Όριο διαρροής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Anciv (συζήτηση | συνεισφορές)
μ wikilink ψαθυρότητα
εσβισα το οριο
Γραμμή 1:
[[file:Stress v strain A36 2.svg|250px|thumb|Διάγραμμα τάσης παραμόρφωσης χάλυβα Α36. Το '''όριο διαρροής''' είναι η τάση που αντιστοιχεί στο σημείο 2. Στο σημείο 3. έχουμε την τελική θραύση του δοκιμίου.]]
[[File:Traction cylindrique.jpg|250px|thumb|Δοκίμια χάλυβα μετά από πλαστική επιμήκυνση με δημιουργία λαιμού και τελική θραύση.]]
'''Όριο διαρροής''' καλείται η κρίσιμη τιμή εφαρμοζόμενης [[Τάση (μηχανική)|τάσης]] σε ένα [[στερεό]] σώμα πέρα από την οποία μέρος της παραμόρφωση παύει να είναι [[ελαστική παραμόρφωση|ελαστική]] και γίνεται [[πλαστική παραμόρφωση|πλαστική]].
 
Το όριο διαρροής είναι συνήθως η μέγιστη τάση που επιτρέπεται να παραλάβει μια κατασκευή, διότι πέρα από αυτό υπάρχει μόνιμη παραμόρφωση. Για ασφάλεια ο [[Επιστήμη Μηχανικού|μηχανικός]] χρησιμοποιεί το λεγόμενο συντελεστή ασφαλείας, ο οποίος είναι πάντοτε μεγαλύτερος της [[μονάδα|μονάδας]], ώστε να υποβαθμίσει το όριο διαρροής κατά συγκεκριμένο ποσοστό, ανάλογα με την κάθε περίπτωση. Κατά αυτό το τρόπο ελαττώνεται η πιθανότητα αστοχίας υλικού σε περίπτωση καταπόνησης που θα ξεπεράσει τη μέγιστη επιτρεπτή λόγω βλάβης, λάθους ή ατυχήματος.