Ερυθρά Θάλασσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 11:
Η Ερυθρά προσβάλλεται ειδικά στο νότιο τμήμα της από τους ετήσιους [[μουσώνας|μουσώνες]] τους οποίους πρώτος κατέγραψε ο αρχαίος Έλληνας γεωγράφος και μετεωρολόγος [[Ίππαλος]], ενώ στο βόρειο τμήμα του από τους συνήθεις μεσογειακούς περισσότερο όμως σφοδρούς. Οι Άραβες, ακτοπλοώντας μόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας την περιοχή αυτή, φοβούνταν αμφότερους τους παραπάνω ανέμους και γι΄ αυτό συγκρατούσαν τα πρωτόγονα σκάφη τους από τις ακτές που τραβούσαν συνηθέστερα καμήλες. Έχει σημειωθεί ότι όταν επιχειρούσαν τον κατά μήκος διάπλου της Ερυθράς η διάρκειά του έφθανε τους οκτώ μήνες.
'''Συνορεύουσες χώρες'''
Οι έξι χώρες που συνορεύουν με την Ερυθρά Θάλασσα είναι:
• Ανατολική ακρή:
o Saudi Arabia
o Yemen
• Δυτική ακτή:
o Egypt
o Sudan
o Eritrea
o Djibouti
Ο κόλπος του Σουέζ συνορεύει εξολοκλήρου με την Αίγυπτο. Ο κόλπος του Ακάμπα συνορεύει με την Αίγυπτο, το Ισραήλ, την Ιορδανία και τη Σαουδική Αραβία.
'''Τουρισμός'''
Η θάλασσα είναι γνωστή για τις υπέροχες ψυχαγωγικές εγκαταστάσεις κατάδυσης, όπως το Ras Mohammed, το ναυάγιο SS Thistlegorm, ο ύφαλος Elphinstone, Οι Αδελφοί, ο ύφαλος του Δαιδάλου, ο ύφαλος του Αγίου Ιωάννη, το βραχώδες νησί της Αιγύπτου και λιγότερο γνωστές θέσεις, όπως στο Σουδάν το Sanganeb, Abington, Ango'rosh και Shaab Rumi.
Η Ερυθρά Θάλασσα έγινε περιζήτητος προορισμός κατάδυσης μετά τις αποστολές του Hans Hass στη δεκαετία του 1950 και αργότερα από τον Jacques-Yves Cousteau. Δημοφιλή τουριστικά θέρετρα περιλαμβάνουν Ελ Γκούνα, Hurghada, Safaga, Μάρσα Αλάμ, στη δυτική ακτή της Ερυθράς Θάλασσας και το Σαρμ-ελ-Σέιχ, Νταχάμπ, και Τάμπα στην αιγυπτιακή πλευρά του Σινά, καθώς και την Άκαμπα στην Ιορδανία και την πόλη Εϊλάτ στο Ισραήλ σε μια περιοχή γνωστή ως η Ριβιέρα της Ερυθράς Θάλασσας.
Η δημοφιλής τουριστική παραλία του Σαρμ ελ-Σέιχ έκλεισε για όλους τους κολυμβητές το Δεκέμβριο του 2010 καθώς παρατηρήθηκαν διάφορες σοβαρές επιθέσεις καρχαριών, συμπεριλαμβανομένου ενός θανατηφόρου δυστηχήματος. Το Δεκέμβριο του 2010, οι επιστήμονες που ερευνούσαν τις επιθέσεις είχαν εντοπίσει χωρίς επαλήθευση, πολλές πιθανές αιτίες για αυτό το φαινόμενο. Υπεραλίευση, η οποία προκαλεί μεγάλους καρχαρίες να κυνηγούν πιο κοντά στην ακτή, φορείς τουριστικών σκάφών που διοργανώνουν υπεράκτιες εκδρομές για φωτογράφιση καρχαρία αλλά και αναφορές για πλοία που ρίχνουν νεκρά ζώα στη θάλασσα. Η στενότητα της θάλασσας, το σημαντικό βάθος και το υφαλοπρανές, συνδυάζονται για να σχηματίσουν μια γεωγραφία όπου οι μεγάλοι καρχαρίες βαθέων υδάτων μπορούν να περιφέρονται σε εκατοντάδες μέτρα νερού, αλλά ταυτόχρονα σε ακτίνα εκατό μέτρων από τις περιοχές κολύμβησης.
| |||