Μάχη του Καλλόντεν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Yobot (συζήτηση | συνεισφορές) μ Διόρθωση συντακτικών λαθών του κώδικα με τη χρήση AWB (11774) |
||
Γραμμή 1:
{{πηγές|06|12|2013}}
{{επιμέλεια|γλώσσα, σύνδεσμοι, μορφή}}
Η '''μάχη του Κάλλοντεν''' διεξήχθη στην βόρεια Σκωτία, κοντά στο Ινβερνές στις [[16 Απριλίου]] του [[1746]] στην επανάσταση των Ιακωβίνων. Ήταν η τελευταία προσπάθεια για την επικράτηση των Στούαρτ στο Η.Β. Ο πρίγκιπας Κάρολος Εδουάρδος Στούαρτ ήταν γιος του Ιακώβου Εδουάρδου και εγγονός του βασιλιά Ιακώβου Β' ο οποίος καθαιρέθηκε λόγω του ότι ήταν φανατικός καθολικός. Είχαν περάσει 60 χρόνια από τον τελευταίο Ιακωβίνο και οι Άγγλοι δεν είχαν παράπονο. Οι περισσότεροι υποστηρικτές των Ιακωβίνων ήταν Σκωτσέζοι Χάιλαντερς. Ο πρίγκιπας είχε την στήριξη της καθολικής Γαλλίας του Λουδοβίκου ΙΕ'.
== ΤΑ ''ΠΡΟ'' ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ==
Γραμμή 7:
Τα γεγονότα ξεκίνησαν ραγδαία. Λίγες μέρες μετά την συγκρότηση στρατού κατέλαβαν οι Ιακωβίνοι το Εδιμβούργο χωρίς μάχη. 5 μέρες αργότερα οι Ιακωβίνοι συνέτριψαν ένα τάγμα βασιλικού στρατού στο Πρέστονμπανς, λίγα χιλιόμετρα ανατολικά του Εδιμβούργου. Εν τω μεταξύ, όλο και περισσότεροι νεοσύλλεκτοι, με το μέρος του πρίγκιπα, εμφανίζονταν. Ο πρίγκιπας άρχισε να πιστέυει ότι οι άντρες του ήταν ανίκητοι. Ο πρίγκιπας ήθελε να ξεκινήσει για το Λονδίνο. Οι στρατηγοί του τού είπαν να περιμένει την βοήθεια του Λουδοβίκου αλλά εκείνος ξεκίνησε. Αυτή ήταν η αρχή του τέλους.
Ήταν Δεκέμβρης. Ήδη πριν περάσει τα σύνορα, ο πρίγκιπας είχε ήδη χάσει 1000 άντρες, οι οποίοι λιποτάκτησαν και έφυγαν στα Χάιλαντς. Παρά όλα αυτά, ο πρίγκιπας συνέχισε την πορεία του. Από το Καρλάιλ κατέβηκε στο Ντέρμι μέσω Πρέστον και Μάντσεστερ. Αλλά η επανάσταση είχε αρχίσει να χάνει την ορμή της. Ο πρίγκιπας γύρισε στην Σκωτία όπου τα πράγματα βελτιώθηκαν για λίγο. Οι Ιακωβίνοι μάλιστα συνέτριψαν μια μεγάλη δύναμη βασιλικών στο Φόλκερκ αλλά ο πρίγκιπας έχασε χρόνο με την πολιορκία του Στέρλινγκ. Ο στρατηγός των Ιακωβίνων, Λόρδος Τζωρτζ Μάρεϋ θεώρησε ότι δεν θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την δύναμη βασιλικών που ερχόταν καταπάνω τους, με αρχηγό τον Δούκα του Κάμπερλαντ, Γουλιέλμο, που ήταν γιος του βασιλιά Γεωργίου Β', καθώς πολλοί άντρες λιποτακτούσαν. Το σχέδιο ήταν να υποχωρήσουν στα Χάιλαντς για την συγκέντρωση στρατού. Ο πρίγκιπας πλεόν είχε σταματήσει για λίγο και διασκέδαζε, ενώ οι άντρες του ενοχλούσαν μικρά οχυρά. Ενώ γίνονταν όλα αυτά, ο αγγλικός στρατός εκπαιδευόταν σε μια νέα άσκηση για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των Χάιλαντερς.
