Οξείδιο του λιθίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Vchorozopoulos (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Yobot (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Removed invisible unicode characters + other fixes, αντικατέστησε: → (6), αφαίρεσε: ‎ με τη χρήση AWB (11774)
Γραμμή 61:
|διαλυτότητα σε διαλύτες =
|ιξώδες =
|δείκτης διάθλασης = 1,644<ref> Pradyot Patnaik. Handbook of Inorganic Chemicals. McGraw-Hill, 2002, ISBN 0-07-049439-8</ref>
|τάση ατμών =
|εμφάνιση = Λευκό [[στερεό]]
Γραμμή 99:
}}
 
Το '''οξείδιο του λιθίου''' ή '''λιθία''' ή '''κικενίτης''' ([[αγγλική γλώσσα|αγγλικά]]: ''lithium oxide'') είναι [[ανόργανη ένωση|ανόργανη]] [[χημική ένωση|ένωση]], που περιέχει [[λίθιο]] και [[οξυγόνο]], με [[χημικός τύπος|εμπειρικό τύπο]] '''Li<sub>2</sub>O'''. Το χημικά καθαρό οξείδιο του λιθίου, στις «[[κανονικές συνθήκες|συνηθισμένες συνθήκες]]», δηλαδή σε [[θερμοκρασία]] 25&nbsp;°C και υπό [[πίεση]] 1 [[Ατμόσφαιρα (μονάδα)|atm]], είναι λευκό [[στερεό]].
 
== Παραγωγή ==
Γραμμή 107:
<math>\mathrm{4Li + O_2 \xrightarrow{} 2Li_2O} </math>
</div>
Χημικά καθαρό οξείδιο του λιθίου μπορεί να ληφθεί με θέρμανση του παραπάνω προϊόντος στους 450&nbsp;°C, οπότε το υπεροξείδιο του λιθίου [[αντίδραση διάσπασης|διασπάται]] θερμικά, σχηματίζοντας οξείδιο του λιθίου και οξυγόνο<ref name=":0" /><ref>Σημειωση: Σύμφωνα με τις πηγές "A. F. Holleman, E. Wiberg, N. Wiberg: ''Lehrbuch der Anorganischen Chemie.'' 101.  Auflage. de Gruyter, Berlin 1995, ISBN 3-11-012641-9, S.  1152 (eingeschränkte Vorschau in der Google-Buchsuche)." και " Georg Brauer: . Band II, 1978, ISBN 3-432-87813-3, S.  951.", που αναφέρει η γερμανόφωνη Βικιπαίδεια, η αναγκαία θερμοκρασία για τη διάσπαση αυτή είναι 195°C.</ref>:
<div style='text-align: center;'>
<math>\mathrm{2Li_2O_2 \xrightarrow{450^oC} 2Li_2O + O_2 \uparrow} </math>
</div>Ακόμη, το οξείδιο του λιθίου μπορεί να ληφθεί και με θερμική διάσπαση [[υδροξείδιο του λιθίου|υδροξειδίου του λιθίου]] (LiOH)<ref>A. F. Holleman, E. Wiberg, N. Wiberg: ''Lehrbuch der Anorganischen Chemie.'' 101.  Auflage. de Gruyter, Berlin 1995, ISBN 3-11-012641-9, S.  1152 (eingeschränkte Vorschau in der Google-Buchsuche).</ref><ref>Georg Brauer: . Band II, 1978, ISBN 3-432-87813-3, S.  951.</ref>:<div style="text-align: center;">
<math>\mathrm{2LiOH \xrightarrow{\triangle} Li_2O + H_2O \uparrow} </math>
</div>
Γραμμή 118:
 
== Εφαρμογές ==
Το οξείδιο του λιθίου χρησιμοποιήθηκε ως [[κεραμικό σύντηκτο|σύντηκτο]] σε [[κεραμική|κεραμικά]] [[υάλωμα|υαλώματα]], σχηματίζοντας μπλε υαλώματα, σε συνδυασμό με [[χαλκός|χαλκό]], και ροζ, σε συνδυασμό με [[κοβάλτιο]]. Το οξείδιο του λιθίου αντιδρά με το νερό και τους υδρατμούς, σχηματίζοντας [[υδροξείδιο του λιθίου]] (LiOH), και γι' αυτό πρέπει να κρατιέται μακριά από νερό και από [[υγρασία]].
 
Είναι υπό έρευνα η χρήση του για τη μη καταστρεπτική φασματοσκοπική αξιολόγηση εκπομπών και την παρακολούθηση υποβάθμισης στα πλαίσια των συστημάτων θερμικής επικάλυψης φραγμού. Μπορεί να προστεθεί ως συνενισχυτικό, μαζί με [[τριοξείδιο του υττρίου]] (Y<sub>2</sub>O<sub>3</sub>) , σε κεραμεικό επικάλυμμα [[τριοξείδιο του ζιρκονίου|τριοξειδίου του ζιρκονίου]] (Zr<sub>2</sub>O<sub>3</sub>), χωρίς μεγάλη υποβάθμιση στην αναμενόμενη διάρκεια «ζωής» της επικάλυψης. Σε υψηλή θερμοκρασία, το οξείδιο του λιθίου εκπέμπει ένα πολύ ανιχνεύσιμο φασματικό μοτίβο, που αυξάνεται σε ένταση με την υποβάθμιση της επικάλυψης. Η ιδιότητα αυτή επιτρέπει την ''in situ'' παρακολούθηση τέτοιων συστημάτων, κάνοντας εφικτή την πρόβλεψη της διάρκειας ζωής του προϊόντος μέχρι βλάβης ή την αναγκαία διαχείρηση.
Γραμμή 134:
[[Κατηγορία:Ενώσεις λιθίου]]
[[Κατηγορία:Άλατα]]
[[Κατηγορία:Οξείδια‎Οξείδια]]