Χένρυ Κίσινγκερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ως υπουργός εξωτερικών των HΠΑ επί κυβερνήσεως Νίξον η τακτική του ήταν γενικά υπέρ της real politic, προσπαθώντας ταυτόχρονα να διασφαλίσει τα Αμερικανικά συμφέροντα ανά τον κόσμο και την υπεροχή των ΗΠΑ κατά της Σοβιετικής Ένωσης στα πλαίσια του παγκόσμιου ψυχροπολεμικού κλίματος.

Η μεγαλύτερη ίσως επιτυχία της θητείας του ήταν ο το «άνοιγμα» των διπλωματικών σχέσεων των ΗΠΑ με την κομμουνιστική [[Κίνα]] του [[Μάο Ζεντόνγκ|Μάο Τσε Τουνγκ]] που σε συνδυασμό με την αντισοβιετική ρητορική και πολιτική του ίδιου του Μάο θεωρήθηκε πως επέφερε γεωπολιτικό πλήγμα στη Σοβιετικη΄Ένωση. Μάλιστα ως αποτέλεσμα από τις επαφές με τον Κινέζο πρωθυπουργό [[Τσου Ενλάι]], προέκυψε μία κοινή σινο-αμεριακανική, αντισοβιετική στρατηγική. Αρκετά καλές ήταν επί θητείας του και οι σχέσεις των ΗΠΑ με τη Γιουγκοσλαβία του Τίτο. Ταυτόχρονα πέτυχε και μια την ''ύφεση'' (détente) της ψυχροπολεμικής ρητορικής και έντασης με τη [[Σοβιετική Ένωση]] του [[Λεονίντ Μπρέζνιεφ]].

Η μεγαλύτερη προσωπική του επιτυχία ήταν το [[Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης]] που του απονεμήθηκε το 1973 για την απόσυρση των ΗΠΑ από τον αδιέξοδο πόλεμο του Βιετνάμ επί θητείας του την ίδια χρονιά. Ταυτόχρονα επικρίθηκε αρκετά για την υφεσιακή πολιτική ή και τη στήριξή των ΗΠΑ σε αυταρχικά καθεστώτα, μεταξύ των οποίων η χούντα του στρατηγού [[Αουγούστο Πινοσέτ]] στη [[Χιλή]] και άλλες λατινοαμερικάνικες φιλοαμερικανικές δικτατορίες ή και-μέχρι ενός σημείου- και στην Ελληνική [[Χούντα των Συνταγματαρχών]] .