Τρισδιάστατα γραφικά υπολογιστή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Η DaftRose μετακίνησε τη σελίδα 3D Animation στην 3D γραφικά υπολογιστή: είναι απλά το σωστό. συνεχίζω τη βελτίωση του λήμματος :)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{επιμέλεια|αποσαφήνιση, παραπομπές}}
 
Τα '''''3D (τρισδιάστατα) γραφικά υπολογιστή''''' (σε αντίθεση με τα [[2D γραφικά υπολογιστή|2D γραφικά]]) είναι γραφικά που χρησιμοποιούν μία αναπαράσταση γεωμετρικών δεδομένων σε τρεις διαστάσεις. Αυτά τα γεωμετρικά δεδομένα βρίσκονται στον ηλεκτρονικό υπολογιστή για σκοπούς εκτέλεσης υπολογισμών και σκιαγράφησης δισδιάστατων εικόνων. Αυτές οι εικόνες μπορούν να αποθηκευτούν για προβολή αργότερα ή σε πραγματικό χρόνο.
 
Τα πρώτα 3D [http://en.wikipedia.org/wiki/Computer-generated_imagery CGI] (computer generated images) παρουσιάστηκαν στο κοινό με την ταινία [http://en.wikipedia.org/wiki/Futureworld FutureWorld] το 1976 των Ed Catmull και Fred Parke ενώ η πρώτη εξ' ολοκλήρου τρισδιάστατη ταινία, το [[Toy Story]], βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες το 1995 με παραγωγό τον John Lasseter της [[Pixar Animation Studios|Pixar]] και διανομή της Disney Animation.
 
Με τον όρο '''''3D animation''''' ορίζεται η επαναλαμβανόμενη συνεχής ταχεία προβολή σειρών από εικόνες, σκίτσα, φωτογραφίες και στιγμιότυπα αντικειμένων, οι οποίες εναλλάσσονται με ταχύτητα δίνοντας στο θεατή την ψευδαίσθηση ότι η παράσταση που παρακολουθεί κινείται. Αυτή η ψευδαίσθηση της κίνησης που συμβαίνει οφείλεται στην ιδιότητα που έχει ο ανθρώπινος εγκέφαλος να διατηρεί "ζωντανό" στη μνήμη του για 1/12 του δευτερολέπτου καθετί που οπτικά αντιλαμβάνεται διατηρώντας έτσι την αίσθηση της συνέχειας και της εξέλιξης των όσων βλέπει. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται μεταίσθημα ή [https://el.wiktionary.org/wiki/μετείκασμα μετείκασμα] και παρατηρείται τόσο στον [[κινηματογράφος|κινηματογράφο]], όσο και στις ταινίες [[κινούμενα σχέδια|κινουμένων σχεδίων]].
 