== Η ΜΑΧΗ ==
Γραμμή 14 ⟶ 13 :
Όταν οι Ιακωβίνοι κατάλαβαν τι γίνεται προσπάθησαν να συντάξουν τους άντρες τους. Έτσι, στα αριστερά τάχθηκαν οι Μακντόναλντς, οι οποίοι είχαν πάντα τα δεξιά και έτσι θίχτηκαν και έμειναν έτσι ακόμη και κατά την διάρκεια της μάχης. Στα δεξιά τάχθηκαν οι Κάμερον και οι υπόλοιπες φυλές. Ως εφεδρεία ήταν οι Γάλλοι. Οι Άγγλοι είχαν χωριστεί σε 15 τμήματα πεζικού, 6 ιππικού και 7 πυροβολαρχίες. Τα 8 τμήματα πεζικού ήταν μπροστά, τα 6 στην πίσω ενώ ένα βρισκόταν στα νώτα των Άγγλων για να φυλάει για τυχών επίθεση. Τα 7 τμήματα που ήταν πίσω δεν ενεπλάκησαν στην μάχη καθόλου. Τα τμήματα του ιππικού ήταν όλα μπροστά, 3 δεξιά μετά το πεζικό και 3 αριστερά, επίσης μετά το πεζικό. Οι πυροβολαρχίες, εκτός από 2, όλες οι άλλες ήταν μπροστά. Οι μπροστινές πυροβολαρχίες αποτελούνταν από δύο πυροβόλα 3 λιβρών και ήταν ταγμένες ανάμεσα από τα τμήματα πεζικού. Οι Ιακωβίνοι είχαν 12 πυροβόλα διαφόρων τύπων αλλά, αφού δεν είχαν επαγγελματίες πυροβολητές, δεν έκαναν τίποτα. Το δυναμικό των Ιακωβίνων ανερχόταν σε 5000 άντρες ενώ των βασιλικών σε 9000 άντρες.
Οι Ιακωβίνοι, άυπνοι, κουρελιασμένοι, πεινασμένοι και μουσκεμένοι, κόντρα στον άνεμο και την βροχή έβλεπαν με τρόμο τα βασιλικά συντάγματα να έρχονται καταπάνω τους. Η μάχη άρχισε στις 13:00 επειδή ένας βασιλικός αξιωματικός που επέβλεπε το μέτωπο των Ιακωβίνων, δέχτηκε μία κανονιά. Ο πρίγκιπας ήταν στα μετόπισθεν αλλά δεν έβλεπε την μάχη ενώ σφοδρός βομβαρδισμός γινόταν από τους βασιλικούς στους Ιακωβίνους. Ο καπνός από τις κανονιές, αφού ο αέρας ήταν κόντρα, έτσουζε τα μάτια των Ιακωβίνων. Τότε, πάνω στον πανικό τους και ξεχνώντας ακόμη και να πυροβολήσουν, οι Ιακωβίνοι κάνουν μία ανεξέλεγκτη και απρόσμενη έφοδο στους Άγγλους, οι οποίοι δεν χάνουν την ψυχραιμία τους. Οι ομοβροντίες θερίζουν τους επαναστάτες αλλά περίπου 500 επαναστάτες διείσδυσαν αλλά, γρήγορα οι πολιτοφύλακες Κάμπελ [οι μόνοι Σκωτσέζοι που τάχθηκαν με τους Άγγλους] τους κατεδίωξαν. Εν τω μεταξύ, Κάμπελ εργάτες γκρέμιζαν τις περιφράξεις των γύρω χωραφιών για να κάνουν έφοδο οι δραγόνοι στα μετόπισθεν. Με στρατηγικές κινήσεις, οι Άγγλοι κατάφεραν να διώξουν τους Ιακωβίνους από το κέντρο και τα δεξιά ενώ οι Μακντόναλντς επιτέθηκαν χωρίς αποτέλεσμα και υποχώρησαν και αυτοί με τους Κάμπελ να τους καταδιώκουν. Oι δραγόνοι, στω μεταξύ, έγιναν αντιληπτοί από τα γαλλικά τμήματα και το Ιακωβίτικο ιππικό αλλά αυτό δεν σταμάτησε την προέλασή τους. Οι Κάμπελ κυνήγησαν όσους έμειναν και έσφαζαν αλύπητα, ακόμη και γυναικόπαιδα και τραυματίες...
== ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ==
Ο πρίγκιπας γλίτωσε με ένα γαλλικό καράβι έξι μήνες μετά την μάχη. Ο Μάρεϋ γλίτωσε και μάλιστα οδήγησε γαλλικά τμήματα για να κόψουν την υποχώρηση. Παρά όλα αυτά, ο Μάρεϋ δεν επισκεπτόταν τον πρίγκιπα επειδή θεωρούνταν προδότης ο Μάρεϋ, κάτι που σαφώς και δεν ισχύει. Ο πρίγκιπας έγινε ένας μπεκρής και διόλου ελκυστικός γέρος. Ο Κάμπερλαντ απαγόρευσε στους Σκωτσέζους Χάιλαντερς να ασκούν τα έθιμά τους και να ομιλούν την κελτική διάλεκτο.
== ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ==
Χάθηκε κάθε ελπίδα για παλινόρθωση των Στούαρτ. Δημιουργήθηκε ένα κλίμα απέχθειας για τον Κάμπερλαντ και για τους Κάμπελ ενώ πάρθηκαν μέτρα για να αποφθεχθεί άλλη επανάσταση. Παρά όλα αυτά, οι Χάιλαντερς εντάχθηκαν στον αγγλικό στρατό και στις επόμενες δεκαετίες δεν έχασαν καιρό για να δείχνουν την γενναιότητά τους.
== Βιβλιογραφία ==
| |||