Πατριάρχης Νικόλαος Α΄ ο Μυστικός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μετά το θάνατο του διαδόχου του Λέοντα και προστάτη του, [[Αλέξανδρος του Βυζαντίου|Αλεξάνδρου]], διορίστηκε επίτροπος, μαζί με άλλους τέσσερις, του ανήλικου Αυτοκράτορα [[Κωνσταντίνος Ζ'|Κωνσταντίνου Ζ΄ του Πορφυρογέννητου]]. Ως πρόεδρος της Αντιβασιλείας αυτής, ο Νικόλαος έκανεχρησιμοποίησε χρήσητη της δύναμήςδύναμη του. Κατέστειλε μια εξέγερση, την οποία αρχικά θεωρήθηκε ότι ενθάρρυνε. Πήρε την πρωτοβουλία να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τον ηγεμόνα των [[Βούλγαροι|Βουλγάρων]] [[Συμεών Α΄ της Βουλγαρίας|Συμεών]], ο οποίος διεξήγαγε απανωτούς πολέμους με την Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Προκειμένου να επιτευχθεί ειρήνη, τον έστεψε εκτός των τειχών της Κωνσταντινούπολης<ref>{{cite book|author=Cyril Mango|title=Ιστορία του Βυζαντίου|chapter=Κεφ.7: Η Μεσαιωνική Αυτοκρατορία (780-1204)|publisher=Εκδόσεις Νεφέλη|year=2006|pages=239|isbn=9602117427}}</ref> με αυτοσχέδιο στέμμα και του υποσχέθηκε ότι ο νεαρός αυτοκράτορας Κωνσταντίνος θα παντρευτεί την κόρη του<ref name=Runci102/>. Μέσα σε οκτώ μήνες όμως έγινε αντιδημοφιλής και τον Φεβρουάριο του [[914]] μια συνωμοσία τον απομάκρυνε από την Αντιβασιλεία, η οποία πέρασε στα χέρια της μητέρας του Αυτοκράτορα, Ζωής. Η Ζωή θέλησε να αποκαταστήσει στο θρόνο τον Ευθύμιο, αλλά εκείνος αρνήθηκε. Έτσι, διατήρησε απρόθυμα τον Νικόλαο, περιορίζοντάς τον μόνο σε εκκλησιαστικές υποθέσεις. Ο [[Ρωμανός Α´|Ρωμανός Λεκαπηνός]], ο οποίος κατέλαβε την εξουσία το [[920]], κράτησε τον Νικόλαο αυστηρά υπό τον έλεγχό του, αν και μερικές φορές τον συμβουλευόταν σε διπλωματικά θέματα<ref name=Runci102/>.