Η περιοχή κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους το 15 π.Χ.. Μετά το τέλος της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, διαιρέθηκε από την εισβολή των γερμανικών φυλών στο Δουκάτο του Τριδέντου των [[Λομβαρδοί|Λομβαρδών]] (σημερινή Τρεντίνο), το [[Φίντσγκαου]] των [[ΑλεμάνοιΑλαλαννοί|ΑλεμάνωνΑλαμανών]] και των Βαυαρών (που πήραν το υπόλοιπο). Μετά τη δημιουργία του Βασιλείου της Ιταλίας υπό τον [[Καρλομάγνος|Καρλομάγνο]], τοη μαρκιζάτομαρκιωνία της Βερόνας περιελάμβανε τις περιοχές νότια του Μπολτζάνο, ενώ το [[δουκάτο της Βαυαρίας]] έλαβε το υπόλοιπο.<ref>''Allgemeiner historischer Handatlas'', Gustav Droysen.</ref>
Από τον 11ο αιώνα και μετά, τμήμα της περιοχής κυβερνούνταν από τους πρίγκιπες-επίσκοποιεπισκόπους του ΤρεντΤριδέντου (Τρέντο) και του Μπρίξεν, στους οποίους οι Ιεροίαυτοκράτορες Ρωμαίοιτης αυτοκράτορεςΑγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας είχαν δώσειπαραχωρήσεις εκτεταμένες προσωρινές δυνάμειςεξουσίες πάνω στις επισκοπές τους. Σύντομα, τους κυβερνούσαν κόμητες του ΤιρόλοΤιρόλου και Γκέρτςτου Γκερτς, ο οποίος ήλεγχε επίσης την [[Βαλ Πουστερία|κοιλάδα Πούστερ]]. Το 1363 η περιοχή παραχωρήθηκε στον [[οίκος των Αψβούργων|οίκο των Αψβούργων]]. Οι περιοχές βόρεια του Σαλόρνο σε μεγάλο βαθμό είχαν εκγερμανιστεί στις αρχές του Μεσαίωνα. Μετά τη νίκη του Ναπολέοντα στη [[Μάχη του Άουστερλιτς]] το 1805 δόθηκε στη [[Βαυαρία]]. Το 1809 μοιράστηκε ανάμεσα στην Αυστρία και στο Βασίλειο της Ιταλίας. Το 1815 επιστράφηκε στην Αυστρία, μέρος της οποίας παρέμεινε μέχρι το 1919, όταν μετά τον Α΄ παγκόσμιοΠαγκόσμιο πόλεμοΠόλεμο δόθηκε στην Ιταλία.
