Σιδηροκαύσια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 2:
'''Ιστορικό'''
Η περιοχή των Σιδηροκαυσίων περιλαμβάνει τις περιοχές των Σταγείρων, της Στρατονίκης και των πέριξ αυτών και αφορά κυρίως στον βόρειο ορεινό όγκο ( Όρος Στριμπινίκος ή Αργυρόλοφος ), έως το χωριό Νεοχώρι, του νομού Χαλκιδικής. Τον 9ο αιώνα γίνετε για πρώτη φορά αναφορά στο τοπωνύμιο των Σιδηροκαυσίων και έκτοτε χρησιμεύει για να ορίσει μια περιοχή εκμετάλλευσης και εξόρυξης κοιτασμάτων χρυσού και άργυρου. Η εκμετάλλευση αρχίζει από την εποχή της Ρωμαιοκρατίας, συνεχίζει την εποχή της Τουρκοκρατίας και καταλήγει στις μέρες μας, ως Μεταλλεία Χαλκιδικής.
Όταν οι Οθωμανοί κατέκτησαν την Ελλάδα, από τα πρώτα κιόλας χρόνια κατασκεύασαν μεταλλεία, στην ευρύτερη περιοχή των σημερινών Σταγείρων. Από στοιχεία και αναφορές που διέθεταν, γνώριζαν για την ύπαρξη αρχαίων μεταλλείων και τη εξόρυξη πολύτιμων μετάλλων όπως ο άργυρος και ο χρυσός. Σύμφωνα με τον Belon που επισκέφτηκε την περιοχή, υπήρχαν 500 ή 600 φούρνοι για τήξη, διασκορπισμένοι πάνω και κάτω στο βουνό. Τα μέταλλα αποτελούνταν από χρυσοφόρο πυρίτη, από γαληνίτη και θειούχο μόλυβδο. Τα φυσερά λειτουργούσαν με νερόμυλους και η μέθοδος διαχωρισμού του χρυσού από το ασήμι ήταν η ίδια όπως ακριβώς ασκείται τώρα στην Ουγγαρία, μέσα από το νιτρώδες οξύ. Περίπου 6.000 εργάτες είχαν προσληφθεί στα ορυχεία.
| |||