Βασιλικό Ανάκτορο της Μαδρίτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 15:
Όταν ο Φίλιππος Ε΄ των Βουρβόνων ανέβηκε στο θρόνο της Ισπανίας το 1700, το Αλκάθαρ των Αψβούργων ήταν λιτό σε σχέση με το [[Ανάκτορο των Βερσαλλιών]] όπου ο νέος βασιλιάς έζησε τα παιδικά του χρόνια και άρχισε μια σειρά εκ νέου σχεδιασμών με επικεφαλής τους Τεοδόρο Αρδεμάνς και Ρενέ Καρλιέ. Από την άλλη, τα κύρια δωμάτια διακοσμήθηκαν στο στυλ των γαλλικών ανακτόρων από τη βασίλισσα Μαρία Λουίζα της Σαβοΐας και την πριγκίπισσα δε Ουρσίνς.
Λίγες λεπτομέρειες είναι γνωστές για το εσωτερικό του ανακτόρου, αλλά υπάρχουν καταγραφές για τους κήπους και το εξωτερικό του. Ένας πίνακας που ζωγραφίστηκε το 1534 από το Κορνέλιους Βέρμεγιεν δείχνει ένα ορθογώνιο κτίριο, με μεσαιωνική εμφάνιση και γύρω του υπήρχαν διάφορα βοηθητικά κτίρια, όπως το Καπίγια Ρεάλ δε λος Τραστάμαρα, το Πάτιο δελ Ρέι στα δυτικά το Πάτιο δε λα Ρέινα στα ανατολικά. Τα πάτιο (αυλές) ήταν προσβάσιμα για το κοινό για πολλά χρόνια και στέγαζαν ανοικτές αγορές. Ο πίνακας επίσης δίνει έμφαση στη συλλογή τέχνης του Αλκάθαρ, με έργα των [[Τιντορέττο]], [[Πάολο Βερονέζε]], [[Χοσέ Ριμπέρα]], [[Ιερώνυμος Μπος|Μπος]], Σάντεθ Κοέλιο, [[Άντονι βαν Ντάικ|Βαν Ντάικ]], [[Ελ Γκρέκο]], [[
=== Το μπαρόκ παλάτι ===
Την παραμονή των Χριστουγέννων του 1734, το Αλκάθαρ καταστράφηκε από μια φωτιά που προερχόταν από τα δωμάτια του Γάλλου ζωγράφου [[Ζαν Ρανκ]]. Δεν έγινε γρήγορα αντιληπτή, επειδή τα προειδοποιητικά καμπανάκια θεωρήθηκαν ότι ήταν για το κόσμο. Εξ´αίτιας του φόβου λεηλασιών, οι πόρτες του κτιρίου παρέμειναν κλειστές, εμποδίζοντας προσπάθειες βοήθειας. Πολλά έργα τέχνης χάθηκαν, ενώ άλλα, όπως το [[Λας Μενίνας]] του [[Ντιέγο Βελάθκεθ|Βελάθκεθ]], σώθηκαν επειδή πετάχτηκαν έξω από τα παράθυρα. Ευτυχώς, πολλά έργα σώθηκαν επειδή ο βασιλιάς είχε διατάξει μεγάλο μέρος της συλλογής του να μεταφερθεί στο [[ανάκτορο Μπουέν Ρετίρο]] λίγο πριν την πυρκαγιά. Η φωτιά συνέχισε να καίει για τέσσερις μέρες και κατέστρεψε τελείως το παλιό Αλκάθαρ, και οι τελευταίοι τοίχοι του κατεδαφίστηκαν το 1738.
Ο [[Φιλίππο Γιουβάρρα]] ανέλαβε την κατασκευή του νέου παλατιού.<ref>Sancho, pág. 20.</ref> Ο Ιταλός αρχιτέκτονας σχεδίασε ένα πολυτελές έργο τεραστίων διαστάσεων, εμπνευσμένο από τα σχέδια του Μπερνίνι για το [[Λούβρο]]. Το σχέδιο άρχισε να υλοποιείται αμέσως μετά το θάνατο του Γιουβάρρα τον Ιανουάριο του 1736.<ref>Sancho, pág. 22.</ref> Ο βοηθός του, Τζιαμπατίστα Σασέτι, γνωστός επίσης και ως Χουάν Μπαουτίστα Σασέτι ή Τζοβάννι Μπαττίστα Σακκέτι,<ref name="uam">{{cite encyclopedia| title=Calle del Arenal 13|url=http://www.madridhistorico.com/seccion7_enciclopedia/index_enciclopedia.php?id=S&idinformacion=647&pag=1#inicio2| encyclopedia=Madrid Histórico| publisher=Madridhistorico.com| author=Autonomous University of Madrid | date=6 May 2003| accessdate=2012-11-30}}</ref> επιλέχθηκε για να συνεχίσει το έργο του μέντορά του.<ref>Sancho, pág. 23.</ref> Σχεδίασε μία κατασκευή γύρω από μία μεγάλη τετράγωνη αυλή και έλυσε τα προβλήματα του πεδίου ορατότητας δημιουργώντας προεκβάλλουσες πτέρυγες.<ref>Sancho, pág. 24.</ref>
| |||