Μήδεια (Ευριπίδης): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: Αυτόματη αντικατάσταση κειμένου (-απλά +απλώς ) |
|||
Γραμμή 50:
Η Μήδεια είναι μια βάρβαρη μάγισσα, που έχει προδώσει την οικογένειά της για να βοηθήσει τον εραστή της Ιάσωνα, παίρνοντας ταυτόχρονα έναν δρόμο χωρίς επιστροφή. Το όνομά της ως προς την ετυμολογία του αποδίδεται στο ρήμα ''μέδομαι''<ref>Βλ. Liddell H. G. - Scott R. 1940, A Greek-English Lexicon, (revised by Sir Henry Stuart Jones and Roderick McKenzie), Clarendon Press, Oxford: λήμμα ''μέδομαι''=1. προνοώ, φροντίζω, σκέπτομαι, αλλά και 2. σχεδιάζω, επινοώ, μηχανεύομαι. Στην ενεργητική του διάθεση το ρήμα αποκτά την εντελώς διαφορετική σημασία του ''άρχω'', εξουσιάζω, προστατεύω και συνδέεται με τη [[Μέδουσα (μυθολογία)|Μέδουσα]], το όνομα της θαλάσσιας γοργόνας. Στον μύθο η Μήδεια αναδεικνύεται ως σκεπτόμενη γυναίκα, αλλά επί της ουσίας ταυτίζεται με το αρνητικό στερεότυπο της Γοργούς και τη δεύτερη σημασία της μέσης διάθεσης, δηλαδή του σχεδιασμού με την αρνητική έννοια που το χρησιμοποιεί ο Όμηρος. Στην προκειμένη περίπτωση και εφόσον αποδέχεται κανείς την άποψη του [[Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ|Κ. Γκ. Γιουνγκ]] και της [[Έμμα Γιουνγκ]] περί του ''[[animus]]'' και της ''[[anima]]'', τότε η Μήδεια ως εκδικητικό στερεότυπο αντιπροσωπεύει την αρνητική όψη της ''anima'' του Ιάσονα, που αποτυγχάνει στον λυτρωτικό του ρόλο ως θεραπευτής και μεταμορφωμένος σε τύραννο διεγείρει τις αρνητικές δυνάμεις της ψυχής του, που προσωποποιούνται στον χαρακτήρα της Μήδειας.</ref>. Συχνά, λοιπόν, αποδίδεται ως «σκεπτόμενη γυναίκα». Τώρα ανακαλύπτει πως ο σύντροφος που της ορκίστηκε αιώνια πίστη<ref>Βλ. [[Απολλώνιος ο Ρόδιος]], ''Αργοναυτικά'' 3.528, [...] τίποτα δε θα σταθεί ανάμεσα στην αγάπη μας, έως ότου μας τυλίξει η μοίρα του θανάτου[...].</ref> επιθυμεί μια άλλη γυναίκα, την κόρη του βασιλιά Κρέοντα της Κορίνθου και «πραγματική Ελληνίδα». Η Μήδεια είναι σύνθετος και συναρπαστικός χαρακτήρας, αλλά σχεδόν στο σύνολό της η φιλολογική ή θεατρική κριτική αρκείται στον ψυχοδραματικό χαρακτήρα της εσωτερικής της σύγκρουσης και στις πολιτικοκοινωνικές προεκτάσεις που αναμφίβολα οδηγεί η εκφορά του λόγου και τα επιχειρήματά της. Όμως, η κυρίαρχη ιδιότητά της είναι εκείνη της μάγισσας, της φαρμακίδας. Είναι η νέα που ανατράφηκε στα δώματα του [[Αιήτης|Αιήτη]], εκείνη που τη δίδαξε η ίδια η [[Εκάτη]] να φτιάχνει τα μαγικά βοτάνια με μεγάλη επιδεξιότητα<ref>Βλ. Απολλώνιος Ρόδιος, ''Αργοναυτικά'', 3.1128.</ref>.
Χαρακτήρες σαν την «ξένη» Μήδεια του Ευριπίδη διεκδικούν μια αξιοσημείωτη γυναικεία σοφία, και έναν ρόλο ηρωικό σύμφωνα με τα πρότυπα του ανδρικού ηρωισμού και της εκδίκησης<ref>Βλ. Knox B. 1979, 295-322.</ref>, εντελώς αντίθετο προς τα δεδομένα της θηλυκής παρουσίας στην κλασική [[Αρχαία Ελλάδα|Ελλάδα]], όπου η γυναίκα περιορίζεται στα του οίκου της, δίχως ιδιαίτερη παρουσία ή ρητορικές δυνατότητες<ref>Foley H. P. 1982, 12</ref>. Αυτόν τον ρόλο αναλαμβάνει η Μήδεια, προκειμένου να χειριστεί τον [[Κρέων|Κρέοντα]] και να κερδίσει το χρόνο που χρειάζεται. Η απώλεια του Ιάσονα είναι
== Καινά δαιμόνια ==
| |||