Χαρτί: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Paper Packaging paper.JPG|μικρογραφία|300px|Δείγματα χαρτιών συσκευασίας]]
Το '''
== Σύγχρονη επεξεργασία ==
Γραμμή 29:
Το χαρτί που εισάχθηκε από τις αραβικές χώρες χρησιμοποιήθηκε πριν από τα τέλη του 11ου αιώνα από τη γραμματεία των [[Νορμανδοί|Νορμανδών]] βασιλέων της Σικελίας κατά μίμηση της αραβικής γραμματείας. Κατόπιν, γύρω στα μέσα του 12ου αιώνα, χρησιμοποιήθηκε στη [[Γένοβα]], εξαιτίας των σχέσεων της πόλης αυτής με τον βυζαντινό κόσμο, που χρησιμοποιούσε εκτεταμένα, από έναν αιώνα περίπου το χαρτί αραβικής κατασκευής. Έπειτα επιβάλλεται το [[Ισπανία|ισπανικό]] χαρτί, λιγότερο ωραίο από το αυθεντικό αραβικό χαρτί, αλλά πιο προσιτό και πιο φτηνό. Τέλος, οι [[Ιταλία|Ιταλοί]] κατασκευάζουν οι ίδιοι χαρτί, με τις πρώτες επιτυχημένες προσπάθειες να γίνονται στην περιοχή της [[Γένοβα|Γένοβας]] γύρω στο 1210 και αργότερα στο [[Φαμπριάνο]].
Στο διάστημα των πέντε αιώνων που ακολούθησαν την κατασκευή χαρτιού από τους [[
Μετά το Φαμπριάνο, ιδρύθηκαν και σε άλλες πόλεις της [[Ιταλία|Ιταλίας]] εργοστάσια χαρτοποιίας. Από εκεί προμηθευόταν χαρτί η [[Γερμανία]] μέχρι τις αρχές του 14ου αιώνα, οπότε ίδρυσε δικά της εργοστάσια, εγκαταστημένα συνήθως μέσα σε [[Υδρόμυλος|υδρόμυλους]], όπου χρησιμοποιούνταν η κινητήρια δύναμη του νερού για την παρασκευή της χαρτομάζας. Το 14ο αιώνα μεγάλος αριθμός εργοστασίων χαρτοποιίας υπάρχει στην [[Ευρώπη]], ιδιαίτερα στην Ισπανία, Ιταλία, [[Γαλλία]], [[Γερμανία]], [[Αυστρία]], [[Ολλανδία]], [[Ελβετία]]. Κατά το 15ο αιώνα η [[Αγγλία]] που προμηθευόταν χαρτί από τη Γαλλία και Ιταλία απέκτησε δική της χαρτοβιομηχανία.
Γραμμή 37:
Για την κατασκευή χαρτιού πολτοποιούσαν μέσα σε νερό την πρώτη ύλη (λινό, βαμβάκι, άχυρο, ξύλο) και για τη λείανση χρησιμοποιούσαν έναν χειροκίνητο μύλο με ξύλινους κόπανους. Προς το τέλος του 13ου αιώνα, στο [[Φαμπριάνο]] της Ιταλίας εκμεταλλεύτηκαν τη δύναμη του νερού για να κινούν μεταλλικά έμβολα για την πολτοποίηση της βρεγμένης πρώτης ύλης.
Κατόπιν, τοποθετούσαν τον πολτό μέσα σ' έναν κάδο ενώ οι τεχνίτες κρατούσαν ένα καλούπι (ένα είδος δίσκου με συρμάτινο πλέγμα στη βάση του) το οποίο ρύθμιζε το μέγεθος και τις άκρες του χαρτιού. Βύθιζαν το καλούπι μέσα στον πολτό και το έβγαζαν κατόπιν με την επιφάνεια προς τα επάνω. Ο πολτός που περίσσευε στράγγιζε από το πλέγμα. Κουνούσαν το [[καλούπι]] για να στρώσει καλά ο πολτός πάνω στο πλέγμα, ενώ ο τεχνίτης έβγαζε το ξύλινο πλαίσιο και έδινε το καλούπι σ' έναν άλλο εργάτη που έβαζε το χαρτί με το καλούπι πάνω σε μια
[[Αρχείο:Paper production.jpg|thumb|280px|right|Παραγωγή χαρτιού στο Μεσαίωνα]]
Μετέφεραν κατόπιν τη
Η επιφάνεια αυτή αν και δεν ήταν καθόλου κατάλληλη για την [[τυπογραφία]] κατά τον κινέζικο τρόπο, στον οποίο χρησιμοποιούσαν ξύλινα στοιχεία, εντούτοις ανακάλυψαν ότι αν χρησιμοποιούσαν μεταλλικά στοιχεία και χειροκίνητη [[πρέσα]] θα μπορούσαν να τυπώνουν και τις δυο όψεις του χαρτιού. Η εφεύρεση αυτή, που άφησε εποχή, οφείλεται εν μέρει στον [[Ιωάννης Γουτεμβέργιος|Ιωάννη Γουτεμβέργιο]] (1400–1468), τον [[Γερμανία|Γερμανό]] που θεωρείται ως εφευρέτης της τυπογραφίας με κινητά στοιχεία. Είναι γεγονός ότι η ανακάλυψη της τυπογραφίας επηρέασε σημαντικά την παραγωγή χαρτιού.
Γραμμή 59:
=== Επεξεργασία χαρτιού-Ανακύκλωση ===
Οι φυσικοί πόροι της ξυλείας που χρησιμοποιούνται για τον ξυλοπολτό (''pulpwood''), προέρχονται από κωνοφόρα δέντρα, όπως ελάτη (''spruce leather''), πεύκο (''pine''), έλατο (fir),
Το χαρτί ανάλογα με τη χρήση που προορίζεται υφίσταται και ανάλογη επεξεργασία παρασκευής.
| |||