Σαΐφ αλ-Ντάουλα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 132:
Η περίοδος παραμονής του αλ-Μουτανάμπι στην αυλή του Χαλεπίου αποτέλεσε κατά κοινή ομολογία το αποκορύφωμα της σταδιοδρομίας του.<ref name="Larkin">Larkin (2006), σ. 542</ref> Κατά τα εννιά χρόνια που πέρασε στη χαμδανιδική αυλή, ο αλ-Μουτανάμπι συνέθεσε 22 [[πανηγυρικός λόγος|πανηγυρικούς λόγους]] για τον Σαΐφ αλ-Ντάουλα,<ref name="Hamori">Hamori (1992), σ. vii</ref> οι οποίοι, σύμφωνα με την αραβολόγο Margaret Larkin, "επιδεικνύουν πραγματική συμπάθεια αναμεμιγμένη με τους συμβατικούς επαίνους της παραδοσιακής αραβικής ποίησης".<ref name="Larkin"/> Ο διάσημος ιστορικός και ποιητής [[Αμπού αλ-Φαράτζ αλ-Ισφαχάνι]] υπήρξε επίσης μέλος της αυλής του Σαΐφ αλ-Ντάουλα, στον οποίο αφιέρωσε την μεγάλη συλλογή ποιημάτων και τραγουδιών του, το ''[[Kitab al-Aghani]]'' («Βιβλίο των Ασμάτων»).<ref>Ahmad (2003), σ. 179</ref> Η υποστήριξη του Σαΐφ αλ-Ντάουλα προς τους ποιητές είχε και πολιτικά οφέλη, καθώς ήταν καθήκον του κάθε αυλικού ποιητή να υμνεί τον πάτρωνά του. Μέσω των έργων τους, η φήμη και επιρροή του Σαΐφ αλ-Ντάουλα και της αυλής του εξαπλώθηκαν σε ολόκληρο τον ισλαμικό κόσμο.<ref>Bianquis (1997), σ. 103–104</ref> Ο Σαΐφ αλ-Ντάουλα έδειχνε ιδιαίτερη προτίμηση στους ποιητές, αλλά η αυλή του περιλάμβανε επίσης ειδήμονες σε θεολογία, ιστορία, φιλοσοφία και αστρονομία. Σύμφωνα με τον S. Humphreys, "στην εποχή του του Χαλέπι θα μπορούσε σίγουρα να αντιπαρέλθει με οποιαδήποτε αυλή της [[Αναγέννηση|Αναγεννησιακής]] Ιταλίας".<ref name="EI2-103"/><ref name="Humphreys538"/>
Ο Σαΐφ αλ-Ντάουλα ήταν επιπλέον μια ασυνήθιστη περίπτωση για την εποχή του καθώς ασπαζόταν τον [[Σιίτες|δωδεκατιστικό Σιιτισμό]], σε μια χώρα που ως τότε ήταν αποκλειστικά [[Σουνίτες|σουνιτική]].<ref name="Humphreys538"/> Ο ιδρυτής του σιιτικού κλάδου των [[Αλαουίτες|
Ο Σαΐφ αλ-Ντάουλα έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο στην ιστορία του Χαλεπίου και της Μαγιαφαρικίν, αφού η επιλογή τους ως πρωτεύουσες του κράτους του τις σήκωσε από την αφάνεια και τις κατέστησε σημαντικά αστικά κέντρα. Ο Σαΐφ αλ-Ντάουλα έδειξε ιδιαίτερη προσοχή στις δύο πόλεις, στολίζοντάς τις με νέα κτίρια και επιδιορθώνοντας τις οχυρώσεις τους. Το Χαλέπι ωφελήθηκε ιδιαίτερα, με το μεγάλο παλάτι της Χάλμπα έξω από την πόλη, καθώς και το υδραγωγείο και τους κήπους που κατασκεύασε εκεί. Η καθιέρωση της πόλης ως η σημαντικότερη της βορείου Συρίας χρονολογείται από αυτή την περίοδο.<ref name="EI2-105"/><ref name="Humphreys537"/>
| |||