Δημήτριος Γιατζής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Νέα σελίδα: Ο '''Δημήτριος Γιατζής''' του Χρήστου (1891 - 1964) ήταν αντιστράτηγος του ελληνικού Στρατός Ξηράς|Στ...
 
Γραμμή 6:
Στην περίοδο του Μεσοπολέμου υπηρέτησε, μεταξύ άλλων, στο επιτελείο του [[Β΄ Σώμα Στρατού|Β΄ Σώματος Στρατού]], στη Διεύθυνση Διοικητικού του τότε υπουργείου Στρατιωτικών, ενώ διετέλεσε και διοικητής του VI Συνοριακού Τομέα (1938-40). Συμπλήρωσε επίσης τις σπουδές του, αποφοιτώντας από την τότε Σχολή Εφαρμογής Πεζικού και την τότε Ανωτέρα Σχολή Πολέμου.<ref name="Giatzis"> Συνοπτική Ιστορία του Γενικού Επιτελείου Στρατού 1901–2001, σελίδα 168</ref> Το 1931 προάχθηκε σε αντισυνταγματάρχη και το 1935 σε συνταγματάρχη.
 
Τον Σεπτέμβριο του 1940 τοποθετήθηκε διοικητής της ΙΙΙ Ταξιαρχίας Πεζικού, με την οποία και διακρίθηκε στο [[Αλβανικό Μέτωπο]], ενώ τον Ιανουάριο του 1941 ανέλαβε διοικητής Πεζικού της VIII Μεραρχίας, θέση που διατήρησε μέχρι το 1945 και το τέλος του πολέμου (αφού εν τω μεταξύ ο Στρατός είχε μεταφερθεί στη [[Μέση Ανατολή]]).<ref name="Giatzis"> Συνοπτική Ιστορία του Γενικού Επιτελείου Στρατού 1901–2001, σελίδα 168</ref>
 
Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας το 1944, ο Γιατζής προάχθηκε σε υποστράτηγο, ενώ το 1946 σε αντιστράτηγο. Από το 1944 μέχρι το 1947 ανέλαβε διαδοχικά διοικητής της ΙΙΙ Μεραρχίας Εθνοφυλακής, της ΧΙ Μεραρχίας Πεζικού και του [[Α΄ Σώμα Στρατού|Α΄ Σώματος Στρατού]]. Τον Φεβρουάριο του 1947 έγινε διοικητής της νεοσύστατης 1ης Στρατιάς (με έδρα τότε τον [[Βόλος|Βόλο]]), ενώ την 1η Νοεμβρίου 1947 ανέλαβε αρχηγός του [[ΓΕΣ|Γενικού Επιτελείου Στρατού]] (ΓΕΣ), θέση που διατήρησε μέχρι τις 21 Ιανουαρίου 1949, οπότε αποστρατεύτηκε με αίτησή του.<ref name="Giatzis"> Συνοπτική Ιστορία του Γενικού Επιτελείου Στρατού 1901–2001, σελίδα 168</ref> Από τον Μάρτιο του 1948, με την κατάργηση του Στρατηγείου της Στρατιάς, ο Γιατζής πήρε και τον τίτλο «''διοικητής Στρατού''», ταυτόχρονα με την αρχηγία του ΓΕΣ.<ref name="Giatzis"> Συνοπτική Ιστορία του Γενικού Επιτελείου Στρατού 1901–2001, σελίδα 168</ref>