Βύθιση του Τιτανικού: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Όμως, σύμφωνα με την τότε επικρατούσε ναυτική τακτική, το πλοίο ήταν εξοπλισμένο με μακράν λιγότερες σωστικές λέμβους από όσες θα αρκούσαν για όλους (παρότι λίγο περισσότερες από όσες απαιτούσε ο νόμος), και πολλές λέμβοι δεν πληρώθηκαν σε όλη τους την δυνατότητα λόγω μιας μη συντονισμένης εκκένωσης.

Το πλοίο βυθίστηκε με πάνω από χίλιους επιβάτες και μέλη του πληρώματος να μην το έχουν ακόμα εγκαταλείψει. Σχεδόν όλοι όσοι πήδηξαν ή έπεσαν στο νερό πέθαναν από [[υποθερμία]] μέσα σε λίγα λεπτά. Το [[Καρπάθια (πλοίο)|RMS Carpathia]] έφτασε στο σημείο περίπου μιάμιση ώρα μετά τη βύθιση και έσωσε τους τελευταίους επιζώντες που βρίσκονταν στις σωστικές λέμβους μέχρι τις 09:15 στις 15 Απριλίου, σχεδόν 24 ώρες αφότου το πλήρωμα του ''Τιτανικού'' είχε λάβει τις πρώτες προειδοποιήσεις για θαλάσσιο πάγο. Η καταστροφή προκάλεσε γενικευμένη δημόσια κατακραυγή για την έλλειψη σωστικών λέμβων, τους χαλαρούς κανόνες ασφάλειας, και την άνιση μεταχείριση των διαφορετικών Θέσεων στις οποίες ανήκαν οι επιβάτες που επέβαιναν στο πλοίο. Οι έρευνες που έγιναν στον απόηχο της καταστροφής επέφεραν σαρωτικές αλλαγές στους κανόνες ναυσιπλοΐας. Αυτό οδήγησε στην δημιουργία το 1914 της [[Διεθνής Σύμβαση για την Ασφάλεια της Ζωής στη Θάλασσα|Σύμβασης SOLAS]], η οποία ακόμα διέπει την ναυτική ασφάλεια σήμερα.

 

== Υπόβαθρο ==

Την στιγμή εισόδου του σε υπηρεσία στις 2 Απριλίου 1912, το [[Πλοίο του Βασιλικού Ταχυδρομείου]] (Royal Mail Ship, συντόμευση:''RMS'') ''Τιτανικός'' ήταν το δεύτερο από τα τρία{{efn|Το 3ο θα ήταν ο ''Βρετανικός'' ο οποίος ποτέ δεν λειτούργησε ως επιβατηγό πλοίο· αντίθετα κατευθείαν χρησιμοποιήθηκε ως νοσοκομειακό πλοίο (during WWI).}} [[αδελφό πλοίο|αδελφά]] [[υπερωκεάνεια κλάσης Ολύμπικ]], και ήταν το μεγαλύτερο πλοίο στον κόσμο. Μαζί με το αδελφικό του, το {{RMS|Olympic}}, είχαν σχεδόν το 150% της [[χωρητικότητα πλοίου|χωρητικότητας]] σε κόρους των πλοίων της Cunard [[Λουζιτάνια]] και [[Μαυριτανία (πλοίο του 1906)|Μαυριτανία]], που ήταν οι προηγούμενοι κάτοχοι του ρεκόρ, και ήταν κατά 30 m μακρύτερα.{{sfn|Hutchings|de Kerbrech|2011|p=37}} Ο ''Τιτανικός'' είχε δυνατότητα μεταφοράς 3.547 ατόμων με ταχύτητα και άνεση,{{sfn|Butler|1998|p=10}} και είχε κατασκευαστεί σε μια μέχρι τότε κλίμακα χωρίς προηγούμενο. Οι [[παλινδρομική μηχανή|παλινδρομικές μηχανές]] το ήταν οι μεγαλύτερες που είχαν κατασκευαστεί ποτέ, φτάνοντας τα 12 m σε ύψος και με κυλίνδρους διαμέτρου 2,7 m που απαιτούσαν την καύση 610 τόνων άνθρακα την ημέρα.{{sfn|Butler|1998|p=10}}

