Αιτιατική: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Q43 (συζήτηση | συνεισφορές) Σχηματισμός αιτιατικής. |
||
Γραμμή 7:
Τα πτωτικά μέρη του λόγου είναι: το [[Άρθρο (γραμματική)|Άρθρο]], το [[Ουσιαστικό (γραμματική)|Ουσιαστικό]], το [[Επίθετο (γραμματική)|Επίθετο]], η [[Αντωνυμία]] και η [[Μετοχή (γραμματική)|Μετοχή]].
Το άμεσο αντικείμενο του ρήματος σχηματίζεται στην αιτιατική, ενώ με πρόθεση συν αιτιατική σχηματίζονται περιφραστικές πτώσεις που εκφράζουν έμμεσα αντικείμενα ρημάτων.
Η αιτιατική ήταν μία από τις πλάγιες πτώσεις της [[Αρχαία ελληνική γλώσσα|αρχαίας ελληνικής γλώσσας]].
Από τα αρχαία χρόνια, η αιτιατική των ουδετέρων ήταν ίδια με την ονομαστική. Στα νέα ελληνικά, η αιτιατική του ενικού των αρσενικών σε -ης και -ας σχηματίζεται με την αφαίρεση του σίγμα, ενώ στον πληθυντικό είναι ίδια με την ονομαστική. Το ίδιο ισχύει και για θηλυκά σε -ης. Για τα υπόλοιπα θηλυκά, η αιτιατική είναι ίδια με την ονομαστική. Τέλος, για αρσενικά και θηλυκά σε -ος, η αιτιατική του ενικού σχηματίζεται με την αφαίρεση του σίγμα, ενώ η κατάληξη -οι της ονομαστικής του πληθυντικού μετατρέπεται σε -ους. Για το άρθρο και τις προσωπικές αντωνυμίες ισχύουν τα ακόλουθα (ονομαστική / αιτιατική):
* ο / το(ν) - οι / τους - η / τη(ν) - οι / τις
* εγώ / εμένα - εμείς / εμάς - εσύ / εσένα - εσείς / εσάς
[[Κατηγορία:Γραμματική]]
| |||