Σκαθάρι (αυτοκίνητο): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

ΤοΣτις καλοκαίρι11 τουΑπριλίου [[1945]] τα Αμερικανικά στρατεύματα κατέλαβαν το εργοστάσιο της Volkswagen και τον Ιούνιο του 1945, αμέσως μετά το τέλος του πολέμου, το εργοστάσιο πέρασε από τις στρατιωτικές δυνάμεις των [[ΗΠΑ]] στις βρετανικές. Μάλιστα, όταν το εργοστάσιο ήταν υπό βρετανικό έλεγχο, το αρχικό σχέδιο ήταν ο εξοπλισμός συναρμολόγησης του μοντέλου να μεταφερθεί στο [[Ηνωμένο Βασίλειο]], ως πολεμική αποζημίωση. Ευτυχώς για την Volkswagen, καμία βρετανική αυτοκινητοβιομηχανία δεν έδειξε ενδιαφέρον, διότι θεώρησαν ότι τα αυτοκίνητα με τον κινητήρα πίσω δεν θα είχαν μέλλον, ότι η παραγωγή του μοντέλου θα ήταν αντι-οικονομική και ότι η εξωτερική αισθητική του ήταν υπερβολικά μη ελκυστική για τον μέσο αγοραστή.<ref>[http://www.theguardian.com/news/2000/mar/18/guardianobituaries «Ivan Hirst, News». The Guardian (UK). 18 March 2000.]</ref> Είναι εντυπωσιακό ότι κατά τη διάρκεια αυτής της προσφοράς, ακόμα και ο Χένρυ Φορντ ο 2ος (εγγονός του [[Χένρυ Φορντ|ιδρυτή]] της [[Ford Motor Company]]) δήλωσε ότι ένα τόσο άσχημο αυτοκίνητο δεν θα μπορούσε να βρει πελάτες.

Ως αποτέλεσμα, η γραμμή συναρμολόγησης του μοντέλου παρέμεινε οριστικά στο [[Βόλφσμπουργκ]], οπότεενώ καιτον Οκτώβριο του [[1949]] η Volkswagenwerk GmbH επανήλθε υπό γερμανική ιδιοκτησία. Επίσης, με την επανέναρξη της παραγωγής το αυτοκίνητο μετονομάστηκε επίσημα σε '''Volkswagen Typ 1''', αν και στην καθημερινότητα επικράτησε το όνομα '''«Käfer»''' (Σκαθάρι). Συχνά αναφερόταν και ως σκέτο '''Volkswagen''', όταν ακόμα ήταν το μοναδικό μοντέλο της εταιρείας.

Το εργοστάσιο είχε υποστεί μεγάλες ζημιές από τους βομβαρδισμούς των Συμμάχων προς το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, αλλά με βρετανική βοήθεια οι Γερμανοί εργάτες μπόρεσαν να κατασκευάσουν 1.785 οχήματα το [[1945]] και ως τα τέλη του έτους το εργοστάσιο λειτούργησε για πρώτη φορά σε σχεδόν κανονικούς ρυθμούς. Σύντομα, ο ρυθμός παραγωγής επιταχύνθηκε ραγδαία, καθώς ήδη τον Μάρτιο του [[1946]] έφτασε τα 1.000 αντίτυπα τον μήνα, και από τα 19.244 αντίτυπα συνολικά το [[1948]], έφτασε τα 46.146 αντίτυπα εν έτει [[1949]]. Η ζήτηση αυξήθηκε επίσης κατακόρυφα, εντός και εκτός συνόρων, ενώ οι πρώτες εξαγωγές ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του [[1947]] και τοσύντομα η Volkswagen απέκτησε παγκόσμια εξάπλωση. Το [[1950]], τοο ΣκαθάριΣκαραβαίος και το μικρό και πολλαπλών χρήσεων επαγγελματικό VW Bus έφτασαν συνολικά τα 100.000 αντίτυπα, ενώ το εκατομμυριοστό Σκαθάρι παρήχθη στις 5 Αυγούστου [[1955]] και ώρα 14:10. Έως τα μέσα της [[Δεκαετία 1950|δεκαετίας του 1950]], είχε γίνει ήδη το αυτοκίνητονούμερο με1 τις καλύτερεςσε πωλήσεις αυτοκίνητο στη [[Δυτική Γερμανία]] και το σύμβολο του οικονομικού θαύματος της μεταπολεμικής Δυτικής Γερμανίας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το Σκαθάρι είχε παγκόσμιας κλίμακας απήχηση, ενώ κανένας από τους ανταγωνιστές του δεν κατάφερε ποτέ κάτι ανάλογο, καθώς οι περισσότεροι σημείωσαν μεν τεράστια εμπορική επιτυχία, αλλά μόνο στην [[Ευρώπη]], ενώ ειδικότερα το [[Citroën 2CV]] στην Ευρώπη και σε ορισμένααρκετά κράτη της [[Λατινική Αμερική|Λατινικής Αμερικής]].