Λάφυρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Νέα σελίδα: Ως '''λάφυρο''' χαρακτηρίζεται γενικά κάθε κινητό πράγμα που μπορεί κατά διάρκεια [[πόλεμος|πολεμι... |
μ + § Ιστορία, κατ. |
||
Γραμμή 1:
Ως '''λάφυρο''' χαρακτηρίζεται γενικά κάθε κινητό πράγμα που μπορεί κατά διάρκεια [[πόλεμος|πολεμικών επιχειρήσεων]] να περιέλθει από τον έναν αντίπαλο στρατό στον άλλο ή και ότι κατορθώσει ν΄ αφαιρέσει ο ένας του άλλου, είτε με ενέργειες, είτε μετά από εγκατάλειψη. Ο όρος αυτός διαφέρει της '''[[λεία|λείας]]''' που αφορά περισσότερο ιδιωτική περιουσία χαρακτηριζόμενη εχθρική και που απαντάται κυρίως στον κατά θάλασσα πόλεμο, ειδικότερα για [[πλοίο|πλοία]]. Η ενέργεια αρπαγής λαφύρων ονομάζεται '''λαφυραγωγία''' ή ''λαφυραγώγηση'' σε αντιδιαστολή της [[λεηλασία|λεηλασίας]] όπου εκεί συνυπάρχουν και οι έννοιες της [[κλοπή|κλοπής]] και της καταστροφής.
===Ιστορία===
Τα λάφυρα είναι γνωστά στην ιστορία από τους αρχαιότατους πολέμους. και πολλές φορές αυτά υπήρξαν και ο κύριος σκοπός πολέμων. Από τους Ομηρικούς χρόνους, τους λεγόμενους και ηρωικούς απαντάται ο όρος αυτός που η διανομή τους μεταξύ των πολεμιστών αποτελούσε και θεσμό, του οποίου όμως η ηθική βάση ουδέποτε αμφισβητήθηκε. Ο αρχηγός ελάμβανε το σπουδαιότερο και μεγαλύτερο μέρος εξ αυτών και το υπολειπόμενο μοιράζονταν εξ ίσου οι πολεμιστές. Βέβαια σ΄ εκείνους τους χρόνους, λάφυρα δεν αποτελούσαν μόνο οι εξαρτήσεις, οι πανοπλίες και οι πολεμικές μηχανές αλλά ακόμη και οι αιχμάλωτοι, άνδρες γυναίκες και παιδιά, που θεωρούμενοι ως δούλοι μοιράζονταν ομοίως με τα λάφυρα. Τέτοιας περίπτωσης πρόσωπα, μετά την αιχμαλωσία τους ήταν η [[Ανδρομάχη]], η [[Κασσάνδρα]], η [[Βρυσηίς]] και άλλες γυναίκες της [[Τροία|Τροίας]], που μετατάχθηκαν στη θέση του δούλου και της παλλακίδας ως λάφυρα οδηγούμενα στη κυριότητα [[Αχαιοί|Αχαιών]] αρχηγών.
Στους πολέμους των ιστορικών χρόνων τα λάφυρα καθώς και ο τρόπος διανομής τους ελάχιστα διαφέρουν από τους ηρωικούς χρόνους. Και στους πολέμους αυτούς λάφυρα θεωρούνται και τα πράγματα και οι αιχμάλωτοι μεθιστάμενοι σε κατάσταση δούλων που διανέμονταν ως λάφυρα στη κυριότητα των νικητών. Στους πολέμους όμως αυτούς η διανομή των λαφύρων γίνεται κατά την απόλυτη κρίση του αρχηγού είτε κατά βαθμό επιδειχθείσης ανδρείας και τόλμης στη μάχη είτε κατά ισομοιρία μεταξύ των μαχητών. Πάντα όμως ένα μέρος εξ αυτών αποτελούσε [[αφιέρωμα]] προς τους θεούς και ειδικότερα για το [[Μαντείο των Δελφών]].
Στους Ρωμαϊκούς χρόνους διαπιστώνεται πως οι [[Ρωμαίοι]] φημίζονταν για τον ζήλο τους στις λαφυραγωγήσεις. Στη περίοδο όμως αυτή διαπιστώνεται πως τα λάφυρα θα πρέπει να εκποιούνται και το δε τίμημα εξ αυτών να καταβάλλεται στο δημόσιο ταμείο. Παρά ταύτα η επιταγή αυτή ουδέποτε ή πολύ σπάνια εφαρμόσθηκε. Αργότερα οι [[Φράγκοι]] αποδείχθηκαν δεινοί λαφυραγωγοί, ιδίως στους χρόνους των [[Σταυροφορίες|Σταυροφοριών]]. Για παράδειγμα οι [[Βενετία|Ενετοί]] κόσμησαν τον ναό του Αγίου Μάρκου από τα λάφυρα που πήραν από την [[Κωνσταντινούπολη]] μετά την [[άλωση]] που υπέστη απ΄ αυτούς το [[1204]]. Και οι Τούρκοι όμως δεν υστέρησαν σε λαφυραγωγία ανθρώπων. Αλλ΄ ακόμη και ο [[Μέγας Ναπολέων]] στις κατακτήσεις του εφάρμοσε συστηματική λαφυραγωγία.
[[Κατηγορία: Πόλεμος]]
[[Κατηγορία: Ιστορία]]
[[Κατηγορία: Αρχαίος βίος]]
[[Κατηγορία: Διεθνές Δίκαιο]]
[[Κατηγορία: Δίκαιο πολέμου]]
| |||