 

Η δυνατότητα στέγασης επιβατών του λεγόταν ότι ήταν "ασύγκριτης έκτασης και μεγαλοπρέπειας".{{sfn|Butler|1998|pp=16–20}} [[Εγκαταστάσεις της πρώτης θέσης του Τιτανικού|Η στέγαση της Πρώτης Θέσης]] περιελάμβανε την πιο ακριβή θαλάσσια περιουσία εν πλω που είχε υπάρξει, με [[κατάστρωμα περιπάτου|σουίτες]] η διαμονή στις οποίες κόστιζε$4,350 (equivalent to $106.310 σήμερα) για ένα ταξίδι μίας διαδρομής. Ακόμη και η Τρίτη Θέση ήταν ασυνήθιστα άνετη για τα τότε δεδομένα και παρείχε άφθονες ποσότητες καλού φαγητού, προσφέροντας στους επιβάτες της καλύτερες συνθήκες από αυτές που πολλοί τους είχαν βιώσει στα σπίτια τους.{{sfn|Butler|1998|pp=16–20}}

 

 

Κατά τη στιγμή που αναχώρησε προς δυσμάς κατά πλάτος του Ατλαντικού μετέφερε 892 μέλη πληρώματος και 1.320 επιβάτες. Αυτό αντιστοιχούσε μόνο στο μισό της πλήρους χωρητικότητας επιβατών του, που έφτανε τις 2.435,{{sfn|Butler|1998|p=238}} καθώς ήταν εποχή χαμηλής κίνησης και η μεταφορά με πλοίο από το Ηνωμένο Βασίλειο είχαν επηρεαστεί από μια [[Εθνική απεργία μεταλλωρύχων 1912|απεργία μεταλλωρύχων]].{{sfn|Lord|1987|p=83}} Οι επιβάτες του ήταν μια διατομή της [[Εδουαρδιανή εποχή|Εδουαρδιανής κοινωνίας]], από εκατομμυριούχοι όπως ο [[Τζον Τζέικομπ Άστορ ο τέταρτος|Τζον Τζέικομπ Άστορ]] και ο [[Μπέντζαμιν Γκούγκενχαϊμ]],{{sfn|Butler|1998|pp=27–8}} μέχρι φτωχοί μετανάστες από χώρες όπως η Αρμενία, η Ιρλανδία, η Ιταλία, η Σουηδία, η Συρία και η Ρωσία που αναζητούσαν μια νέα ζωή στην Αμερική.{{sfn|Howells|1999|p=95}}

 

Το πλοίο ήταν υπό τις διαταγές του 62χρονου Πλοιάρχου [[Έντουαρντ Σμιθ (πλοίαρχος)|Έντουαρντ Τζον Σμιθ]], του πρεσβύτατου των πλοιάρχων της [[White Star Line]]. Είχε εμπειρία τεσσάρων δεκαετιών σε ταξίδια και ήταν πρωτύτερα πλοίαρχος του [[RMS Ολυμπιακός|Ολυμπιακού]], από τον οποίο μετατέθηκε στην διοίκηση του ''Τιτανικού''.{{sfn|Bartlett|2011|pp=43–4}} Το μεγαλύτερο συντριπτικά μέρος του πληρώματος που ήταν υπό τις διαταγές του δεν ήταν εκπαιδευμένοι ναυτικοί, αλλά ήταν είτε μηχανικοί, πυροσβέστες ή stokers, υπεύθυνοι για την φροντίδα των μηχανών· ή καμαρότοι και προσωπικό της κουζίνας, υπεύθυνοι για τους επιβάτες. Οι 6 watch officers και οι 39 [[Able seaman|able-bodied seamen]] constituted only around 5 τοις εκατό του πληρώματος,{{sfn|Butler|1998|p=238}} και οι περισσότεροι από αυτούς είχαν ληφθεί από το Σαουθάμπτον οπότε δεν είχαν χρόνο να εξοικειωθούν με το πλοίο.{{sfn|Bartlett|2011|p=49}}

 

 

=== Προειδοποιήσεις για παγόβουνα (09:00–23:39) ===

 

=== "Παγόβουνο ίσια μπροστά!" (23:39) ===

''Σχετικά με τα κυάλια που έλειπαν, βλέπε [[Ντέιβιντ Μπλερ (ναυτικός)]]''.

