Παιδομάζωμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Αρχικά εφαρμοζόταν στα Βαλκάνια ενώ από τα τέλη του 15ου αι. άρχισε να επεκτείνεται και στην ανατολή. Πολλά παιδιά κατέληγαν σκλάβοι και πωλούνταν προς 25 άσπρα το καθένα σε Τούρκους γεωργούς. Αυτά αν κατάγονταν από τη Ρούμελη στέλνονταν στην Ανατολή και αντίστροφα, ώστε να μην υπάρχει η δυνατότητα φυγής. Η πρακτική του παιδομαζώματος δεν εφαρμοζόταν στην [[Κωνσταντινούπολη]] ή σε άλλες μεγάλες πόλεις της οθωμανικής αυτοκρατορίας, ούτε ακόμα σε τέκνα τεχνιτών σε αγροτικές περιοχές, από το φόβο πως κάτι τέτοιο θα ήταν επιζήμιο για το εμπόριο. Εξαιρούνταν επίσης τα μοναχοπαίδια, οι ορφανοί, οι σπανοί, οι κοντοί, οιπαντρεμένοι. ψηλοίΩστόσο διαλέγονταν παιδιά μικρής ηλικίας συνήθως με ωραίο παρουσιαστικό, οικαθώς παντρεμένοιτις κ.άπιο πολλές φορές ασκούνταν βία διαφόρων τύπων επάνω τους. Πολλοί γονείς για να αποφύγουν το παιδομάζωμα αρραβώνιαζαν και πάντρευαν τα παιδιά τους νεώτατα, σε ηλικία 8, 9 και 10 ετών. Οι υπάλληλοι που εκτελούσαν το παιδομάζωμα εύρισκαν την ευκαιρία να εκβιάζουν τους χριστιανούς και να αποσπούν και χρήματα. Έπαιρναν από την ίδια οικογένεια δύο ή και περισσότερα παιδιά, μή εξαιρώντας ούτε τον μοναχογιό, και δεν τα έδιναν πίσω παρά μόνο αν έπαιρναν 60, 70 ή και περισσότερα χρυσά νομίσματα. Οι πλούσιοι και όσοι μπορούσαν, εξαγόραζαν την ελευθερία των παιδιών τους. Όσα παιδιά περίσσευαν από τη στρατολογία τα πουλούσαν ως δούλους. Αναφέρονται και σπάνιες περιπτώσεις όπου γονείς εξουθενωμένοι από τη φτώχεια πρόθυμα έδιναν τα παιδιά τους, ή περιπτώσεις φτωχών νέων που για μια καλύτερη ζωή ήθελαν να υπηρετήσουν τον σουλτάνο.<ref>Βακαλόπουλος Ε. Απόστολος, Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, τομ. Β' Τουρκοκρατία 1453-1669. Θεσσαλονίκη, 1964, σ. 50 κ.ε.</ref>