Άστατο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Yobot (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Διόρθωση συντακτικών λαθών του κώδικα με τη χρήση AWB (11774)
Γραμμή 1:
{{πηγές|30|03|2015}}
[[Αρχείο:At-TableImage.png|right|200px|]]
Το [[χημικό στοιχείο]] '''Άστατο''' ή '''Αστάτιο''' (Astatum) είναι ένα [[Αλογόνα|αλογόνο]] με [[ατομικός αριθμός|ατομικό αριθμό]] 85 και [[ατομικό βάρος]] (210) . Έχει [[θερμοκρασία τήξης]] 302 C° και [[θερμοκρασία βρασμού]] 337 C°. Το Άστατο πρωτοπαρασκευάστηκε τεχνητά το [[1940]] στο πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϋ από τον [[Αιμίλιο Σεγκρέ]]. Ήταν το προτελευταίο υποουράνιο στοιχείο που ανακαλύφθηκε. Την ονομασία του την οφείλει στο γεγονός πως είναι εξαιρετικά ασταθές με το σταθερότερο του ισότοπο, το <sup><small>210</small></sup>At να έχει χρόνο ημιζωής μόλις 8,3 ώρες.
 
== Ιστορικά στοιχεία ==
Όλες οι προσπάθειες πολλών επιστημόνων από διάφορες χώρες, να ανακαλύψουν με όλες τις δυνατές χημικές και φυσικές μεθόδους, το ογδοηκοστό πέμπτο στοιχείο στη [[φύση]], ήταν ανεπιτυχείς. Το [[1940]], ο Ε. Σεγκρέ, ο Ντ. Κόρσον και ο Κ. Μακένζι πέτυχαν τη δημιουργία του πρώτου ισοτόπου, <sup><small>211</small></sup>At, βομβαρδίζοντας [[βισμούθιο]] με [[Σωματίδιο άλφα|σωματίδια]] α μέσα σε ένα [[κύκλοτρο]], στο Μπέρκλεϊ. Μόνο μετά από αυτήν την τεχνητή δημιουργία αποδείχτηκε ότι τέσσερα από τα ισότοπα της αστατίνης (<sup><small>215</small></sup>At, <sup><small>216</small></sup>At, <sup><small>218</small></sup>At και <sup><small>219</small></sup>At) σχηματίζονται σε διάφορες διακλαδώσεις των τριών φυσικών σειρών της ραδιενεργού διάσπασης του [[ουράνιο|ουρανίου]] και του [[θόριο|θορίου]], διακλαδώσεις, όμως, που έχουν λίγες πιθανότητες να συμβούν (5x10<sup><small>-5</small></sup> - 0,02%). Το άστατο προσροφάται από [[μέταλλα]] ([[άργυρος|άργυρο]], [[χρυσός|χρυσό]] και [[λευκόχρυσος|πλατίνα]]) και εξαερώνεται εύκολα υπό κανονικές συνθήκες στο [[κενό]]. Εξαιτίας αυτών των ιδιοτήτων του, το άστατο μπορεί να απομονωθεί (μέχρι και 85%) από τα προϊόντα της [[ακτινοβολία|ακτινοβολίας]]ς του βισμούθιου με απόσταξη σε κενό και προσρόφηση του άστατου από άργυρο ή πλατίνα(λευκόχρυσος). Οι χημικές ιδιότητες του άστατου είναι μοναδικές και πολύ ενδιαφέρουσες. Το άστατο συγγενεύει τόσο με το [[ιώδιο]] , όσο και με το [[πολώνιο]], παρουσιάζει δηλαδή, ιδιότητες τόσο αμετάλλου, όσο και μετάλλου. Αυτός ο συνδυασμός ιδιοτήτων οφείλεται στη θέση του άστατου στον περιοδικό πίνακα: είναι το βαρύτερο (και κατά συνέπεια το πιο "μεταλλικό") στοιχείο της ομάδας των αλογόνων. Όπως όλα τα αλογόνα, το άστατο δίνει αδιάλυτο [[άλας]], AgAt, και όπως το ιώδιο, γίνεται πεντασθενές με οξείδωση (το άλας AgAtJO<sub>3</sub> είναι ανάλογο προς το AgJO<sub>3</sub>). Όμως, όπως τα τυπικά μέταλλα έτσι και το άστατο κατακρημνίζεται με [[υδρόθειο]], ακόμη και σε πολύ όξινο [[διάλυμα]]. Ο [[ψευδάργυρος]] το εκτοπίζει από διαλύματα θειικού οξέος με αποτέλεσμα να εναποτίθεται στην κάθοδο κατά την [[ηλεκτρόλυση]]. Η παρουσία του άστατου καθορίζεται από την εκπομπή σωματιδίων α.
 
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
{{βικιλεξικό}}
{{commonscat}}
 
 
{{Περιοδικός πίνακας}}
{{Authority control}}
 
 
{{Χημικό στοιχείο-επέκταση}}
 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Άστατο"