Προμηθεύς Δεσμώτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 27:
== Κλιμακούμενη ένταση ==
Ο τραγικός ποιητής, ως θεμελιωτής ουσιαστικά της βασικής δομής της κλασικής τραγωδίας<ref>Fletcher Bellinger, M. 1927, ''A Short History of the Drama'', Henry Holt & Co, New York,: 33-4.</ref> με τρόπο ξεκάθαρο χρησιμοποιεί σχεδόν σε όλα του τα έργα την τεχνική της κλιμακούμενης ανησυχίας που οδηγεί σε δραματική κορύφωση<ref>Ανδριανού Ε. – Ξιφαρά Π. 2001, ''Αρχαίο ελληνικό θέατρο: Ο δραματικός λόγος από τον Αισχύλο ως τον Μένανδρο'', ΕΑΠ, Πάτρα, 59.</ref>. Η αρχική νύξη γίνεται στην πορεία του έργου ιδέα και εικόνα που αποκαλύπτει το ρόλο της στην πλοκή του δράματος. Ο πρόλογος για τον Αισχύλο είναι μεν ένα τεχνικό μέσο για την προπαρασκευή του χορού αλλά και φορέας εναλλασσόμενων διαθέσεων<ref>Lesky, A. 1981, ''Ιστορία της Αρχαίας Εληνικής Λογοτεχνίας''
Σε όλα σχεδόν τα έργα του είναι ορατή η ''ύβρις'', αν και με διαφορετικό τρόπο. Ο Προμηθέας, όμως, όντας αθάνατος, [[θεός]] ο ίδιος, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως υβριστής. Η δική του «αμαρτία» είναι η αμφισβήτηση της εξουσίας του Δία, δηλαδή η ανατροπή της τάξης, αν και δεν είναι αυτή η μόνη διαφορά του έργου από τα άλλα. Ο Προμηθεύς Δεσμώτης δεν έχει ήρωες με την έννοια του όρου όπως την αντιλαμβανόμαστε σήμερα. Είναι ''μίμησις πράξεως θεϊκής'' καθ’ ολοκληρίαν. Στο έργο δε συμμετέχει θνητός, μόνον οι θεότητες που ξεπηδούν από την αχλύ του [[μύθος|μύθου]] για να εκφέρουν επί σκηνής τις [[θεολογία|θεολογικές]] και [[πολιτική|πολιτικές]] απόψεις του ποιητή.
| |||