Φυσική αγωγή στην Ελλάδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Lingveno (συζήτηση | συνεισφορές)
μ διόρθωση με τη χρήση AWB
Γραμμή 2:
{{επιμέλεια}}
{{ελληνοκεντρικό}}
Η '''Φυσική Αγωγή''' είναι συστατικό της δομής του [[σχολείο|σχολείου]]υ και της [[παιδεία|παιδείας]]ς η οποία "αποτελεί βασική αποστολή του [[κράτος|Κράτους]] και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και '''φυσική αγωγή''' των [[Έλληνας|Ελλήνων]]" ([[Σύνταγμα]] Ελλάδος, Αρθρο 16, παρ. 2).
 
Δεν είναι ταυτόσημη έννοια με την φυσική δραστηριότητα διότι περιέχει μια ευρύτερη θεώρηση και εστιάζει σε ολόκληρο το παιδί, συμπεριλαμβανομένων των γνωστικών, συναισθηματικών και ψυχοκινητικών πτυχών του.
 
Η φυσική δραστηριότητα είναι αποτέλεσμα, περιεχόμενο και προϊόν των Αναλυτικών Προγραμμάτων Φυσικής Αγωγής, τα οποία συνάδουν με το Διαθεματικό Ενιαίο Πλαίσιο των ελληνικών Προγραμμάτων Σπουδών, ΔΕΠΠΣ (curriculum integration ή thematic teaching), και δομούνται με βάση μια ενιαία θεώρηση ολόκληρης βαθμίδας εκπαίδευσης ή κύκλου σπουδών. Η ενιαία αυτή θεώρηση περιλαμβάνει τους εκπαιδευτικούς στόχους, τις διδακτικές μεθόδους, την εκπαιδευτική αξιολόγηση, κ.ά.
Γραμμή 26:
'''Γυμναστήριο Ναυπλίου, Λόχος Πυροσβεστών, Ειδική (Στρατιωτική) Σχολή Γυμναστών, Διδασκαλείο Γυμναστικής, Γυμναστική Ακαδημία, ΕΑΣΑ, ΤΕΦΑΑ:'''
 
• Το '''1834''' αρχίζει η εκπαίδευση των πρώτων στελεχών της Φυσικής Αγωγής. Η διδασκαλία για την τότε λεγόμενη σωμασκία άρχισε από το Γερμανό Λούντβικ Κόρκ, κατά εμπειρικό τρόπο, στο Γυμναστήριο του Ναυπλίου και συνεχίστηκε λίγο αργότερα από τον Γεώργιο Παγώντα.
 
• Από το '''1862''' τα στελέχη της Φυσικής Αγωγής προέρχονταν αποκλειστικά από τον «Λόχο των Πυροσβεστών».
Γραμμή 42:
• Επιπρόσθετα, με τον παραπάνω νόμο η Φ.Α. ορίστηκε ως υποχρεωτικό μάθημα και για τις τρεις βαθμίδες της εκπαίδευσης και προβλέφθηκε η δημιουργία ειδικού χώρου εκγύμνασης για κάθε σχολείο. Ως αποτέλεσμα των παραπάνω διεργασιών το επόμενο έτος ('''1900''') οι εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας στα σχολεία αυξήθηκαν '''από τρεις σε πέντε!!!''' και διοργανώθηκαν οι '''πρώτοι μαθητικοί αγώνες''' των σχολείων της Αθήνας και του Πειραιά. Τέλος, σύμφωνα με το νόμο ΒΧΚΑ' δύο γυμναστές θα στέλνονταν για '''διετή μετεκπαίδευση''' σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα. Το 1899 ο Ιωάννης Χρυσάφης σπούδασε στη Σουηδία για δύο χρόνια στο περίφημο την εποχή εκείνη Ινστιτούτο της Στοκχόλμης.
 
• το '''1907''' ιδρύθηκε η '''στρατιωτική σχολή γυμναστών''', το πρόγραμμα της οποίας στηριζόταν, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο σουηδικό μοντέλο. Δύο χρόνια αργότερα το '''Υπουργείο Παιδείας υιοθέτησε τη σουηδική γυμναστική'''
 
• Η Ειδική Σχολή Γυμναστών μετονομάζεται το '''1918''' σε «'''Διδασκαλείο της Γυμναστικής'''» και διευθυντής ορίζεται ο Ι. Χρυσάφης.