Άλοϊς Μπρούνερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Μετά τον Πόλεμο: δομή - ενότητες |
βιβλ. επιμέλεια, διορθώσεις, προσθήκες, τεκμηρ. |
||
Γραμμή 23:
}}
{{Ολοκαύτωμα}}
Ο '''Αλόις Μπρούνερ''' (γερμ. Alois Brunner) ήταν [[Αυστρία|Αυστριακός]] [[ναζί]] εγκληματίας πολέμου, δεξί χέρι του [[Άντολφ Άιχμαν]], διοικητής στρατοπέδων συγκέντρωσης και βασικός υπεύθυνος για τις μεταγωγές περίπου 125.000 Εβραίων από την [[Ελλάδα]], τη [[Γαλλία]], τη [[Σλοβακία]] και την [[Αυστρία]].<ref name="Fest">
==Βιογραφία==
===Πρώτα χρόνια===
Ο Μπρούνερ γεννήθηκε στο (τότε) Νάντκουτ (Nádkút) της [[Αυστροουγγαρία|Αυστροουγγαρίας]], σήμερα Ρόρμπρουν (Rohrbrunn) της [[Αυστρία|Αυστρίας]] στις 8 Απριλίου του 1912. Το [[1931]] σε ηλικία 19 ετών έγινε μέλος του Αυστριακού παραρτήματος του [[NSDAP|Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος]] και το Δεκέμβριο του [[1932]] εντάχθηκε στην [[SA]]. Το [[1933]] το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα τέθηκε εκτός νόμου στην Αυστρία και ο Μπρούνερ εντάχθηκε στην "Αυστριακή Λεγεώνα", όπου γνωρίστηκε με τον Άιχμαν. Μια εβδομάδα μετά τη [[Νύχτα των Κρυστάλλων]] (9-10 Νοεμβρίου 1938) έκανε αίτηση ένταξης στην [[SS]], η οποία εγκρίθηκε και στις 10 Απριλίου 1939 ο Μπρούνερ έγινε μέλος της,<ref name="trial">
Επιδεικνύοντας έντονο αντισημιτισμό, γρήγορα βρέθηκε στο γραφείο του παλαιού του γνώριμου Άιχμαν, ως ιδιαίτερος γραμματέας του. Ο Άιχμαν που από το 1938 υπηρετούσε στη [[Βιέννη]] ως επικεφαλής του "Γραφείου Μετανάστευσης Εβραίων" τον τοποθετεί επικεφαλής στο γραφείο μόλις μετατίθεται ξανά στη Γερμανία.<ref>
===Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος===
====Δράση στην Ελλάδα====
Όταν άρχισε ο [[ΒΠΠ|Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος]] ο Μπρούνερ συνέχισε τη δράση του στην Αυστρία, εκτοπίζοντας αυτή τη φορά περίπου 47.000 Εβραίους σε διάφορα [[Ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης|στρατόπεδα συγκέντρωσης]] και συνέχισε τη δράση του μετατιθέμενος στο [[Βερολίνο]]. Δεν άργησε όμως να μετατεθεί και πάλι, αυτή τη φορά στη [[Θεσσαλονίκη]] ως επικεφαλής του "Ειδικού Τμήματος της Αστυνομίας Ασφαλείας για τα εβραϊκά ζητήματα Θεσσαλονίκης-Αιγαίου" (Sonderkommado den Sicherheitspolizei für Judenangelegenheiten Saloniki-Ägäis) μαζί με τον ομόβαθμό του Ντίτερ Βισλιτσένι ([[:en:Dieter Wisliceny|Dieter Wisliceny]]).<ref>[[#Κουζ2005|Κουζινόπουλος (2005)]], σ. 47</ref>{{efn|Στην ιστοσελίδα της [http://www.webcitation.org/5vB0OhDVY Holocaust Education & Archive Research Team] αναφέρεται ότι στη Θεσσαλονίκη είχε σταλεί ο συνεπώνυμος και ομόβαθμός του Άντον Μπρούνερ. Eίχε συμμετάσχει στις απελάσεις από την Βιέννη, αλλά δεν ήταν μέλος των Ες-Ες.<ref>[[#Κουζ2005|Κουζινόπουλος (2005)]], σ. 100.</ref> Πριν το [[Προσάρτηση της Αυστρίας|'Ανσλους]] ο Άντον Μπρούνερ, που είχε γεννηθεί στην Κροατία το 1898, ήταν μέλος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος.