Στις περισσότερες ταινίες κινουμένων σχεδίων του 20ού αιώνα η τεχνική απόδοσης της κίνησης ήταν η εξής: κάθε ξεχωριστό πλαίσιο μιας ταινίας, αποτελείται από μια φωτογραφία ή ένα σχέδιο, που σχεδιάζεται πρώτα σε ένα χαρτί και κάθε σχέδιο διαφέρει ελάχιστα από το προηγούμενο, κάθε σχέδιο αποτελεί την συνέχεια του προηγούμενού του. Τα σχέδια των [http://en.wikipedia.org/wiki/Animator animators] αποτυπώνονται σε μια διαφάνεια εκτύπωσης που ονομάζεται κυψέλη, η οποία γεμίζεται με χρώματα προσδιορισμένων αποχρώσεων και τόνων από την πίσω πλευρά του σχεδίου. Οι ολοκληρωμένες διαφάνειες των χαρακτήρων φωτογραφίζονται μία προς μία σε φιλμ κινούμενης εικόνας με μια ραμφοειδή κάμερα, μπροστά από ένα ζωγραφισμένο φόντο. Σήμερα βέβαια, στον 21 αιώνα, η μέθοδος αυτή είναι εξαιρετικά ξεπερασμένη και οι περισσότερες ταινίες κινουμένων σχεδίων έχουν περάσει στην εποχή της τεχνολογικής εξέλιξης του 3D Animation. Αξίζει να αναφερθεί ότι οι αρχές του Animation σχηματίστηκαν από τους [http://en.wikipedia.org/wiki/Animator Animators] της [http://en.wikipedia.org/wiki/Walt_Disney_Animation_Studios Disney] τη δεκαετία του 1930. Αυτές οι αρχές αποτελούν και το θεμελιώδη λίθο κάθε επιτυχημένης σχεδιοκίνησης χαρακτήρων. Μπορεί ο William Fetter, υπάλληλος της Boeing, Co. vα εφηύρε το 1960 τον όρο “computer animation/graphics” αλλά τα πρώτα 3D [http://en.wikipedia.org/wiki/Computer-generated_imagery CGI] (computer generated images) παρουσιάστηκαν στο κοινό με την ταινία [http://en.wikipedia.org/wiki/Futureworld FutureWorld] το 1976 των Ed Catmull και Fred Parke ενώ η πρώτη εξ' ολοκλήρου τρισδιάστατη ταινία, το [[Toy Story]], βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες το 1995 με παραγωγό τον John Lasseter της [[Pixar Animation Studios|Pixar]] και διανομή της Disney Animation.
 
== Animation σε τρεις Διαστάσεις (3D Animation) ==
Σε υλοποιήσεις Αnimation σε χώρους τριών διαστάσεων λαμβάνεται υπόψη η τρίτη διάσταση του βάθους πεδίου, δηλαδή η παράμετρος της μετατόπισης στο χώρο, σε αντίθεση με τα 2D μοντέλα, όπου λαμβάνονται υπόψη μόνο οι παράμετροι του χρόνου και της μετατόπισης στο επίπεδο. Προκειμένου να παραχθούν τρισδιάστατα ρεαλιστικά εικονικά περιβάλλοντα απαραίτητος είναι ο σχεδιασμός μοντέλων. Τα τρισδιάστατα μοντέλα πρέπει να δημιουργηθούν και να τοποθετηθούν μέσα σε κάποιο σκηνικό συμπληρώνοντας όλες τις λεπτομέρειες όπως ο ρουχισμός των ηρώων και η φωνή τους, η μουσική υπόκρουση, η θέση της κάμερας, τα ειδικά εφέ. Το τελικό αποτέλεσμα είναι σε μία πλατφόρμα τρισδιάστατη με εικόνες με βάθος, φως, σκίαση και πολλαπλή προοπτική. Με τη βοήθεια διαφόρων λογισμικών στην αγορά για τη δημιουργία τρισδιάστατων εικόνων, που κυμαίνονται από τα φτηνότερα ως τα πιο επαγγελματικά, ο δημιουργός έχει το πλεονέκτημα ότι με 3D Animation μπορεί να κάνει ευκολότερα τις αλλαγές που χρειάζονται, να χρησιμοποιήσει μία μεγάλη γκάμα οπτικής τεχνοτροπίας και βεβαίως να περιορίσει τις εργατοώρες. Ενώ στα δισδιάστατα κινούμενα σχέδια η “ζωγραφιά” ή η κίνηση γίνεται σε επίπεδη επιφάνεια με οριζόντιες και κάθετες γραμμές, στα τρισδιάστατα το εικονικό περιβάλλον ελέγχεται από τον υπολογιστή και τον προγραμματιστή.
 
Γενικότερα η δημιουργία 3D Animation χωρίζεται σε τρία βασικά στάδια:
Γραμμή 40 ⟶ 38 :
 
==Απόδοση σχεδιοκίνησης (Animation)==
Οι βασικές μέθοδοι Σχεδιοκίνησηςσχεδιοκίνησης είναι οι εξής:
 
===Η μέθοδος [http://en.wikipedia.org/wiki/Key_frame key frames (σημαντικών καρέ)]===