 

 

Παρότι ο αέρας ήταν διαυγής δεν υπήρχε φεγγάρι και με τόσο ήρεμη θάλασσα δεν υπήρχε τίποτα που να προδίδει την θέση κοντινών παγόβουνων· αν η θάλασσα ήταν πιο ταραγμένη, τα κύματα που θα έσκαγαν στα παγόβουνα θα τα καθιστούσαν πιο ορατά.{{sfn|Eaton|Haas|1987|p=19}} Λόγω μιας απροσεξίας στο Σαουθάμπτον οι παρατηρητές δεν είχαν κυάλια· αλλά πιθανολογείται ότι τα κυάλια δεν θα ήταν αποτελεσματικά στο σκοτάδι, το οποίο ήταν απόλυτο εκτός από το φως των αστεριών και τα φώτα του πλοίου.{{sfn|Brown|2000|p=47}} Οι παρατηρητές ήταν όμως ενήμεροι για πιθανούς κινδύνους από παγόβουνα, καθώς ο Λαιτόλερ τους είχε διατάξει μαζί με άλλα μέλη του πληρώματος να έχουν "τα μάτια τους ορθάνοιχτα για πάγο, ειδικά μικρές ποσότητες πάγου".{{efn|name=growler}}{{sfn|Barratt|2010|p=122}}

 

 

Στις 23:30, ο Φλιτ και ο Λι παρατήρησαν μια ελαφρά αχλύ στον ορίζοντα μπροστά τους, αλλά δεν αντέδρασαν. Εννέα λεπτά αργότερα, στις 23:39, ο Φλιτ εντόπισε ένα παγόβουνο στην πορεία του ''Τιτανικού''. Χτύπησε το κουδούνι του πόστου τους τρεις φορές και τηλεφώνησε στη γέφυρα για να πληροφορήσει τον Έκτο Αξιωματικό [[Τζέιμς Πολ Μούντι|Τζέιμς Μούντι]]. Ο Φλιτ ρώτησε "Είναι κανείς εκεί;" Ο Μούντι απάντησε, "Ναι, τι βλέπεις;" ο Φλιτ απάντησε: "παγόβουνο, ίσια μπροστά!"{{sfn|Lord|2005|p=2}}

 

