν), το ξετυλίγει, (μοιράζει τους κλήρους, καθορίζει τι θα «λάχει» στον καθένα, (εξούεξ ού και λαχείο)., Ηενώ τρίτηη Μοίρα, τέλοςτρίτη, η '''[[Άτροπος]]''' το κόβει, όταν έρθει η ώρα (συμβολίζει το μέλλον). Σημειωτέο οτι οι έννοιες: παρελθόν, κόβειπαρόν και μέλλον δεν είναι παροὐσες σε όλες τις πηγές.
 
Οι Μοίρες είναι επομένως οι δυνάμεις που ευθύνονται για τα καλά και τα κακά της ζωής του κάθε θνητού, από τη γέννηση μέχρι το θάνατό του. Παίρνουν την δύναμή τους από τον [[Δίας (μυθολογία)|Δία]]. ο οποίος για το λόγο αυτό καλείται και «Μοιραγέτης». ΣτιςΣτην ΜοίρεςΜοίρα υπακούουν μέχρι και οι θεοί, οι οποίοι έχουν όμως τη δύναμη να την αλλάζουν. Μια αλλαγή τέτοια όμως θα διατάρασσε την αρμονία του σύμπαντος. κόσμουΣτον [[Προμηθεύς Δεσμώτης|Προμηθέα Δεσμώτη]] ο [[Αισχύλος]] παρουσιάζει τον Δία και τους άλλους θεούς υποταγμένους στις Μοίρες.
, όταν έρθει η ώρα, την κλωστή της ζωής των ανθρώπων.
 
Στον [[Ησίοδος|Ησίοδο]] (στ. 217), όπως και στον Αισχύλο ([[Ευμενίδες]]), οι Μοίρες είναι κόρες της [[Νυξ|Νύχτας]]. ήΟ ίδιος Ησίοδος όμως τις παρουσιάζει σαν κόρες του Δία και της [[Θέμις|Θέμιδας]] σε άλλο σημείο (στ. 904). Στα ομηρικά έπη παρουσιάζονταιεμφανίζονται ως μία και μόνη: η «Αίσα ή Μοίρα», η οποία είναι σύνθρονη του Δία και δίνει σε κάθε θνητό το μερίδιό του από τις χαρές και τις λύπες, ορίζοντας έτσι το πεπρωμένο του. Συχνά οι αρχαίοι Έλληνες τηΗ Μοίρα, τηνη Αίσα, τηνη Ειμαρμένη ή τηνη [[Ανάγκη (μυθολογία)|Ανάγκη]], τηνσυμβαίνει έβαζανκάποτε πάνωνα θεωρούνται και απόαυτές ανώτερες τουςτων θεούςθεών. Ο Πίνδαρος πρόσθεσεπροσθέτει στις τρεις Μοίρες την [[Τύχη (μυθολογία)|Τύχη]], πουγια την οποία θεωρεί μάλιστα ότι έχει μεγαλύτερο κύρος από τις άλλες αδελφές της. Αλλά την αρχική τριάδα ξανασυναντάμε και αργότερα στον [[Πλάτωνας|Πλάτωνα]] που στο έργο του ''[[Πολιτεία του Πλάτωνα|Πολιτεία]]'' τις ονομάζει κόρες της Ανάγκης και τις παρουσιάζει καθισμένες σε ένα θρόνο, η καθεμιά τους με χιτώνες λευκούς και στεφάνια στο κεφάλι τους να συνοδεύουν με τη φωνή τους την αρμονία που βασιλεύει στις ουράνιες σφαίρες.
Οι Μοίρες είναι επομένως οι δυνάμεις που ευθύνονται για τα καλά και τα κακά της ζωής του κάθε θνητού, από τη γέννηση μέχρι το θάνατό του. Παίρνουν την δύναμή τους από τον [[Δίας (μυθολογία)|Δία]]. ο οποίος για το λόγο αυτό καλείται και «Μοιραγέτης». Στις Μοίρες υπακούουν μέχρι και οι θεοί, οι οποίοι έχουν όμως τη δύναμη να την αλλάζουν. Μια αλλαγή τέτοια όμως θα διατάρασσε την αρμονία του σύμπαντος κόσμου.
 
Την αρχική τριάδα ξανασυναντούμε και αργότερα στον [[Πλάτωνας|Πλάτωνα]] που παρουσιάζει τις Μοίρες ως κόρες της θεάς Ανάγκης στο έργο του [[Πολιτεία του Πλάτωνα|Πολιτεία]], καθισμένες σε θρόνους, με χιτώνες λευκούς και στεφάνι στο κεφάλι, να συνοδεύουν με τη φωνή τους την αρμονία που βασιλεύει στις ουράνιες σφαίρες. Η Λάχεσις, κόρη της Aνάγκης, εμφανίζεται να έχει ένα ειδικό λειτούργημα στην [[Πολιτεία του Πλάτωνα]], Βιβλίο Χ - ο Μύθος του Ηρός - φέροντας στα «γόνατά της τις μοίρες και τα είδη ζωής », κατά την διάρκεια τελετής όπου οι ψυχές των νεκρών που πρόκειται να επιστρέψουν στη γη, καλούνται να διαλέξουν ανάμεσα τους, το πεπρωμένο τους για την μελλοντική τους μετεμψυχωση.
Στον [[Ησίοδος|Ησίοδο]] οι Μοίρες είναι κόρες της [[Νυξ|Νύχτας]] ή του Δία και της [[Θέμις|Θέμιδας]]. Στα ομηρικά έπη παρουσιάζονται ως μία και μόνη: η «Αίσα ή Μοίρα», η οποία είναι σύνθρονη του Δία και δίνει σε κάθε θνητό το μερίδιό του από τις χαρές και τις λύπες, ορίζοντας έτσι το πεπρωμένο του. Συχνά οι αρχαίοι Έλληνες τη Μοίρα, την Αίσα, την Ειμαρμένη ή την [[Ανάγκη (μυθολογία)|Ανάγκη]], την έβαζαν πάνω και από τους θεούς. Ο Πίνδαρος πρόσθεσε στις τρεις Μοίρες την [[Τύχη (μυθολογία)|Τύχη]], που θεωρεί μάλιστα ότι έχει μεγαλύτερο κύρος από τις άλλες αδελφές της. Αλλά την αρχική τριάδα ξανασυναντάμε και αργότερα στον [[Πλάτωνας|Πλάτωνα]] που στο έργο του ''[[Πολιτεία του Πλάτωνα|Πολιτεία]]'' τις ονομάζει κόρες της Ανάγκης και τις παρουσιάζει καθισμένες σε ένα θρόνο, η καθεμιά τους με χιτώνες λευκούς και στεφάνια στο κεφάλι τους να συνοδεύουν με τη φωνή τους την αρμονία που βασιλεύει στις ουράνιες σφαίρες.
 
Η λέξη «μοίρα» βγαίνει από το αρχαίο ρήμα ''μείρομαι''<= μοιράζω, είναι δηλαδή το «μερίδιο», το κομμάτι που παίρνει ο καθένας από τη μοιρασιά ενός όλου.
 
Ο τρεις Μοίρες απαντώνται και σε άλλες ευρωπαϊκές μυθολογίες να παίζουν τον ίδιο ρόλο : οι τρεις [[Νορν]] στην σκανδιναβική μυθολογία και οι τρεις Πάρκες (Parcae) στην ρωμαϊκη.
 
{{commonscat}}
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Μοίρες"