Βαλεντίν Βολόσινοφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 5:
Ήταν μέλος του [[Κύκλος του Μπαχτίν|Κύκλου του Μπαχτίν]].
Ο Κύκλος του Μπαχτίν ασχολήθηκε με φιλοσοφικούς όρους με τα κοινωνικά και πολιτιστικά θέματα που έθεσε η [[Ρωσική Επανάσταση|οκτωβριανή επανάσταση]] και ο εκφυλισμός της υπό
Γραμμένο στα τέλη της δεκαετίας του [[1920]] στη [[ΕΣΣΔ|Σοβιετική Ένωση]], το βιβλίο του Βολόσινοφ ''Μαρξισμός και Φιλοσοφία της Γλώσσας'' (μεταγραφή: ''Marksizm i Filosofiya Yazyka'') προσπαθεί να ενσωματώσει τον κλάδο της [[Γλωσσολογία|γλωσσολογίας]]
Η κύρια έμπνευση του βιβλίου δεν προέρχεται, παρ' όλα αυτά, από τους ιδρυτές του Μαρξισμού τους οποίους ο Βολόσινοφ είδε ως εν πολλοίς αδιάφορους για τη μελέτη της [[γλώσσα|γλώσσας]]. Αντίθετα, οι θεωρίες του Βολόσινοφ οικοδομήθηκαν στη βάση της κριτικής συνάντησής του με την έννοια των δημιουργικών ή “γενετικών” πλευρών της γλώσσας του [[Βίλχελμ Φον Χούμπολτ]] και με την αντιμετώπιση της γλώσσας ως συστήματος σημείων που προτάθηκε από τον [[Φερντινάντ ντε Σωσσύρ|Φερντινάν ντε Σωσσύρ]]. Σε κάποια βαθμό, η γλωσσική σκέψη του Βολόσινοφ διαμεσολαβήθηκε επίσης από τις αναλύσεις του σύγχρονού του σοβιετικού γλωσσολόγου [[Νικολάι Μαρ]].
Για
Είναι λάθος, υποστήριξε ο Βολόσινοφ, η προσπάθεια να μελετηθεί η γλώσσα αφηρημένα και συγχρονικά (δηλαδή ανιστορικά), όπως έκανε ο Σωσσύρ. Οι λέξεις, για το Βολόσινοφ, είναι δυναμικά κοινωνικά που παίρνουν διαφορετικές σημασίες για διαφορετικές [[κοινωνική τάξη|κοινωνικές τάξεις]] σε διαφορετικά ιστορικά πλαίσια. Η σημασία των λέξεων δεν υπόκειται σε παθητική κατανόηση αλλά περιλαμβάνει την ενεργή συμμετοχή τόσο του ομιλητή (ή συγγραφέα) όσο και του ακροατή (ή αναγνώστη). Ενώ κάθε λέξη είναι ένα σημείο που πήραμε από ένα κατάλογο διαθέσιμων σημείων, η χειραγώγηση της λέξης που περιλαμβάνεται σε κάθε [[λεκτική πράξη]] ή εκφώνημα ρυθμίζεται από κοινωνικές σχέσεις. Σύμφωνα με την άποψη του Βολόσινοφ η σημασία των λεκτικών σημείων είναι η αρένα μια συνεχούς πάλης των τάξεων: μια κυρίαρχη τάξη θα προσπαθήσει να στενέψει τη σημασία των κοινωνικών σημείων, κάνοντάς τα «μονοφωνικά», αλλά η σύγκρουση των διαφορετικών ταξικών συμφερόντων σε καιρούς κοινωνικής αναταραχής θα κάνει ξεκάθαρη την «πολύφωνικότητα» των λέξεων.
| |||