Ο Μπρούνερ επέδειξει και πάλι τις οργανωτικές του ικανότητες. Από τις πρώτες ημέρες της παρουσίας του εκεί, υποχρεώθηκαν όλοι οι Εβραίοι να φορούν κίτρινα αστέρια και να σημαίνουν ως "εβραϊκά" τα καταστήματά τους. Την ίδια περίοδο δημιουργήθηκαν και δύο [[γκέτο]] στα οποία μεταφέρθηκαν όλες οι εβραϊκές οικογένειες. Μετά από διαταγή του Άιχμαν στις 10 Μαρτίου 1943,<ref>[[#Κουζ2005|Κουζινόπουλος (2005)]], σ. 56.</ref> από τις 15 Μαρτίου και έπειτα οργάνωσε συρμούς με κλειστά φορτηγά βαγόνια, καθένας από τους οποίους χωρούσε 2.800 άτομα, απευθείας προς το [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς|Άουσβιτς]]. Όσο βρισκόταν ο Μπρούνερ στην Θεσσαλονίκη, έφυγαν από αυτή 18 τέτοιοι συρμοί, μεταφέροντας 45.324 άτομα.<ref>[[#Safr2010|Safrian (2010)]], σσ. 165-167.</ref> Έχοντας καταστρέψει αρχεία, εγκαταστάσεις λατρείας, ακόμη και αυτό το νεκροταφείο των Σεφαρδιτών Εβραίων της Θεσσαλονίκης, κατάφερε μέσα σε έξι εβδομάδες να καταστρέψει μια από τις πλέον μακραίωνες (η κοινότητα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης αριθμούσε περίπου 60.000 άτομα και υπήρχε επί πέντε αιώνες) και δραστήριες εβραϊκές κοινότητες στην Ευρώπη.
Γραμμή 46 ⟶ 45 :
===Μετά τον Πόλεμο===
====Κρυβόμενος στη Γερμανία====
Προκειμένου να επιζήσει στη μεταπολεμική Γερμανία, οικειοποιήθηκε την ταυτότητα ενός στρατιώτη της [[Βέρμαχτ]] που λεγόταν "Alois Schmaldienst", ο οποίος ήταν εξάδελφός του.<ref name="Safr-215">[[#Safr2010|Safrian (2010)]], σ. 215</ref> Στο μεταξύ, οι [[ΕΣΣΔ|Σοβιετικοί]] που είχαν καταλάβει τη Βιέννη εντόπισαν τον συνεπώνυμό του Άντον Μπρούνερ και τον εκτέλεσαν. Για μεγάλο χρονικό διάστημα ο Αλόις θεωρείτο νεκρός, ενώ συγχεόταν με τον Άντον Μπρούνερ, ακόμη και από τον Άιχμαν. Ο Αλόις, όμως, χάρη στην ψεύτικη ταυτότητά του, κατάφερε να βρει εργασία ως οδηγός σε αμερικανική βάση και να πάρει καινούργια ταυτότητα, μετακινούμενος αυτή τη φορά στο [[Έσσεν]]. Παρέμεινε εκεί μέχρι το 1954, οπότε και αποκαλύφθηκε πως τα χαρτιά του ήταν πλαστά. Έλαβε τότε το όνομα "Dr. Georg Fischer" και διέφυγε στη [[Μέση Ανατολή]].<ref name="Safr-215"/> Ο Μπρούνερ πιθανότητα κατάφερε να εγκαταλείψει την [[Ευρώπη]] με τη βοήθεια της [[Οργάνωση Γκέλεν|Οργάνωσης Γκέλεν]],<ref>
