Θανάσης Βέγγος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{απόσπασμα|''Έζησα, θυμάμαι, ένα προσωπικό δράμα του Βέγγου που αφορούσε το θεατρικό του ξεκίνημα. Για να παίξεις τότε στο θέατρο έπρεπε να έχεις άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Για να μπορούσες να αποκτήσεις την άδεια έπρεπε να έχεις περάσει από μία δραματική σχολή. Ακολούθως, για να πας σε μία σχολή, απαραίτητη προϋπόθεση ήταν να έχεις απολυτήριο γυμνασίου. Ο Βέγγος δεν είχε τελειώσει το σχολείο. Έτσι έδινε συνέχεια εξετάσεις σε μία ειδική επιτροπή που λεγόταν "εκτάκτων ταλέντων". Έδωσε 4 φορές, από το '54 έως το '61 και η επιτροπή, με φανερή αμηχανία, δεν του έδινε την άδεια παρόλο που με μερικά από τα μέλη της ο Βέγγος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν στον κινηματογράφο. Έκανε δικά του πράγματα. Όταν τελείωνε του έλεγαν τα μέλη της επιτροπής, όπως–όπως ο Παπαμιχαήλ ή η Χατζηαργύρη,Χατζηαργύρη– να έρθει ξανά και την επόμενη φορά να έχει μάθει ένα συγκεκριμένο ρόλο, ένα κείμενο. Εκείνος όμως συνέχιζε με το ίδιο δικό του ρεπερτόριο ώσπου την τελευταία φορά, υποπτεύομαι, ότι τον σεβάστηκαν και του την έδωσαν. [...] Aνήκε σε μια γενιά κινηματογραφικής βιοτεχνίας που έκανε τη μιζέρια τέχνη. Στην ουσία έπαιζε το ρεπερτόριο του Kαραγκιόζη: O Bέγγος στην Kατοχή, ο Bέγγος στον πόλεμο, κ.ο.κ. [...] Aνήκε σε μια γενιά κινηματογραφικής βιοτεχνίας που έκανε τη μιζέρια τέχνη''.}}