Εθνικό Μουσείο του Καποντιμόντε: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 22:
==Ιστορία==
===18ος αιώνας===
Ο [[Κάρολος Γ΄ της Ισπανίας]] ανήλθε στον θρόνο της Νάπολι το 1734. Έθεσε το ερώτημα αν υπήρχε κατάλληλος χώρος για τη στέγαση των έργων τέχνης που είχε κληρονομήσει από τη μητέρα του, [[Ελιζαμπέττα Φαρνέζε]],<ref>Sapio, σελ. 9</ref> τμήμα της οικογενειακής συλλογής που είχε εκκινήσει από τον [[Πάπας Παύλος Γ΄|Πάπα Παύλο Γ΄]]΄ (Αλεσσάντρο Φαρνέζε) τον 16ο αιώνα και συνεχίστηκε από τους κληρονόμους του.<ref>Utili, σελ. 4.</ref> Διαμοιρασμένα μεταξύ [[Ρώμη]]ς και [[Πάρμα]], μερικά έργα τέχνης, ιδιαίτερα όσων η αξία υπερέβαινε το κόστος μεταφοράς, μεταφέρθηκαν στο Βασιλικό ανάκτορο της Νάπολι (μεταξύ αυτών και πίνακες των [[Ραφαήλ]], [[Αννιμπάλε Καρράτσι]], [[Κορρέτζο]], [[Τιτσιάνο]] και [[Παρμιτζανίνο]]),<ref name=tc1sr>Touring Club Italiano, 2008, σελ. 349.</ref> αλλά εκεί έλειπε μια αίθουσα εκθέσεων. Προϊόντος του χρόνου, η υπόλοιπη συλλογή μεταφέρθηκε και φυλάχτηκε στις αποθήκες, γεγονός που απειλούσε την ακεραιότητά τους, ακόμη και από τα στοιχεία της φύσης, λόγω της μικρής απόστασης από τη θάλασσα.<ref>Touring Club Italiano, 2012, σελ. 9.</ref> Το 1738 ο βασιλέας ξεκίνησε την κατασκευή ενός κτιρίου στον λόφο του Καποντιμόντε, ώστε να το χρησιμοποιήσει ως μουσείο,<ref name=tc2nd>Touring Club Italiano, 2008, σελ. 348.</ref> ενώ παράλληλα κάλεσε μια ομάδα ειδικών για να διαμορφώσει το εσωτερικό, ώστε να δεχτεί τη συλλογή: Το σχέδιο προέβλεπε ότι τα έργα θα στεγάζονταν σε δωμάτια που έβλεπαν προς τον νότο, προς τη θάλασσα.<ref>[http://www.realcasadiborbone.it/dinastia/pallazzi-e-residenze/la-reggia-di-capodimonte/ Brevi cenni sul Museo nazionale di Capodimonte, στον ιστότοπο Realcasadiborbone.it]</ref> Ενώ η κατασκευή δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί, οι πρώτοι πίνακες άρχισαν να τοποθετούνται το 1758 σε δώδεκα κοιτώνες, διαχωρισμένοι κατά καλλιτέχνη και κατά σχολή ζωγραφικής. Σήμερα δεν είναι γνωστό ποιοι πίνακες είχαν τοποθετηθεί πού, γιατί οι επετηρίδες της εποχής καταστράφηκαν κατά τον [[ΒΠΠ|Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]]. Επόμενο στάδιο ήταν ο εξοπλισμός του Μουσείου, που άρχισε ήδη από το 1755 υπό τη διεύθυνση του ζωγράφου [[Τζουζέππε Μπονίτο]] (Giuseppe Bonito) από το [[Καστελλαμάρε ντι Σταμπία]] (Castellammare di Stabia), κοντά στη Νάπολι.<ref>Touring Club Italiano, 2012, σελ. 11.</ref>
 
Το 1759 μεταφέρθηκε και το υπόλοιπο της συλλογής: Τα προπαρασκευαστικά σχέδια για τη μεταφορά των τοιχογραφιών από την ''Cappella Paolina'' (παρεκκλήσιο των Αγίων Πέτρου και Παύλου στο Αποστολικό Ανάκτορο του [[Βατικανό|Βατικανού]]), που είχε δημιουργήσει ο [[Μιχαήλ Άγγελος]] και αυτά για την αίθουσα του Ηλιοδώρου, δημιουργίες του Ραφαήλ,<ref>Utili, σελ. 5.</ref> πίνακες των [[Τζόρτζιο Βαζάρι]], [[Αντρέα Μαντένια]] και [[Μαζολίνο ντα Πανικάλε]].