====Διαφυγή στη Μέση Ανατολή====
Στο [[Κάιρο]], όπου αρχικά πήγε, φαίνεται πως εργάστηκε, πιθανόν με τη διαμεσολάβηση του γνωστού Αυστριακού ναζί [[Ότο Σκορτσένυ]], για λογαριασμό της CIA και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στη [[Δαμασκός|Δαμασκό]] της [[Συρία|Συρίας]], όπου εργάστηκε για τις Δυτικογερμανικές μυστικές υπηρεσίες{{efn|Τη δεκαετία του 1990 κατέστρεψαν το φάκελο που είχαν για τον Μπρούνερ.<ref>[[#BS2011|Stangneth (2011)]].</ref>}} και μια εταιρία όπλων. Εκεί συνάντησε και άλλους, παλιούς του γνώριμους από το περιβάλλον του Άιχμαν.<ref name="Safr-223"/>
Το [[1960]] ένας πρώην πράκτορας του [[Κεντρικό Γραφείο Ασφαλείας του Ράιχ|Κεντρικού Γραφείου Ασφαλείας του Ράιχ]] αποκάλυψε σε Γάλλο πράκτορα ότι ο Μπρούνερ ζούσε στη Δαμασκό. Η Γαλλία, η οποία είχε ήδη από το 1953-54 καταδικάσει τον Μπρούνερ ερήμην σε ειδικό Στρατοδικείο (Tribunaux permanents des forces armées - TPFA) ζήτησε την έκδοσή του αλλά οι Σύροι, που τον είχαν συλλάβει για εμπόριο ναρκωτικών, αποφάσισαν να εκμεταλλευτούν την πείρα του και τον άφησαν ελεύθερο για να τον χρησιμοποίησαν στην αναδιοργάνωση της Συριακής Μυστικής Αστυνομίας.
Γραμμή 55 ⟶ 54 :
Οι Ισραηλινοί, έχοντας πληροφορηθεί ότι ο Μπρούνερ ζει και θεωρώντας ότι δεν ήταν σκόπιμο να επέμβουν άμεσα -όπως έκαναν με τον Άιχμαν στην [[Αργεντινή]]- έστειλαν το 1961 στη Δαμασκό ένα παγιδευμένο δέμα. Ο Μπρούνερ πήγε στο ταχυδρομείο να το παραλάβει αλλά αυτό εξεράγη και σκότωσε δύο ταχυδρομικούς υπαλλήλους. Ο "Δρ. Φίσερ" γλίτωσε το θάνατο, χάνοντας ένα μάτι. Από μια δεύτερη βόμβα που του έστειλαν το 1980 έχασε τα δάχτυλα του αριστερού χεριού. Έκτοτε, η οικία του στη Δαμασκό φυλασσόταν σε εικοσιτετράωρη βάση από τις δυνάμεις ασφαλείας.<ref>[[#Safr2010|Safrian (2010)]], σσ.223-224.</ref> Το 1968 ζήτησαν την έκδοσή του τόσο η Αυστρία όσο και το [[Ισραήλ]]. Το ίδιο αίτημα υπέβαλε και η [[Γερμανία]] το 1984, αλλά κανένα από τα αιτήματα δεν ικανοποιήθηκε.
