Ανώνυμος χρήστης
καμία σύνοψη επεξεργασίας
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 48:
Το 574 Ιουστίνος αρρώστησε ψυχικά, αναγκάζοντας την αυτοκράτειρα [[Σοφία (αυτοκράτειρα)|Σοφία]] να στραφεί προς τον Τιβέριο για να διευθύνει την αυτοκρατορία, που πολεμούσε τους [[Αυτοκρατορία των Σασσανιδών|Πέρσες]] στην Ανατολή και ήταν απασχολημένος με την εσωτερική κρίση της [[Πανώλη|πανώλης]]. Για να πάρουν μια ανάσα ο Τιβέριος και η Σοφία συμφώνησαν μια μονοετή συνθήκη με τους Πέρσες, με αντάλαγμα 45.000 [[Σόλιδος|σόλιδους]]. Στις 7 Δεκεμβρίου 574 ο Ιουστίνος, σε μια από τις στιγμές διαύγειάς του, ανακήρυξε τον Τιβέριο [[Καίσαρας|Καίσαρα]] και τον υιοθέτησε ως γιο του. Ο Τιβέριος πρόσθεσε στο όνομά του το όνομα Κωνσταντίνος. Αν και το αξίωμά του ήταν τώρα επίσημο ήταν ακόμη υπαγόμενος στον Ιουστίνο. Η Σοφία ήταν αποφασισμένη να παραμείνει στην εξουσία και διατήρησε τον Τιβέριο υπό το στενό έλεγχό της μέχρι το θάνατο του Ιουστίνου το 578.
==Ανάδειξη ως ''Καίσαρας'' (574-578)==
Γραμμή 65 ⟶ 64 :
Η χήρα του Ιουστίνου Σοφία προσπάθησε να διατηρήσει την εξουσία και την επιρροή της με το να παντρευτεί το νέο αυτοκράτορα Τιβέριο, αλλά αυτός απέρριψε την πρότασή της γιατί ήταν ήδη παντρεμένος με την Ινώ. Οταν ο Τιβέριος είχε πρωτοπροαχθεί στο αξίωμα του Καίσαρα, η Σοφία είχε απορρίψει το αίτημα να μετακομίσει η Ινώ με τα παιδιά της στο Αυτοκρατορικό ανάκτορο με το σύζυγό της, αναγκάζοντάς τους να διαμένουν σε μια γειτονική κατοικία και απαγορεύοντάς τους την είσοδο στο ανάκτορο. Από τη στιγμή όμως που προήχθη στο αξίωμα του Αυγούστου ο Τιβέριος μετέφερε την οικογένειά του στο ανάκτορο και μετονόμασε την Ινώ σε Αναστασία, προς πολύ μεγάλη δυσαρέσκεια της Σοφίας. Ετσι η Σοφία επιδίωκε εκδίκηση και έγινε ένα μυστικό σύμφωνο μεταξύ της χήρας αυτοκράτειρας και του στρατηγού Ιουστινιανού, που ο Τιβέριος είχε αντικαταστήσει τον προηγούμενο χρόνο. Συνωμοτούσαν να νατρέψουν τον Αυτοκράτορα και αν το σχέδιο πετύχαινε ο Ιουστινιανός θα γινόταν ο νέος Αυτοκράτορας. Η συνομωσία όμως απέτυχε και ο Τιβέριος περιόρισε τη Σοφία σε ένα χαμηλό επίδομα, ενώ συγχώρησε τον Ιουστινιανό.
Οι συνεχιζόμενες επιτυχίες κατά των Περσών στην Ανατολή επέτρεψαν για μια ακόμη φορά στον Τιβέριο να στρέψει το βλέμμα του προς τη Δύση. To 579 επεξέτεινε πάλι τη στρατιωτική του δράση στα κατάλοιπα της [[Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] - έστειλε χρήματα και στρατεύματα για να ενισχύσει τη [[Ραβέννα]] και για να ανακαταλάβει το λιμάνι της. Σχημάτισε συμμαχία με έναν από τους [[Βησιγότθοι|Βισηγότθους]] πρίγκιπες στην [[Ισπανία]] που ετοίμαζε εξέγερση και οι στρατηγοί του νίκησαν τους [[Βέρβεροι|Βέρβερους]] στη [[Βόρεια Αφρική]]. Επενέβη επίσης στις υποθέσεις των [[Φράγκοι|Φράγκων]] στην πρώην επαρχία της [[Γαλατία]]ς, που ήταν σε μεγάλο βαθμό απαλλαγμένη από επαφές με την αυτοκρατορία για σχεδόν έναν αιώνα. Ετσι ίσως να ήταν η βάση του μυθικού αυτοκράτορα Λούκιου Τιβέριου του μύθου του [[Βασιλιάς Αρθούρος|Βασιλιά Αρθούρου]], που έστειλε απεσταλμένους σε πρώην Ρωμαϊκές επαρχίες μετά από μια μακρά περίοδο χωρίς αυτοκρατορική παρουσία.
Η αλήθεια ήταν όμως ότι η Αυτοκρατορία είχε υπερεπεκταθεί υπερβολικά. Το 579, με τον Τιβέριο απασχολημένο αλλού, οι Αβαροι αποφάσισαν να επωφεληθούν από την απουσία στρατευμάτων στα [[Βαλκάνια]] [[Πολιορκία του Σιρμίου (579-582)|ποιλορκώντας]] το [[Σρέμσκα Μιτρόβιτσα|Σίρμιο]]. Την ίδια στιγμή οι [[Σλάβοι]] άρχισαν να μεταναστεύουν στη [[Θράκη]], τη [[Μακεδονία (Ρωμαϊκή επαρχία)|Μακεδονία]] και την Ελλάδα και ο Τιβέριος δεν μπορούσε να τους ανακόψει, καθώς οι Πέρσες αρνούντο να συμφωνήσουν για ειρήνη στην Ανατολή, που παρέμενε κύρια προτεραιότητα του Αυτοκράτορα. Ακόμη περισσότερο ο Στρατός της Ανατολής είχε αρχίσει να δυσανασχετεί γιατί ήταν απλήρωτος, σε σημείο που απείλησε να στασιάσει.
Το 580 ο στρατηγός Μαυρίκιος εξαπέλυσε νέα επίθεση με επιδρομές αρκετά πέραν του [[Τίγρης ποταμός|Τίγρη]]. Τον επόμενο χρόνο (581) εισέβαλε πάλι στην Περσική Αρμενία και πέτυχε σχεδόν να φτάσει στην Περσική πρωτεύουσα [[Κτησιφών (πόλη)|Κτησιφώντα]] πριν μια Περσική αντεπίθεση στη Βυζαντινή Μεσοποταμία τον αναγκάσει να υποχωρήσει για να ασχοληθεί με την απειλή αυτή. Το 582, χωρίς να διαφαίνεται στον ορίζοντα τέλος του Περσικού πολέμου, ο Τιβέριος υποχρεώθηκε να συμβιβαστεί με τους Αβάρους με τους οποίους συμφώνησε να πληρώσει αποζημίωση και να τους αποδώσει τη ζωτική πόλη του Σιρμίου, που στη συνέχεια οι Αβαροι κατέστρεψαν.
|