==== Επιπτώσεις της σύγκρουσης ====

Η σύγκρουση με το παγόβουνο θεωρείτο επί μακρά σειρά ετών ότι δημιούργησε ένα τεράστιο άνοιγμα στο κύτος του ''Τιτανικού'', "μήκους όχι μικρότερου των 300 ft (91 m), 10 ft (3 m) πάνω από το επίπεδο της τρόπιδας", όπως το έθεσε αργότερα ένας συγγραφέας.{{sfn|Hoffman|Grimm|1982|p=20}} Όμως στη Βρετανική έρευνα που ακολούθησε το ατύχημα, ο Έντουαρντ Γουάιλντινγκ (κορυφαίος ναυτικός αρχιτέκτονας της Harland and Wolff), υπολογίζοντας με βάση την εισροή υδάτων που παρατηρήθηκε στα εμπρόσθια διαμερίσματα σαράντα λεπτά μετά τη σύγκρουση, κατέθεσε ότι η επιφάνεια του κύτους που εκτέθηκε στη θάλασσα ήταν "περίπου 12 τετραγωνικά πόδια".<ref name=wilding>{{cite web|url=http://www.titanicinquiry.org/BOTInq/BOTInq19Wilding03.php|title=Testimony of Edward Wilding|publisher=|accessdate=6 October 2014}}</ref> Επίσης δήλωσε ότι "Πιστεύω ότι ήταν κατά τόπους και όχι ένα συνεχές σκίσιμο", αλλά ότι τα διαφορετικά ανοίγματα πρέπει να εκτέθηκαν κατά μήκος μιας επιφάνειας 300 ποδών, για να δικαιολογούν την πλημμύριση αρκετών διαμερισμάτων.<ref name=wilding /> Όμως, τα επίσημα ευρήματα της έρευνας απλά δηλώνουν ότι η καταστροφή εκτεινόταν περίπου 300 πόδια, και ούτως πολλοί μετεγενέστεροι συγγραφείς ακολούθησαν αυτή τη δήλωση. Σύγχρονες δοκιμές [[υπέρηχος|υπερήχων]] στο [[Ναυάγιο του Τιτανικού|ναυαγίου]] έχουν αποδείξει ότι η ζημιά που επήλθε συνίστατο ε έξι στενά ανοίγματα σε μια επιφάνεια του κύτους που κάλυπτε μόλις 12 με 13 τετραγωνικά πόδια (1,1 με 1,2 τετραγωνικά μέτρα) συνολικά. Σύμφωνα με τον Πολ Κ. Ματίας, ο οποίος έκανε τις μετρήσεις, τα αποτελέσματα της σύγκρουσης ήταν μια "σειρά παραμορφώσεων στην δεξιά πλευρά που αρχίζουν και τελειώνουν στο κύτος του πλοίου&nbsp;... περίπου 10 πόδια [3 m] πάνω από το επίπεδο του πλοίου.".{{sfn|Broad|1997}}

 

 

=== Προετοιμασία για εκκένωση (00:05–00:45) ===

 

Στις 00:05 της 15ης Απριλίου, ο Πλοίαρχος Σμιθ διέταξε να ξεσκεπάσουν τις σωστικές λέμβους και να συγκεντρωθούν οι επιβάτες.{{sfn|Ballard|1987|p=22}} Επίσης έδωσε εντολή στους ασυρματιστές να αρχίσουν να στέλνουν εκκλήσεις και βοήθεια, γεγονός που λανθασμένα τοποθετούσε το πλοίο στη δυτική πλευρά της ζώνης πάγων και κατεύθυνε τους διασώστες σε μια θέση ανακριβή κατά περίπου 13,5 ναυτικά μίλια (15,5&nbsp;μίλια / 25&nbsp;km).{{sfn|Ballard|1987|p=199}}{{sfn|Bartlett|2011|p=120}} Κάτω από τα καταστρώματα, το νερό διαχεόταν στα κατώτερα επίπεδα του πλοίου. Καθώς το δωμάτιο αλληλογραφίας πλημμύριζε, οι ταξινομητές των γραμμάτων έκαναν μια τελικά αποτυχημένη προσπάθεια να σώσουν τα 400.000&nbsp;τεμάχια αλληλογραφίας που μετέφερε ο ''Τιτανικός''. Αλλού, ο αέρας ακουγόταν να ωθείται βίαια από το νερό που εισέρεε ταχύτατα.{{sfn|Bartlett|2011|pp=118–9}} Άνωθεν, οι καμαρότοι πήγαιναν από πόρτα σε πόρτα, ξυπνώντας τους επιβάτες και το πλήρωμα που κοιμόνταν&nbsp;– ο ''Τιτανικός'' δεν είχε σύστημα δημόσιων ανακοινώσεων&nbsp;– και τους έλεγαν να ανέβουν στο ανώτερο κατάστρωμα.{{sfn|Barczewski|2006|p=20}}

*[http://www.kphillips.pressbooks.com/ TITANIC: FROM BOILER ROOM 5 TO LIFEBOAT 13 (Kevin E. Phillips)]

*[http://timesmachine.nytimes.com/browser/1912/04/16/ TimesMachine browser] — [[The New York Times]], <small>{{smallcaps|Tuesday, April 16, 1912}}</small>

 

[[Κατηγορία:Ναυάγια]]