Το 1987 η [[Ιντερπόλ]] εξέδοσε διεθνές ένταλμα σύλληψης, ενώ το 1995 ο Ομοσπονδιακός Εισαγγελέας της Γερμανίας πρόσφερε αμοιβή 330.000 δολαρίων σε όποιον δώσει πληροφορίες που θα οδηγούσαν στη σύλληψή του. Οι αιτήσεις για σύλληψη ή έκδοση έλαβαν τελικά το 1999 την απάντηση του τότε Σύρου προέδρου [[Χαφέζ αλ Άσαντ]] ότι δεν διαθέτει καμία πληροφορία σχετικά με το αν ο Μπρούνερ είναι ζωντανός ή πού ακριβώς βρίσκεται. Για τη Γαλλία η υπόθεση πέρασε στο Γαλλικό Ανώτατο Δικαστήριο, το οποίο στις 2 Μαΐου 2001 τον καταδίκασε ερήμην σε ισόβια κάθειρξη για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.<ref
===Θάνατος===
Ύστερα από έρευνες που διεξήγαγε επί σειρά ετών ο Εφραίμ Ζούροφ, συνεργάτης του Κέντρου Σιμόν Βίζενταλ, διαπιστώθηκε τελικά ότι ο Αλόις Μπρούνερ απεβίωσε το 2010 στη [[Συρία]]. Σύμφωνα με τον Ζούροφ, ζούσε υπό την προστασία του καθεστώτος
==Σημειώσεις==
{{παραπομπές|group=lower-greek|2}}
==Παραπομπές==
{{παραπομπές|2}}
==Πηγές==
====Ελληνικές====
*{{cite book
|last=Κουζινόπουλος
Γραμμή 78:
}}
*{{cite journal
|title=Νεκρός ο "Χασάπης της Θεσσαλονίκης" Αλόις Μπρούνερ
|journal=Έθνος
|issue=2 Δεκεμβρίου 2014
|url=http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64102386
|accessdate=17.11.2015
|ref=Εθν2014
}}
*{{cite web
|title=Alois Brunner: οι έρευνες
|url=http://athena.hri.org/MPA/gr/other/brunner/gr_search.html
|publisher=Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσων
|accessdate=17.11.2015
|ref=ΜΠΕ
}}
====Ξενόγλωσσες====
*{{cite book
|last=Safrian
Γραμμή 88 ⟶ 106 :
|isbn=978-0-521-61726-0
|ref=Safr2010
}}
*{{cite web
|last=Felstiner
|first=Mary
|title=Commandant of Drancy: Alois Brunner and the Jews of France
|url=http://hgs.oxfordjournals.org/content/2/1/21.abstract
|work=Holocaust Genocide Studies
|publisher=Oxford Journals
|accessdate=17.11.2015
|pages=21-47
|format=abstract - html
|doi=10.1093/hgs/2.1.21
|year=1987
|ref=MF1987
}}
*{{cite web
|title=(Profiles:) Alois Brunner
|url=http://www.trial-ch.org/en/resources/trial-watch/trial-watch/profiles/profile/566/action/show/controller/Profile/tab/fact.html
|publisher=TRIAL (Track Impunity Always)
|accessdate=17.11.2015
|location=Γενεύη
|format=html
|date=23.11.2011
|ref=TR2011
}}
*{{cite web
|title=Alois Brunner (1912-c.2010)
|url=http://www.jewishvirtuallibrary.org/jsource/Holocaust/Brunner.html
|publisher=Jewish Virtual Library
|accessdate=17.11.2015
|format=html
|ref=JVL
}}
*{{cite journal
|last=Stangneth
|first=Bettina
|title=Warum tilgte der BND die Akte des Eichmann-Helfers?
|journal=Die Welt
|year=2011
|issue=21 Αυγούστου
|authorlink=:de:Bettina Stangneth
|url=http://www.welt.de/kultur/history/article13554689/Warum-tilgte-der-BND-die-Akte-des-Eichmann-Helfers.html
|accessdate=20.12.2015
|ref=BS2011
}}
*{{cite web
|title=''Die Akte B. –Alois Brunner. Die Geschichte eines Massenmörders''. Ein Dokumentarfilm von Georg M. Hafner und Esther Schapira
|publisher=programm.ARD.de
|url=http://programm.ard.de/TV/Programm/Sender/?sendung=2810813730386430
|accessdate=20.12.2015
|date26 Ιανουαρίου 2015
|ref=ARD
}}
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==
*{{cite web|last=
{{Authority control}}
|