Πιερ ντ’ Ομπισόν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[FileΑρχείο:Pierre daubusson.jpg|thumb|242x242px|Ο Πιερ ντ' Ομπισόν.]]

Γεννήθηκε το 1423 στο [[Μοντέιγ ο Βικόντ]] της κεντρικής [[Γαλλία]]ς και καταγόταν από ιστορική οικογένεια ευγενών. Ήταν το πέμπτο τέκνο του Ρενώ ντ' Ομπισόν και της Μαργαρίτας de Rochechouart<ref name=Fiu>[http://webdept.fiu.edu/~mirandas/bios1489.htm#Aubusson The Cardinals of the Holy Roman Church, Biographical Dictionary: Pope Pope Innocent VIII (1484-1492), Consistory of March 9, 1489 (I).]</ref>. Σχετικά με την παιδική του ηλικία δεν υπάρχουν αξιόπιστες αναφορές<ref>Voir G. Rossignol, ''Pierre d'Aubusson, le bouclier de la chrétienté'', Lyon, La Manufacture, 1991, p. 29-38. </ref>. Φέρεται να εισήλθε στο τάγμα των Ιωαννιτών γύρω στο [[1450]] και μετά από αρκετά χρόνια υπηρεσίας κατά τα οποία ανέλαβε διάφορες θέσεις, ανακηρύχτηκε στις [[8 Ιουνίου]] του [[1476]]<ref>[https://books.google.gr/books?id=NQygAQAAQBAJ&pg=PA116&dq=Pierre+d%27Aubusson&hl=el&sa=X&ved=0CGcQ6AEwCDgyahUKEwjF4L_l1sXHAhWCvRoKHba1Ad8#v=onepage&q=Pierre%20d'Aubusson&f=false Diane Moczar, ''Islam at the Gates: How Christendom Defeated the Ottoman Turks'', σ. 115.]</ref> ως ο τεσσαρακοστός μέγας μάγιστρος των ιπποτών της Ρόδου<ref name=Fiu/>.

[[FileΑρχείο:Coats of arms of Pierre d'Aubusson, Castle of Nerantzia, Kos, Greece.JPG|left|thumb|Ο θυρεός του Πιερ ντ΄ Ομπισόν στο κάστρο της Νεραντζιάς στην Κω.]]

Τον Μάιο του [[1480]] ηγήθηκε της άμυνας της Ρόδου κατά τη διάρκεια της πολιορκίας από ισχυρές οθωμανικές δυνάμεις υπό τους πασάδες [[Μεσίχ πασάς|Μεσίχ]] και [[Γεδίκ Αχμέτ πασάς|Γεδίκ Αχμέτ]]. Η πολιορκία διήρκησε μέχρι τον Αύγουστο του ίδιου έτους και βρήκε νικητές τους Ιωαννίτες, γεγονός που προσέδωσε μεγάλες τιμές στον ντ' Ομπισόν, ο οποίος μάλιστα τραυματίστηκε σοβαρά<ref>[https://books.google.gr/books?id=5p73AgAAQBAJ&pg=PT160&dq=Pierre+d%27Aubusson&hl=el&sa=X&ved=0CDUQ6AEwAjgeahUKEwiLquLw1MXHAhVBVxoKHTn5D3g#v=onepage&q=Pierre%20d'Aubusson&f=false John Freely, ''The Grand Turk: Sultan Mehmet II - Conqueror of Constantinople, Master of an Empire and Lord of Two Seas'', I.B.Tauris, 2009, κεφ. 13.]</ref> κατά τη διάρκεια των μαχών. Αμέσως μετά την απόσυρση των οθωμανικών δυνάμεων, μερίμνησε για την ανοικοδόμηση της πόλης και των οχυρώσεων. Το 1489 χειροτονήθηκε καρδινάλιος εξασφαλίζοντας μάλιστα περαιτέρω προνόμια για το ιπποτικό του τάγμα ενώ το 1495 ανακηρύχτηκε από τον [[Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ΄|πάπα Αλέξανδρο ΣΤ']] αρχιστράτηγος μιας ενδεχόμενης εκστρατείας εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας<ref name=Fiu/> αν και οι Ιωαννίτες ιππότες βρίσκονταν από το [[1482]] ( χρονιά που ο διεκδικητής του οθωμανικού θρόνου [[Τζεμ Σουλτάν]] κατέφυγε στη Ρόδο μετά την ήττα από τον αδελφό του [[Βαγιαζίτ Β΄]], ο οποίος στη συνέχεια κατέβαλε σεβαστό χρηματικό ποσό για να αποτραπεί η επάνοδος του αδελφού του στα οθωμανικά εδάφη ) σε ειρήνη με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία ανανεώθηκε το 1497 με αποτέλεσμα να μην συμμετάσχουν ανοικτά στον [[Δεύτερος Βενετοτουρκικός πόλεμος|Β' Βενετοτουρκικό πόλεμο]]<ref>[https://books.google.gr/books?id=z36rBAAAQBAJ&pg=PA109&dq=Pierre+d%27Aubusson&hl=el&sa=X&ved=0CDgQ6AEwAjgyahUKEwjF4L_l1sXHAhWCvRoKHba1Ad8#v=onepage&q=Pierre%20d'Aubusson&f=false Professor John Watkins,Professor Kathryn L Reyerson, ''Mediterranean Identities in the Premodern Era: Entrepôts, Islands, Empires'', Ashgate Publishing, Ltd., 2014, σ. 115.]</ref>. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, προχώρησε σε εκτεταμένες διώξεις εναντίον της εβραϊκής κοινότητας της Ρόδου.